Να είσαι, στο Σπούτνικ

Να είσαι, στο Σπούτνικ

Το be or not to be? Στο Σπούτνικ to be, η Fresh Target Theatre Ensemble ανεβάζει Άμλετ!

Να είσαι, στο Σπούτνικ
Tα σκηνικά άρχισαν να στήνονται κι ο Πάρις Ερωτοκρίτου μας λέει on cam τα σχετικά

Mε αφορμή τον εμβληματικό «Άμλετ» του Σαίξπηρ, που αποτελεί τη νέα παραγωγή που ετοιμάζεται να παρουσιάσει τον Οκτώβρη η Fresh Target Theatre Ensemble, και με την απαραίτητη για τη βιοτεχνική περιοχή Καιμακλίου βοήθεια των Google Maps, επισκέφθηκα προχθές το απόγευμα τον Πάρι Ερωτοκρίτου στο θέατρο Σπούτνικ, όπου έχουν αρχίσει ήδη να στήνονται, πιθανότατα για ακόμη μια φορά out of this world, σκηνικά.

Σύμφωνα με τον αβαντγκάρντ σκηνοθέτη, έναυσμα για ανέβασμα της συγκεκριμένης παράστασης υπήρξαν τα 400 χρόνια από τον θάνατο του Σαιξπηρ που συμπληρώθηκαν πέρσι.

«Αποφασίσαμε επομένως, λίγο ετεροχρονισμένα, να τον τιμήσουμε ανεβάζοντας ένα σπουδαίο του έργο, τον Άμλετ. Ένα έργο, το οποίο αν και ανήκει στο κλασικό ρεπερτόριο, από την έρευνα που έχουμε κάνει διαπιστώσαμε πως δεν έχει παρουσιαστεί ποτέ από κυπριακό επαγγελματικό θίασο. Eίναι συνεπώς μια πολύ καλή ευκαιρία να δει κανεις τον Άμλετ στα ελληνικά για πρώτη φορά στην Κύπρο!»

Με την πρεμιέρα να έχει προγραμματιστεί για τις 19 του Οκτώβρη, το σκηνικό λίγες βδομάδες πριν έμοιαζε για να κάνουμε επίκληση στην κλισεδιά με «βομβαρδισμένο τοπίο» προϊδεάζοντας μας πως, όπως και στις προηγούμενες παραστάσεις, όσοι βρεθούν στο Σπούτνικ θα βιώσουν κατάσταση.

Ιδρωμένος μας υποδέχθηκε ο Πάρις, για δες!

Μια μεγάλη πρόκληση είναι να ανεβάσουμε κάτι που να μπορεί να μιλήσει στον σύγχρονο θεατή χωρίς να αλλοιώνει ή να παραποιεί την ουσία του έργου

Ο Πάρις Ερωτοκρίτου νιώθει πως «μια μεγάλη πρόκληση τόσο για τους ερμηνευτές όσο και για τη δημιουργική ομάδα στο σύνολό της είναι να ανεβάσουμε κάτι που να μπορεί να μιλήσει στον σύγχρονο θεατή χωρίς να αλλοιώνει ή να παραποιεί την ουσία του έργου χάρη οποιονδήποτε τεχνασμάτων ή εφέ».

Σε ερώτησή μας αναφορικά με τη σκηνοθετική προσέγγιση του έργου, ο κύπριος σκηνοθέτης πιστέυει πως γενικότερα «όσο πιο δημιουργικοί είναι οι ηθοποιοί στις πρόβες τόση περισσότερη τροφή μπορεί να δοθεί στον οποιοδήποτε σκηνοθέτη».

«Έχουμε εντοπίσει ένα κεντρικό άξονα που επηρεάσε πάρα πολύ το σκηνικό μας και που έχει να κάνει λίγο με τον μύθο των φυλακισμένων στη σπηλιά του Πλάτωνα. Οι χαρακτήρες φαίνονται να είναι εγκλωβισμένοι σ’ έναν κόσμο, από τον οποίο είτε δυσκολεύονται να αποδράσουν είτε το αποφεύγουν συνειδητά προτιμώντας ενδεχομένως την ασφάλειά τους. Εκτός βέβαια απ’ τον ίδιο τον Άμλετ που καλείται να ανακαλύψει ξανά ποιος είναι».

