Τα εθνικαριά πρέπει να το αποστηθίσουν. “Σε γνωρίζω από την όψη που με βιά μετράει τη γη”.

Βιά, ο τόνος στο άλφα, σημαίνει επίσπευση και ταχύτητα.

Η βία απ’ την άλλη, με τον τόνο στο ιώτα, έχει να κάνει με τις επιθετικές πράξεις, το έγκλημα και την ζημιά.

Η “όψη”, αυτό που φαίνεται δηλαδή, δεν έχει να κάνει μόνο με την μούρη αλλά και με την νοοτροπία, τις πεποιθήσεις και την δράση του καθενός μας. Την στάση ζωής που κάποτε εμπνέει και κάποτε μολύνει.

Η επίθεση κατά του Μπουτάρη, όταν πάψει να είναι το θέμα των ημερών και ξεχαστεί, θα αφήσει πίσω της μία μόλυνση κι έναν καρκίνο μαζί. Αυτόν που προσβάλει τον άνθρωπο και έχει την τάση να μεταδίδεται, να αλλοιώνει και να σκοτώνει. Όχι έναν άνθρωπο αποκλειστικά αλλά την ανθρωπότητα γενικότερα.

Η πρόσφατη φασιστική επίθεση κατά του δήμαρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη είναι ένα τέτοιο παράδειγμα μόλυνσης.

Η δικογραφία μιλάει για διατάραξη κοινής ειρήνης, απρόκλητη σωματική βλάβη και διακεκριμένες φθορές. Αρπάξανε σήμερα τέσσερις τραμπούκους, ταυτοποίησαν ακόμα δώδεκα. Όσους άλλους και να αρπάξουν η θεραπεία δεν μπορεί να είναι εγγυημένη αν δεν επενδύσουμε στην πρόληψη. Σε άλλη περίπτωση, η μόλυνση θα εξαπλωθεί.

Κι έχει ήδη πάρει το δρόμο της.

Ο νόμος αδυνατεί να κινηθεί προς όλους όσοι τραμπουκίζουν δια ζώσης και ονλάιν, προκαλώντας μία γενικότερη μετάσταση του καρκινώματος με την στάση τους.

Πίσω στο πρόσφατο παράδειγμα με τον Μπουτάρη, υπενθυμίζουμε τα γεγονότα: Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης παρευρίσκεται σε εκδήλωση για τη Γενοκτονία των Ποντίων. Παρακολουθεί τις ομιλίες και μετά την ολοκλήρωσή τους ακολουθεί την προγραμματισμένη πορεία προς τον Λευκό Πύργο.

Κτυπήματα, γροθιές, “βαράτε τον”, αντικείμενα να εκσφεντονίζονται, “προδότη”, “λαμόγιο”, τραμπουκισμοί στο αυτοκίνητό του.

Βία ενάντια σε έναν πολιτικό, στην προκειμένη, και βιασμός μαζί. Βιασμός της δημοκρατίας.

«Τον πολιτικό τον μαυρίζεις στην κάλπη, όχι στο ξύλο» δήλωσε εύστοχα η πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντίων Ελλάδος, Χριστίνα Σαχινίδου.

Οι φήμες μιλούν για το τεταμένο κλίμα που καλλιεργείτο στη πόλη μέρες πριν το Σάββατο που μας πέρασε. Λίγο η διοργάνωση του Radical Pride σε μία δημοκρατική χώρα, λίγο η επέτειος της Γενοκτονίας των Ποντίων που διοργανώθηκε σε μία δημοκρατική χώρα και λίγο η τουρκική εκδήλωση, διοργάνωση προξενείου που φιλοξενείται σε μία δημοκρατική χώρα, ανακάτεψαν ένα μείγμα αναθυμιάσεων οδηγώντας τα φίδια να βγουν στο σεργιάνι.

Ο Μπουτάρης στοχοποιήθηκε από έναν όχλο ομοφοβικών, εθνικιστών και φασιστών με κυρίαρχη δικαιολογία “τα ήθελε και τα έπαθε”, όπως συνηθίζουν να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα όλοι όσοι επιλέγουν να σέρνουν την ζωή τους μες τους τοξικούς καπνούς.

Στα σχετικά βίντεο ακούστηκαν διάφορα όπως “βαράτε τον”, “προδότη”, “λαμόγιο” και άλλα. Τα χειρότερα όμως σχόλια εκφράστηκαν από τα παντοδύναμα ελληνόφωνα σόσιαλ μίντια. Και λέμε ελληνόφωνα γιατί μπήκε, εξαιρετικά γρήγορα, και η Κύπρος στο παιχνίδι.

Οι ακροδεξιοί τραμπουκισμοί συνεχίστηκαν και ονλάιν ενάντια σε έναν άνθρωπο που δέχτηκε επίθεση για τις πεποιθήσεις του. Όσο ακάλυπτα το έκαναν οι τραμπούκοι στο δρόμο, τόσο ακάλυπτα συνεχίστηκε και διαδικτυακά.

Η φασιστική γραμμή μέσα από, σωματικές και έπειτα λεκτικές, επιθέσεις ανθίζει εδώ και ένα τριήμερο στο γενικότερο πλαίσιο μίας νοοτροπίας που δεν πρέπει να περάσει. Μίας νοοτροπίας που κρύβεται επιμελώς πίσω από ένα -και καλά- αίσθημα πατριωτισμού που δεν είναι τίποτα άλλο παρά φασισμός και απειλή για την Δημοκρατία.

Και δεν είναι μόνο ο Μπουτάρης το θέμα. Είναι πως σε αυτό το κλίμα που καλλιεργείται, ο καθένας ενδέχεται να δεχτεί επίθεση. Από ανθρώπους που η όψη τους δεν έχει μεγάλη σημασία. Είναι πατεράδες με τα παιδιά τους αγκαλιά, είναι κουκουλοφόροι, είναι ακάλυπτοι, είναι επαγγελματίες, είναι απ’ όλα.

Πάνω απ’ όλα όμως, είναι φασίστες. Κι όταν αρχίσουμε πραγματικά να τους βλέπουμε ως τέτοιους, ίσως να μην παρασυρόμαστε απ’ την αφήγησή τους και να ξυπνούν μέσα μας τα φίδια για να συντασσόμαστε ηλεκτρονικά ή δια ζώσης στην μισάνθρωπη παρέα τους.

Στον χυδαιολόγο και υποκριτή, που με βιά καταδίκασε "όλα αυτά που συνέβησαν εις βάρος του κυρίου δημάρχου" αλλά παράλληλα τον έχρισε υπεύθυνο για την επίθεση, αφού "με την παρουσία του προκάλεσε", γυρίζουμε την πλάτη.

Στους -υπόλοιπους- τραμπούκους επίσης.

Συντονιζόμαστε και συντασσόμαστε δίπλα στον άνθρωπο που επιμένει να καταδικάζει κάθε είδους φασισμού. Η βία, με τον τόνο στο ιώτα δεν είναι ο τρόπος.

Η Ιστορία μας απέδειξε πάμπολλες φορές πως δεν ήταν ποτέ.