Ο πορτοκαλί πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν από τους πρώτους ηγέτες που έσπευσαν χθες να εκφράσουν τη θλίψη τους για την καταστροφική πυρκαγιά στην Παναγία των Παρισίων. Ο Ντόναλντ Τραμπ σε tweet του χθες το βράδυ πρότεινε με τo σύνηθες χαζοβιόλικο και επιπόλαιο ύφος να ρίξουν μεγάλες ποσότητες νερού μέσω αέρος για την κατάσβεση.

So horrible to watch the massive fire at Notre Dame Cathedral in Paris. Perhaps flying water tankers could be used to put it out. Must act quickly!

— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) April 15, 2019

Η απάντηση ήρθε άμεσα από την υπηρεσία πολιτικής προστασίας της Γαλλίας η οποία ανέλυσε αποστομωτικά για ποιο λόγο κάτι τέτοιο θα ήταν βέβαιος “θάνατος” για το μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς γράφοντας μεταξύ άλλων στο twitter πως “Η ρίψη νερού από αέρος σε αυτό τον τύπο κτηρίου θα μπορούσε να οδηγήσει την ολοκληρωτική κατάρρευση του όλου οικοδομήματος καθώς είτε με ελικόπτερο, είτε με αεροσκάφος το βάρος του νερού και η δύναμη με την οποία θα έπεφτε από μικρό ύψος θα μπορούσε να καταπονήσει το οικοδόμημα της Παναγίας των Παρισίων και να οδηγήσει σε παράπλευρες καταστροφές σε κοντινά κτήρια“.

Ο γοτθικός ναός της Παναγίας των Παρισίων έχει να αντιμετωπίσει πλέον και έναν άλλον κίνδυνο, το ίδιο το μέσο που καλείται να τη σώσει από τη φωτιά: το νερό. Αυτό επεσήμανε από την πρώτη στιγμή της είδησης για την πυρκαγιά και ο καθηγητής Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής και Αποκατάστασης Μνημείων Χαβιέρ Ριβέρα Μπλάνκο, επικαλούμενος προηγούμενο παράδειγμα του καθεδρικού ναού της Λυών. Ο αντίστοιχος ναός σώθηκε το 1966 επειδή αποφεύχθηκε να κατασβεστεί η πυρκαγιά με τη χρήση νερού.

Σύμφωνα με τον ίδιο, είναι προτιμότερο να αφεθούν τα ξύλινα και γύψινα δομικά στοιχεία στους υποστηρικτικούς αρμούς και στις αντηρίδες της “Νοτρ Νταμ” να καούν παρά να ρίξουν νερό στις νευρώσεις, διότι αυτές θα απορροφήσουν την υγρασία, αυξάνοντας έτσι το βάρος τους, με αποτέλεσμα να προκαλέσουν κατάρρευση όλου τού συνόλου. «Στη Λιόν συνέβη το ίδιο πριν πενήντα χρόνια. Οι ειδικοί έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου, αποφεύχθηκε να βρέξουμε τις πέτρες και ο Καθεδρικός σώθηκε». Ο Ριβέρα Μπλάνκο υπενθύμισε πως ο παρισινός καθεδρικός ναός είχε αποκατασταθεί το 1830 από τον Εζέν Βιολέ-λε-Ντυκ, ο οποίος ανακατασκεύασε την οροφή και την κεντρική ακκίδα με κάλυμμα σχιστόλιθου που απομιμείτο την παλιά στέγη.