Ο Ρίκκος είναι η Κύπρος

Ο Ρίκκος είναι η Κύπρος

Διαφθορά, διασπάθιση δημόσιου χρήματος και απουσία επαγγελματισμού

Ο Ρίκκος είναι η Κύπρος
Θα αλλάξουμε ποτέ νου;

Από τον Κόσιη και τον Αγγελίδη μέχρι τον Βέργα, το Μαρί και τον Ρίκκο Ερωτοκρίτου η Κύπρος δείχνει να έχει ένα σύντομο, αλλά πλούσιο, ιστορικό παραιτήσεων, καρατομήσεων και καταδικαστικών αποφάσεων για πολλούς εκ των επιφανών πρωταγωνιστών του δημόσιου βίου της.

Κοινός τόπος όλων αυτών των υποθέσεων είναι η διαφθορά, η διασπάθιση δημόσιου χρήματος ή κάποια καταστροφή από απουσία σχεδιασμού και επαγγελματικότητας.

Η έκταση της καταστροφής στο Μαρί και οι συνέπειες που αυτή άφησε στο νησί, σε συνδυασμό με τα γεγονότα του Μαρτίου του 2013 άνοιξαν κι έκλεισαν –κάπως άτσαλα και με μπόλικη ατέρμονη συζήτηση με πολιτικές προεκτάσεις- τον κύκλο των φυλακίσεων δημοσίων προσώπων.

Πρώην δημάρχοι, υπουργοί, κομματικά στελέχη ή μεγαλοδικηγόροι –όπως η περίπτωση Ερωτοκρίτου- αργά η γρήγορα πλήρωσαν (και θα πληρώσουν) για τις αμαρτίες τους. Κι όλα αυτά με το απαραίτητο, στα όρια του μελοδραματικού αρχαιοελληνικού δράματος, συνοδευτικό: η άνοδος, η καθιέρωση, η πολιτική επιρροή, η τέλεση του Χ ή Ψ εγκλήματος, η καταδίκη, η αποκαθήλωση και εν τέλει η λήθη.

Ένα ολόκληρο σύστημα ρεμούλας διαχέεται από τα κάτω προς τα πάνω: είτε θέλεις «να σάσεις» τον παρέα σου, είτε είσαι, όπως στην προκείμενη, ο… βοηθός Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας

Σε μια τόσο δα νησιωτική έκταση κανείς δεν διστάζει να μπει στον πειρασμό της κατάχρησης της εξουσίας, βασιζόμενος στην πάγια νοοτροπία του μέσου Κύπριου (όπου ο κουμπάρος «κανονίζει σε»), στην υποκρισία της σιωπής –μιας ιδιότυπης ομερτά- που ανέκαθεν ίσχυε και φυσικά σε όλο εκείνο το νομικό κενό που απορρέει από την de facto κατάσταση της ημικατοχής της Κύπρου.

Κι ενώ η νομοθεσία υπάρχει και βρίσκεται εκεί προκειμένου να σε αποτρέψει από την τέλεση κάποιου αδικήματος, ένα ολόκληρο σύστημα ρεμούλας διαχέεται από τα κάτω προς τα πάνω: είτε θέλεις «να σάσεις» τον παρέα σου, είτε είσαι, όπως στην προκείμενη, ο… βοηθός Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας. Κι εδώ, όπως και στο ημικατεχόμενο του πράγματος, εδράζεται η μεγαλύτερη υποκρισία.

Ο Γενικός Εισαγγελέας, ο Γενικός Ελεγκτής, ο Αρχιεπίσκοπος (είναι ο… Ταμασού και Ορεινής κυρίες και κύριοι) χρειάζονται βοηθό. Χρειάζονται δηλαδή κάτι που δεν αποσκοπεί ή απορρέει από τη γέννηση του σύγχρονου κυπριακού κράτους (κοινό κράτος Ε/κ και Τ/κ), κάτι που προέκυψε από τη βίαιη αποχώρηση των Τ/κ από τις δομές του κράτους και κάτι που, ιστορικά, μετά το 1974, οδήγησε στην εξυπηρέτηση των κομματικών ισορροπιών και του πελατειακού μας συστήματος παρά στην εύρυθμη και αποτελεσματικότερη λειτουργία του ίδιου του κράτους.

Είτε το θέλουμε είτε όχι η Κύπρος δεν είναι ο Παγδατής, ο Πισσαρίδης, ο Κακογιάννης ή ο Τερλικκάς. Η Κύπρος είναι ο Ρίκκος Ερωτοκρίτου. Και θα παραμείνει τέτοια αν δεν αλλάξουμε νου.

Loader