Το χθεσινό debate δεν μας έκανε μόνο να χάσουμε πάσα ιδέα για το πολιτικό επίπεδο του τόπου (μαζί και το Survivor), ταυτόχρονα ανέδειξε και μια θλιβερή πραγματικότητα για την κοινωνία, την οποία φυσικά έκαναν όλοι γαργάρα (εκτός από τον δημοσιογράφο του Σίγμα Χρίστο Χαραλάμπους που προς τιμήν του επισήμανε το προφανές). Για ρίξτε μία προσεκτική ματιά στη φωτογραφία:

Ακριβώς. Πέντε υποψήφιοι και πέντε δημοσιογράφοι, όλοι άντρες. Κι άντε για τους πρώτους το γνωρίζαμε εδώ και καιρό. Στ’ αλήθεια όμως, τα κανάλια δεν είχαν ΟΥΤΕ ΜΙΑ άξια συνάδελφο να στείλουν; Άχρηστες όλες; Μη διαθέσιμες; Αδιάφορες; Αρνούμενες;Όλες; Και η Κενεβέζου; Και η Κοτζιαμάνη; Και η Χριστοφίδου; Η Βρετού; Η Σταυριανή; Η Ηλιάδη; Η Στέλλα Μιχαήλ που λιώνει καθημερινά στο πολιτικό ρεπορτάζ; Καμία διαθέσιμη;

Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που το ΡΙΚ μοιάζει με τη (θεο)κρατική τηλεόραση εμιράτου. Δείτε για παράδειγμα το πάνελ σε παλιότερη συζήτηση στο “Μέρα Μεσημέρι” για τις αμβλώσεις, ξέρετε, ένα καθαρά γυναικείο ζήτημα που τυγχάνει να ενεργείται αποκλειστικά στο αναθεματισμένο γυναικείο σώμα.

Ουπς!

Φυσικά οι υποψήφιοι ρωτήθηκαν για το ρόλο των γυναικών όπως ρωτώνται για τη δωρεά οργάνων ή την πολιτική για τα ζώα, δηλαδή για θέματα χαμηλής πολιτικής που διαθέτουν τα πλεονεκτήματα να είναι ανώδυνα, καθολικής αποδοχής και να σε δείχνουν προχώ χωρίς κόστος. Και όλοι φυσικά εξήραν τον “σημαντικό ρόλο που θα διαδραματίσουν οι γυναίκες στην κυβέρνησή τους” άσχετα εάν στην απερχόμενη συμμετέχει μόλις μία ανάμεσα σε 14 υπουργούς κι υφυπουργούς. Και καμία στο ίδιο το γαμημένο πάνελ όπου γινόταν πάλι κουβέντα γι’ αυτές χωρίς αυτές. Κι όταν μετεκλογικά στη σχηματισθείσα κυβέρνηση θα εκκρίνεται περισσότερη τεστοστερόνη κι απ’ τ’ αποδυτήρια του ΓΣΠ, θα ψελλίσουν κάτι θλιβερές δικαιολογίες τύπου “δεν βρήκαμε κάποια ικανή που να ήταν διαθέσιμη ή πρόθυμη”.

Ενώ για γλάστρες ή μαζορέτες, όλως περιέργως, βρίσκουν μια φάουσα.