Φωτογραφίες: Πέγκυ Σπινέλη

Βρισκόμαστε στη Λεμεσό, καλά κρυμμένοι απ’ τα hip και up-and-coming της πόλης, στην Στοά Κολοσσιάτη επί της οδού Ελευθερίας.

Εκεί βρίσκεται το καφενείο “Ο Φανός Θυέλλης” και ο φίλος μας Μιχάλης μάς υποδέχεται με φρέσκες λεμονάδες και καφέδες κυπριακούς.

Οι Λευκωσιάτες του τραπεζιού μουρμουρούμε -ως συνήθως- για τα ράουντ αμπάουτ της πόλης και οι Λεμεσιανοί χασκογελούν γιατί μόνο εμείς, λέει, τα αποκαλούμε “1”, “2” και “3” και πως αυτά έχουν -κατακρίβειαν- ονόματα: Γερμασόγειας, Αγίου Αθανασίου, Μέσα Γειτονιάς. Κάνει ζέστη και όλοι όσοι επισκεπτόμαστε ανά πενταετία την Λεμεσό, δεν θέλουμε άλλες πληροφορίες.

Στο παραδίπλα τραπέζι κάθεται ένας νεαρός με μπλουζάκι Iron Maiden και τον περιεργαζόμαστε κυπριακότατα.

Ο Μιχάλης μας φέρνει κρύο νερό και -κυπριακότατα και υπέροχα- μας τον συστήνει ευθύς. “Αυτός είναι ο φίλος Ανδρέας, είναι σκηνοθέτης και μόλις έχει τελειώσει τα γυρίσματα της πρώτης του ταινίας. Συστηθείτε!”.

“Leo Brasina”, “Το όνομα του πρωταγωνιστή;”, “Ναι. Και της ταινίας.”, “Για πες”.

Ο Αντρέας δεν θέλει να αποκαλύψει πολλά για την ταινία του. Το ‘χουν φαίνεται οι δημιουργοί γενικότερα να λένε τόσα όσα. Μας διηγείται πως του φάνηκε ελκυστικό ηχητικά το όνομα και πως ο κεντρικός του χαρακτήρας αφορά σ’ έναν πρώην μουσικό παραγωγό.

Του Leo η ζωή ακούγεται πασανάκατα ενδιαφέρουσα και μας αρέσει. Τον απέλυσαν, λέει, απ’ τον ραδιοφωνικό σταθμό όπου εργαζόταν, είχε εκδώσει και μια ποιητική συλλογή, φρεσκοχωρισμένος απ’ το αμόρε του και παράλληλα κάτι τρέχει με το ποινικό του μητρώο αφού εκκρεμεί εναντίον του μία υπόθεση για κλοπή. Με το που χάνει την δουλειά του, η πλοκή εστιάζει σε μία ομάδα νεαρών που τον ακολουθεί με σκοπό να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ.

“Γιατί; Πώς; Ποιοι είναι αυτοί;”, “Μέχρις εδώ, παρακάτω υποθέτω πως θα πρέπει να δείτε την ταινία”, μας λέει ο λέει ο Παπακυριάκου και μεταφέρει τον καφέ του στο τραπέζι μας.

“Δεν ξέρω γιατί επέλεξα να έχω ως κεντρικό χαρακτήρα της ταινίας ένα ραδιοφωνικό παραγωγό. Υποθέτω πως μάλλον έχει να κάνει με το ότι είμαι η γενιά που μεγάλωσε με το ραδιόφωνο κι ότι υπήρξα απ’ τους φανατικούς του Grand Theft Auto. Με ενθουσίαζε πάντοτε η ιδέα των ραδιοφωνικών παραγωγών, μιας φωνής της οποίας δεν έχεις την εικόνα”.

Ο Ανδρέας Παπακυριάκου ολοκλήρωσε πριν από μία πενταετία τις σπουδές του, Film Studies, στο University of Derby. “Γιατί κινηματογράφο;”, “Από μικρός συνήθιζα να βλέπω τρεις με τέσσερις ταινίες την ημέρα. Ανέκαθεν απολάμβανα τον κινηματογράφο. Θυμάμαι μάλιστα όταν είχα δει για πρώτη φορά το Reservoir Dogs του Ταραντίνο είχα πάθει κατιτί. Είχα εντυπωσιαστεί με το ότι όλη η ταινία περιστρεφόταν γύρω από ένα συγκεκριμένο χώρο. Θυμάμαι μάλιστα να σκέφτομαι πως θα μπορούσα να δημιουργήσω κάτι αντίστοιχο στο γκαράζ του φίλου μου του Γιάννη. Την πληροφορία δεν την μοιράστηκα ποτέ με τον Γιάννη, ούτε χρησιμοποίησα το γκαράζ του αλλά, εν τέλει, βρέθηκα να σπουδάζω κινηματογράφο".

