Ωραία ήταν η φετινή Eurovision, κι αυτό όχι μόνο για τον εκρηκτικό, φουέγκο μας τερματισμό. Στη δεύτερη φάκιν θέση.

ΠΟΠ

Άνθρωποι διανοούμενοι ταυτίζουν τo ποπ με ασημαντότητα. Στενόμυαλο δεν είναι όμως να συνεπάγεται αυτόματα το ποπ με το ευτελές; Kαι τ' άψυχο; Το fuego άψυχο;!; Αρκετοί ως έφηβοι υπήρξαμε αντιδραστικοί και ροκαμπίλι, μια μέρα όμως … μεγαλώσαμε. Μάθαμε να σεβόμαστε. Xωρίς αφορισμούς.

Όπως εύστοχα αναφέρει σε πρόσφατο ωραίο της κείμενο η Λίνα Πρωτοπαπά, η [πολύ διαδεδομένη] αρνητικά διακείμενη στερεοτυπία απέναντι στην ποπ κουλτούρα, στη χώρα μας τουλάχιστον [τι σημαίνει ποπ επίσης ενδιαφέρουσα συζήτηση], ενισχύεται σημαντικά και από τα ντόπια media, τα οποία -λόγω εσωτερικών τους θα προσέθετα δυσλειτουργιών- έχουν ταυτίσει το ποπ με το clickbait.

Οι ποπ σταρ όμως και οι άνθρωποι αυτής της κουλτούρας είναι που επηρεάζουν τον κόσμο περισσότερο. Άσε που όσο χρήσιμο και ωφέλιμο είναι το βαθυστόχαστο εξίσου είναι το ελαφρύ. Το ελαφρόμυαλο. Καθένα με την ώρα του! Κι ας μη στρουθοκαμηλίζουμε, το ποπ είναι συνήθως πιο fun!

Βλέπε πιχί Fuego και Φουρέιρα. Η τύπισσα έδωσε ρεσιτάλ! Είναι σωστό να υποτιμάται η αξία της καλλιτεχνικής της έκφρασης; Δεν είχε ψυχή, δεν είχε αίσθημα, δεν ήταν αρτίστικ enough; Γιατί εκστασίασε εκατομμύρια; Αν δεν θεωρείται αυτή η «μπουζουκομπιγιόνσε», αψεγάδιαστη, εκρηκτικότατη σκηνική παρουσία, star quality, τότε τι; Εύκολο το’ χεις δηλαδή;

ΔΙΑΝΟΗΣΗ

Αν κερδίζαμε τον διαγωνισμό θα άνοιγε τα ταμεία, δήλωσε ο ΥΠΟΙΚ και αριστερόστροφοι φίλοι εξεμάνησαν. Τα νοσοκομεία μας είναι, λένε, χάλια, κονδύλια στον πολιτισμό μηδέν, βάλε και ένα Save Akamas που παντού (;) κολλά, μα να σπαταλήσουμε τόσα χρήματα για έναν διαγωνισμό-σκουπίδι;

Πέρα από ροκαμπίλι βέβαια, αρκετοί περάσαμε μερόνυχτα για δικούς μας ανθρώπους και μέσα στα νοσοκομεία, οπότε ξέρουμε και συμφωνούμε. Ιμαλάια τα προβλήματα. Το ανείπωτο προχθεσινό περιστατικό με τον δεκάχρονο, δύσκολο και να το περιγράψεις. Τι να πεις. Τι να πρωτοπείς.

Να μην έχουμε όμως απ’ την άλλη καθόλου δικαίωμα -για μία και μοναδική φορά στις ζωές μας- σε λίγο, ομαδικό «άππωμα»; Ένα υπεροχότατος trash θεσμός- πανηγυράκι είναι η Eurovision, με ιστορία όμως και παράδοση που κάνει, λένε, τους ανθρώπους πιο χαρούμενους.

Μια ενδιαφέρουσα εξάλλου δυναμική που αχνοφάνηκε από τον φετινό διαγωνισμό είναι αυτή της για σωστούς λόγους περήφανης εθνικής ταυτότητας. Τόση συλλογική περηφάνια και πόρωση ως Κύπρος λες και δεν θυμάμαι να έχουμε περάσει ξανά. Μα ποια Κύπρος, δεξιόστροφοι φίλοι διερωτήθηκαν. Είχε κανα Κύπριο μες την αποστολή; Η μούλτι κούλτι σύνθεση της αποστολής μας δεν είναι όμως παρά ένα ακόμη αντιπροσωπευτικό σημάδι της εποχής; Tου civic nationalism, που τόσο χρήσιμο θα ήταν πρώτα και πάνω απ' όλα για χώρες σαν εμάς; Άλλωστε, όλες σχεδόν τις αποστολές χαρακτηρίζει και αρνητικό δεν είναι, όπως παρουσιάζεται από παρωχημένες, νιώθω, πεποιθήσεις.

MΕΓΕΘΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕΤΡΑ: τριπλής ανάγνωσης

Ενδέχεται το Σάββατο να μην βάλαμε φουέγκο στο σεξισμό, αναφέρεται σε καυστικό κείμενο της Κορίνας Πετρίδη στο LUBEN αναφορικά με την πρωτιά της Νέτα. Η αρθρογράφος δίνει έμφαση στη χρήση τραγουδιών της συμπαθούς τραγουδίστριας από τον ισραηλινό στρατό κατά τη διάρκεια παρελθοντικών επιθέσεων στη Γάζα καθώς και σε μια ενδεχόμενη σχετική απόπειρα εκ μέρους του κράτους του Ισραήλ να επανασυστηθεί στη Δύση ... ξεπλένοντας την εξωτερική, επιθετική του πολιτική.

Πιθανό όλα αυτά να έχουν βάση, αν στο μεταξύ λάβει κανείς υπόψη και την επίμαχη δήλωση της Netta στο τέλος του διαγωνισμού. «Του χρόνου τα λέμε Jerusalem», είπε, δηλώνοντας ξεκάθαρα την υποστήριξή της στην εμπρηστική θέση της χώρας της που αναστατώνει και πάλι το παγκόσμιο.

Ταυτόχρονα και ωστόσο, ας μην υποτιμώνται οι θετικοί συμβολισμοί γύρω από την πρωτιά της. Μέσω του δημοφιλέστερου show στην ιστορία της τηλεόρασης, επιδρούν ουσιαστικά. Τόσο αναφορικά με το #metoo και τη γυναικεία χειραφέτηση όσο και σχετικά με τo bodyshaming, τα fashion πρότυπα και τα άλλα τόσα διαχρονικά, σημαντικά και επίκαιρα.

Last but not least, στη θεαματική δεύτερη θέση ήρθε φέτος μια πολύ μικρούλα χώρα, που πάσχει κιόλας από χίλια τόσα σύνδρομα. Συνεπώς όσο κι αν παίζουν politics στο διαγωνισμό -που παίζουν κι αυτό κάθε χρόνο φαίνεται- περισσότερο ίσως από ποτέ πριν αποδεικνύεται τώρα πως το τελικό αποτέλεσμα δεν καθορίζεται μόνο απ' αυτά. Είναι και αυτό, κάτι.