Φωτογραφίες: Μάριος Ιωσηφίδης

Μόλις άκουσα ότι άνοιξες το «Mamma Lou Jars & Pastry», είπα από μέσα μου ότι άργησες κιόλας να το κάνεις. Έχεις και εσύ την ίδια αίσθηση; Ναι, ακριβώς όπως το λες. Η τωρινή μου προσπάθεια, είναι ένα όνειρο ζωής! Είναι κάτι που πάντοτε ονειρευόμουν.

Τι σε έκανε να πεις, όμως, πως αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή για να ανοίξεις το δικό σου μαγαζί; Νομίζω πως κατάλληλες στιγμές από μόνες τους, δεν υπάρχουν. Εμείς τις φτιάχνουμε. Ίσως, κάποιες στιγμές να νιώθουμε πιο έτοιμοι να τολμήσουμε κάτι και αυτό σίγουρα προέρχεται μέσα από τα βιώματα, τις εμπειρίες, ακόμη και τις περιπέτειες μας. Αυτές μας κάνουμε να γινόμαστε πιο δυνατοί και να τολμάμε περισσότερο. Εξάλλου, το αγαπημένο μου motto είναι: «Καλύτερα να μετανιώνεις για πράγματα που έκανες, παρά για αυτά που δεν έκανες». Ακόμη είναι αρχή για αυτό μου το βήμα και δεν ξέρω κατά πόσο θα πετύχει, αλλά σίγουρα είμαι ευχαριστημένη που το τόλμησα!

Το τελικό αποτέλεσμα, ήταν όπως το είχες στο μυαλό σου ή ξεπέρασε ακόμη και τις δικές σου προσδοκίες; Νομίζω πως έχει γίνει ομορφότερο απ’ό,τι το φανταζόμουν.

Πώς νιώθεις πλέον που καθημερινά διασχίζεις το κατώφλι του «Mamma Lou Jars & Pastry»; Ότι μπαίνω στον δικό μου αγαπημένο χώρο. Το ίδιο όπως όταν μπαίνω στο σπίτι μου, θα έλεγα.

Παρόλο που δεν έχει πολύ καιρό που το άνοιξες, πώς είναι μέχρι στιγμής η ανταπόκριση του κόσμου; Σε εξέπληξε ευχάριστα; Παρόλο που το «Mamma Lou Jars & Pastry» άνοιξε σχεδόν εν μέσω καλοκαιρινής περιόδου, που δεν είναι και η καταλληλότερη εποχή για τα ζαχαροπλαστεία, εντούτοις ο κόσμος το αγκάλιασε. Το σημαντικότερο για μένα είναι ότι αυτοί που δοκιμάζουν κάτι, επιστρέφουν και το ζητάνε ξανά.

Τι σου λένε όσοι έρχονται στο μαγαζί; Όλοι λένε το ίδιο πράγμα: Πως είναι ένας πολύ ζεστός χώρος.

Ποιο ήταν το ωραιότερο κομπλιμέντο που άκουσες για τη μαγειρική σου, που το φυλάς σαν πολύτιμο φυλαχτό; Μου αρέσει όταν μου λένε πως είναι «μαμαδίστικα»!

Και το χειρότερο; Σπανιότατα, ίσως 5-6 φορές όλες και όλες, να άκουσα το περιβόητο: «Μαμά, δεν τρώγεται». Είναι φυσικό, όμως, από τη στιγμή που καταπιάνομαι με τις δικές μου αλχημείες.

Να υποθέσω ότι καθημερινά φτιάχνεις και διαφορετικές λιχουδιές; Πώς αποφασίζεις τι θα φτιάξεις κάθε φορά; Πραγματικά, φτιάχνω απ’ όλα. Αυτό που προσπαθώ πάντα είναι να υπάρχει ποικιλία και να μην απουσιάζουν από το εβδομαδιαίο διατροφολόγιο της οικογένειας μου τα όσπρια και το ψάρι.

Ποια είναι η σπεσιαλιτέ σου; Αυτή που η οικογένειά σου και τα παιδιά σου λένε ότι κανένας δεν τη φτιάχνει σαν εσένα; Ξεχωρίζουν το παστίτσιο μου, τον σολομό φούρνου που φτιάχνω με μια σπέσιαλ σάλτσα και τα έθνικ πιάτα μου. Επίσης, τους αρέσουν πολλά απ’ τα γλυκά που φτιάχνω.

Την προηγούμενη φορά, μου είχες πει πως σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής σου, τότε που διαγνώστηκες με καρκίνο των ωοθηκών και ακολούθησες χημειοθεραπεία, η μαγειρική υπήρξε το καταφύγιο σου. Τι αισθάνεσαι κάθε φορά όταν δημιουργείς στην κουζίνα; Ξεχνιέμαι στην κουζίνα. Ταξιδεύω! Η δημιουργία με γεμίζει. Βέβαια, με κουράζει αρκετά, αλλά χαλάλι.

Να πιστέψω δηλαδή πως δεν βαριέσαι ποτέ το μαγείρεμα; Μπορεί να είναι αρκετά κουραστικό, αλλά όχι, δεν το βαριέμαι ποτέ. Ειδικά από τη στιγμή που καταπιάνομαι με τις δικές μου αλχημείες. Και τώρα, μάλιστα, εξαιτίας του «Mamma Lou Jars & Pastry», με ιντριγκάρει ακόμη περισσότερο. Με ενθουσιάζει το γεγονός ότι καθημερινά «γεννώ» καινούργιες ιδέες!