Πριν απ’ την εν λόγω πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, την "Leo Brasina", το βιογραφικό του Αντρέα φιλοξένησε και την "Loki", μία μικρού μήκους ταινία που ταξίδεψε στα κινηματογραφικά φεστιβάλ της Λάρισας και της Πάφου. Μεσολάβησαν κάποια μουσικά video clips και αρκετές ιδέες που σεναριακά βρίσκονταν στο χαρτί.

“Συναντηθήκαμε μια παρέα φίλων, όλοι απ’ τον χώρο του κινηματογράφου και είπαμε ‘Πάμε να το κάνουμε’. Έτσι γεννήθηκε ο Leo Brasina και μετά από γυρίσματα που διήρκεσαν ένα περίπου μήνα ολοκληρώθηκε το εν λόγω mockumentary. Ένα εβδομηντάλεπτο φιλμ χωρίς αρχή, μέση και τέλος, γυρισμένο σαν ντοκιμαντέρ αλλά με στοιχεία μυθοπλασίας. Σεναριακό χαρακτηριστικό αυτού του τύπου ταινιών είναι οι κατευθυντήριες γραμμές μεν, αλλά η στήριξή του στον αυτοσχεδιασμό κατά την διάρκεια των γυρισμάτων”.

“Πρόκειται περί κωμωδίας λοιπόν;”, “Τα mockumentaries σε αυτή την γραμμή κινούνται και στην πρώτη ανεπίσημη προβολή -για συντελεστές και φίλους- το κοινό γέλασε. Το ίδιο ελπίζω και για τον κόσμο που θα το δει”.

Η ταινία Leo Brasina, στην οποία μονοπωλεί η κυπριακή διάλεκτος, έχει γυριστεί σε διάφορα μέρη της Κύπρου αναδεικνύοντας ωστόσο, ως επί το πλείστον, την Λεμεσό. Τον Leo υποδύεται ο Γιώργος Κυριάκου, “εξαιρετικός στον ρόλο του και ένας απ’ τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του”, όπως σημειώνει ο Παπακυριάκου.

Στο καστ θα απολαύσουμε μεταξύ άλλων τους Έλενα Καλλινίκου, Κώστα Μαννούρη, Ανδρέα Παπαμιχαλόπουλο, Μηνά Τίγκιλη, Λευτέρη Μουμτζή και τον Κώστα Βήχα.

Μουσικά την ταινία επένδυσε ο Γιώργος Μορφίτης ενώ χρησιμοποιήθηκαν τραγούδια από τους Arcadian Child και το άλμπουμ τους (link. Επιπλέον, ο Γιώργος Νικολάου τραγούδα ένα κυπριακό παραδοσιακό ενώ φιλοξενείται και ένα τραγούδι του Στέλιου Ξυδιά.

“Σε ποια φάση βρίσκεται τώρα η ταινία;”. “Στην αποστολή της σε φεστιβάλ του εξωτερικού. Θα αποσταλεί επίσης σε εγχώρια φεστιβάλ για να διεκδικήσουμε και την προβολή της σε κυπριακές αίθουσες”.

Μέχρι τότε, τον Leo Brasina τον ακολουθούμε μέσω της σελίδας του στο φουμπού και ελπίζουμε σύντομα να τον απολαύσουμε και στην μεγάλη οθόνη.

“Τι αποσκοπείς με την ταινία αυτή;”, “Όσο κλισέ και να ακούγεται, θέλω ο κόσμος να την δει και να περάσει καλά. Αυτό”, μας λέει ο Ανδρέας Παπακυριάκου.

Βγαίνοντας απ’ την δροσερή Στοά Κολοσσιάτη και καταλήγοντας στην οδό Ελευθερίας, οι Λευκωσιάτες μουρμουρούμε για την υγρασία στην πόλη.

Διασχίζοντας το δεύτερο ράουντ αμπάουτ, που προφανώς έχει όνομα αλλά εμείς είμαστε πρωτευουσιάνοι του Πρωταρά και δεν το συγκρατήσαμε, σκεφτόμαστε πόσο υπέροχο είναι που στη χώρα μας δημιουργικές παρέες παίρνουν πρωτοβουλίες, υλοποιούν τις ιδέες τους και δεν τις καταχωνιάζουν σε συρτάρια και πως έχουμε να προσμένουμε έναν Leo Brasina και μια παρέα νεαρών που φτιάχνει ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του.

Στο “Γιατί;”, το “Πώς;” και “Ποιοι είναι αυτοί που το γυρίζουν;”, όπως είπε και ο σκηνοθέτης με το Iron Maiden t-shirt, μόνο η μεγάλη οθόνη θα μας δώσει την απάντηση.