Με σύγχρονους γευστικούς συνδυασμούς, ανανεωμένο μενού, ποιότητα στα υλικά και πιάτα με εξαιρετική εκτέλεση, το Milkbar έχει καταφέρει όχι μόνο να βγει από τον βάλτο της μετριότητας άλλα να εισέλθει σε μια νέα ακμή αποδεικνύοντας ότι ο επιμένων νικά!

Όταν πρωτοάνοιξε πριν τέσσερα περίπου χρόνια οι προσδοκίες ήταν ψηλές. Ίσως ήταν το 50's nostalgia concept του καφέ - εστιατορίου, ίσως η καινοτομία στην εσωτερική διακόσμηση, ίσως το ότι ήταν από τους πρώτους χώρους στη Λεμεσό που έφτιαχνε καθώς πρέπει αυγά Florentine. Όποιος κι αν ήταν ο λόγος, ήταν χωρίς αμφιβολία ένα από τα μαγαζιά που δεν περίμενες κάτι μεμπτό ούτε στην εξυπηρέτηση ούτε και στο τι θα δοκίμαζες.

Όντας θαμώνας, οφείλω όμως να ομολογήσω ότι δυο χρόνια μετά τη λειτουργία του αισθάνθηκα ότι άρχισε να χάνει από την αίγλη του και ότι το επίπεδο στο φαγητό είχε αρχίσει να «πέφτει» σιγά σιγά. Το μενού εξακολουθούσε να διατηρεί καλά στοιχεία, κυρίως στα πιάτα με αυγά και σε μερικά πιάτα ημέρας αλλά σε γενικές γραμμές είχε εισέλθει σε μια κατάσταση γαστρονομικής μετριότητας που κράτησε μέχρι πριν περίπου ... τρεις εβδομάδες!

αν διατηρήσει αυτό το επίπεδο θα καταφέρει κάτι που σπάνια ένα εστιατόριο στην Κύπρο το καταφέρνει

Σαν να λύθηκαν μάγια από ξόρκι, η κατιούσα που είχε πάρει το Milkbar έχει σταματήσει και αιφνιδίως ανέκτησε έδαφος. Με το φαγητό που έχω πρόσφατα δοκιμάσει, μπορώ να δηλώσω εκ του ασφαλούς ότι έχει κάνει μεγάλο comeback κι αν διατηρήσει αυτό το επίπεδο θα καταφέρει κάτι που σπάνια ένα εστιατόριο στην Κύπρο το καταφέρνει: να φτάσει πολύ σύντομα σε μια νέα ακμαία περίοδο.

Τι φάγαμε Στην τελευταία μας επίσκεψη πήγαμε παρέα για μεσημεριανό και δοκιμάσαμε δυο πιάτα: το κλασσικό tuna ala nicoise και beef short ribs. Το φιλέτο τόνου σε κρουστά σερβίρεται με σαλάτα από κόκκινο κρεμμύδι, κάππαρη, φασολάκια, μαύρες ελιές, πατάτες στον ατμό, αυγά ορτυκιού, κόκκινες πιπεριές κονφί, αντζούγιες και βινεγκρέτ από ξύδι σέρυ. Ο τόνος ήταν άρτια ψημένος και ζουμερός και η ποιότητα του φιλέτου άριστη. Γενικά η εναλλακτική εκτέλεση αυτού του κλασικού πιάτου ήταν απολαυστική. Ο συνδυασμός των υλικών πολύ καλός.

Τα βοδινά παϊδάκια είναι σιγοψημένα σε κόκκινο κρασί με πιπερόριζα και μέλι και είναι σερβιρισμένα σε πουρέ καρότου-μουστάρδας και αφρό από χρένο* . Αυτό το πιάτο αγγίζει την τελειότητα με την βουτυρένια υφή και γεύση. Το κρέας είναι εξαιρετικά μαλακό ενώ το κρασί και η πιπερόριζα εξισορροπούν την πλούσια γεύση του βοδινού.

Η ατμόσφαιρα Πάντοτε φωτεινή, με στοιχεία από τις δεκαετίες του 50 και του 60, ένα μέρος που σε προσκαλεί να καθίσεις με τις ώρες. Μπορείς να πεις ότι είναι και λίγο χίπστερ χωρίς την παρουσία των χίπστερ.

Η εξυπηρέτηση Πάντοτε τέλεια! Άψογο το προσωπικό.

*Το χρένο (κοινώς και αγγλιστί το horseradish) είναι ποώδες, πολυετές φυτό της οικογένειας των Σταυρανθών (η οποία επίσης περιλαμβάνει τα φυτά της μουστάρδας, wasabi (γιαπωνέζικο χρένο), του μπρόκολου και του λάχανου). Στην μαγειρική χρησιμοποιείται εκτενώς στο σούσι και στο σασίμι, σε πιάτα με ωμά ψάρια και σολομό. Χρησιμοποιείται και στα κρέατα, σαν μπαχαρικό. Με μέτρο όμως γιατί είναι αρκετά καυτερό.