Έστω κι αν δεν αντιλαμβανόμαστε όλοι την αισθητική και τον επαγγελματισμό με τον ίδιο τρόπο, η συνέπεια και η καλή ποιότητα πρέπει να μας κερδίζει. Για την επιτυχία ενός καλού εστιατορίου και bar, τα τέσσερα αυτά στοιχεία είναι εκ των ων ουκ άνευ. Αυτά είναι που χαρακτηρίζουν ίσως το μοναδικό gastro bar της Κύπρου, το The Gym.

Το The Gym δεν αποτελεί ακόμη μια επιλογή για έξοδο, αποτελεί μια άριστη επιλογή

Δεν είμαι σίγουρη αν είναι επειδή λειτουργεί εδώ και χρόνια και το έχουν συνηθίσει οι κάτοικοι της πρωτεύουσας αλλά όποτε μιλάει κάποιος ντόπιος για τον χώρο αυτό είναι σαν να αναφέρεται σε κάτι συνηθισμένο.

«Πάμε gym» σου λέει με ύφος αντίστοιχο που θα χρησιμοποιούσε για να πάμε οπουδήποτε αλλού, κάνοντας με να απορώ πώς ένας χώρος που πάντοτε σε κερδίζει τόσο πολύ με την ποιότητα που προσφέρει (σε ό,τι προσφέρει) δεν προκαλεί τη δέουσα υψίφωνη χροιά στον τόνο φωνής του ατόμου που το αναφέρει. Διότι το gym δεν αποτελεί ακόμη μια επιλογή για έξοδο, αποτελεί μια άριστη επιλογή και αυτό οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε.

Πολλά μπορούν να ειπωθούν, θα σταθώ σε δύο βασικά στοιχεία, στην ποιότητα φαγητού και ποτού καθώς και στην εξυπηρέτηση. Εκτιμώ καταρχήν **τη διαρκή ανανέωση του μενού** με φρέσκα, εποχιακά και ντόπια υλικά. Έχω ήδη δοκιμάσει δύο εκδοχές κριθαράκι, εκ των οποίων η τελευταία, με γαρίδες ντομάτα και φινόκιο με άφησε άφωνη. Οι γαρίδες μαγειρεμένες όπως πρέπει, με το σωστό σχήμα C και όχι το βαρυψημένο Ο.

Ο σεφ προφανώς δεν επαναπαύεται και συνεχώς ελίσσεται με βάση τη μεσογειακή κουζίνα και τα φρέσκα υλικά, η ποιότητα των οποίων είναι εμφανής. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει για το ψωμί, το οποίο παρασκευάζεται με προζύμι στο The Gym και είναι άμεσα συγκρίσιμο με αυτό του St. John’s Bakery στο Λονδίνο. Να σημειωθεί ακόμη ότι στα πιάτα χρησιμοποιείται μόνο έξτρα παρθένο βιολογικό ελαιόλαδο.

Για ορεκτικό έχω δοκιμάσει τη σαλάτα με σπανάκι και αναρή, καραμελωμένα φύλλα σπανακόπιτας με γεύση παρμεζάνα και σιρόπι από μέλι και άνηθο. Οφείλω να πω πως κέρδισε επάξια τη θέση της στο μενού. Το dressing είναι απίθανο με τον άνηθο να κυριεύει αλλά να μην κυριαρχεί στο πιάτο ενώ η προσθήκη της αναρής είναι πολύ καλή ιδέα και προσδίδει μια ισορροπία στο πιάτο.

Για κυρίως πιάτο θα αναφερθώ στο προσφερόμενο ψάρι. Συνήθως είμαι διστακτική όταν παραγγέλνω σολομό στην Κύπρο καθώς υπάρχει η τάση να είναι βαρυψημένος και στεγνός. Εδώ αποφάσισα πως θα ρισκάρω. Παρήγγειλα τον φρέσκο σολομό με κρύα σαλάτα κινόα, σάλτσα παντζάρι-ιβίσκου και τσιπς από κέιλ. Η παρουσίαση του πιάτου άψογη με πανδαισία χρωμάτων και η εκτέλεση του σολομού τέλεια. Το ψάρι ήταν ζουμερό, φρέσκο και crunchy στην έξω πλευρά. Τα τσίπς τραγανά, η σαλάτα κίνοα είναι zesty και η σάλτσα ελαφρώς γλυκιά.

Αφού συνεπώς απόλαυσα το δείπνο μου αποφάσισα να κλείσω με ένα κοκτέιλ. Ένιωσα την ανάγκη να είμαι περιπετειώδης και είπα φτάνει πλέον με το g & t. Έπιασε το μάτι μου το SENIORA DULCE PICANTE. Σερβιρισμένο σε coupe ποτήρι και με βάση mescal και προσθήκη chilli και σοκολάτα αυτό το κοκτέιλ τα έχει όλα. Είναι smoky, πικάντικο και γλυκό. Τα λόγια γίνονται περιττά όταν διαβάσει κανείς την περιγραφή του στο μενού: «I drank to drown my sorrows, but the dammed things learned how to swim». A requiem cocktail for Frida Kahlo.

Αν σας αρέσουν οι τολμηρά έντονες γεύσεις και είστε λάτρης του spicy το συγκεκριμένο κοκτέιλ είναι το ιδανικό. Για εμένα ήταν love at first sip.

Ορισμός της ευτυχίας: όταν τρως ποιοτικό φαγητό και πίνεις κοκτέιλ εμπνευσμένο από τη Frida Kahlo ακούγοντας bossa nova

Γιατί ξεχωρίζω το the gym in a nutshell

Άρθρον πρώτον: πάντοτε μπορώ να βασιστώ στη συνέπεια του σεφ και των mixologists ότι θα φάω και θα πιώ κάτι που θα ξυπνήσει τη γευστική μου παλέτα και θα με κάνει ευτυχισμένη που έχω πρόσβαση στην ποιότητα.

Άρθρον δεύτερον: διότι δεν με αναγκάζει να διαχωρίζω αν θα βγω για φαγητό ή αν για ποτό. Πηγαίνω κάπου που μπορώ να απολαύσω και τα δύο εξίσου. Επιπλέον έχει εξαιρετικό service και πολύ καλά DJ sets.

*Οι τιμές που βάζουμε είναι βασισμένες στις επιλογές φαγητού και ποτού που περιγράφονται στο άρθρο