Μέσα από καθαρές ερμηνευτικές δράσεις, προσθέτει, μπορείς ως θεατής να καταλάβεις κάτι ακόμη κι αν, σε ακραίες περιπτώσεις, δεν γνωρίζεις καν τη γλώσσα. «Επομένως δεν έχουν τόση σημασία οι ήχοι των λέξεων όσο οι δράσεις επί σκηνής» δηλώνει ο Κύπριος σκηνοθέτης για να συμπληρώσει πως για κάποιο λόγο μετά από έρευνα που έγινε η ομάδα οδηγήθηκε σ’ ένα κίνημα του 1920, στον γερμανικό εξπρεσιονισμό. Ένα κίνημα που μεταξύ άλλων έχει επηρεάσει τις ταινίες του Χίτσκοκ και τις φιλμ νουάρ.

Μας είπε πως «όπως εκεί υπάρχουν μεγάλα σκηνικά, ο άνθρωπος φαίνεται μικρός και πολλά πράγματα και αισθήματα σωματοποιούνται αντί να δηλωθούν ή να υπονοηθούν, τραβάμε κι εμείς χαλαρά προς εκείνη την πλευρά.

«Αισθητικά επομένως υπάρχουν κάποιοι σε εισαγωνικά κανόνες και θεματολογία» κατέληξε.

Η παράσταση επικεντρώνεται στο προσωπικό ταξίδι του Άμλετ - ένα ταξίδι υπαρξιακής όσο και πολιτικής συνειδητοποίησης. Ο Άμλετ αρχίζει να «βλέπει» με διαφορετικά μάτια: ενώ στην αρχή του έργου αντιλαμβάνεται τον κόσμο και τη ζωή μέσα από τα μάτια ενός προνομιούχου γόνου, του οποίου το μέλλον και η πορεία έχουν ήδη προαποφασιστεί, στη συνέχεια, μέσα από ένα κυκεώνα οικογενειακών εξελίξεων, η οπτική του μεταβάλλεται τόσο ως ανθρώπου όσο και ως πολίτη. Ο πρωταγωνιστής ενεργοποιημένος από αυτή την αλλαγή, προσπαθεί να αφυπνίσει τους γύρω του κάτι που τον φέρνει - αναπόφευκτα - αντιμέτωπο με το κατεστημένο και τις επικρατούσες αξίες. Οι επιπτώσεις των ενεργειών του ενδεχομένως επιφέρουν μια νέα κατάσταση πραγμάτων χειρότερη από την προηγούμενη, όμως η προσπάθεια και ο αγώνας του αποδεικνύονται πιο σημαντικά από το οποιοδήποτε αποτέλεσμα.

*Στην εξέλιξη της ιστορίας, το προσωπικό ενεργοποιεί το συλλογικό και ο ιδιωτικός βίος επηρεάζει και - σ’ αυτή την περίπτωση - καθορίζει τον δημόσιο. Ο Άμλετ δείχνει να μάχεται ενάντια σ’ έναν καινούριο κόσμο, αλλά συνάμα και με τον παλιό του εαυτό. Η πάλη αυτή οδηγεί τον ήρωα σε έναν δρόμο συνεχούς αμφισβήτησης και αναζήτησης. Για να προστατεύσει τον εαυτό του πρέπει ο ίδιος να κρύψει - αυτό που του έχει αποκαλυφθεί - πίσω από τη μάσκα της τρέλας. Η τρέλα αποτελεί το οχυρό και την ασπίδα του έναντι σε έναν κόσμο διεφθαρμένο, έναν κόσμο που μοιάζει με φυλακή και που εν τέλει αποκαλύπτει, αναπάντεχα, την παραδοξότητα και την επικινδυνότητά του.

  • Στην παραγωγή θα συμμετάσχουν ο μουσικός Ανδρέας Ροδοσθένους, ο οποίος θα συνοδεύει με το κοντραμπάσο τους ηθοποιούς στη σκηνή, καθώς και η εικαστικός Μυρτώ Αριστείδου (The Art Hub).

Η παράσταση θα παρουσιαστεί στο Σπούτνικ από τις 19 Οκτωβρίου μέχρι τις 5 Νοεμβρίου, με τη στήριξη της Ελληνικής Τράπεζας, η οποία, ως Χρυσός Χορηγός του ετήσιου θεατρικού ρεπερτορίου της Fresh Target Theatre Ensemble 2017-2018, επιχορηγεί τις παραστάσεις: Σε Στενό Οικογενειακό Κύκλο, ’Αμλετ και Ψυχολογία Συριανού Συζύγου.

Loader