Με το γαστριμαργικό τοπίο της χώρας να έχει διαφοροποιηθεί έντονα τις τελευταίες δεκαετίες -τόσο από πλευράς επιλογών όσο και αριθμητικά- όλοι όσοι αγαπάμε το καλό φαγητό και την κουλτούρα που το περιβάλλει, κοιτάζουμε προς το μέρος του και αναγνωρίζουμε μία ευκαιρία. Μία ευκαιρία που μας επιτρέπει, και μας προτρέπει συνάμα, να είμαστε όλο και πιο επιλεκτικοί και απαιτητικοί. Όπως σε όλους τους τομείς, έτσι και στο φαγητό, το «καλό» ορίζεται με γνώμονα τον ποιοτικό δείχτη που έχουμε θέσει, την προσωπική αρεσκεία αλλά και την αισθητική.

Απ’ τη νεόφερτη μοριακή γαστρονομία στο ταπεινό φαστφούντ, τον παραδοσιακό ή τον πειραγμένο μεζέ και την fusion cuisine, το κάθε πιάτο που φεύγει απ’ τα χέρια ενός chef, αναμένει ένα παραλήπτη να το αξιολογήσει. Και τις τελευταίες δεκαετίες στην χώρα μας, οι λάτρεις του φαγητού, είχαμε την ευκαιρία να πειραματιστούμε με διάφορα πιάτα, τεχνικές και παρουσιάσεις.

ένιωσα ότι θα επισκεπτόμασταν ένα παλιό καλό φίλο παρά ένα εστιατόριο

Η αλήθεια είναι πως πάνε χρόνια απ’ την τελευταία φορά που επισκέφτηκα το Tutto il Giorno Romantica. Μάλλον αυτό οφείλεται στον συνεχή πειραματισμό που λέγαμε ή στην τάση που μας ώθησε να οδηγηθούμε στον παλαιό πυρήνα της πόλης. Ωστόσο, δεν έχω λησμονήσει στιγμή πως πρόκειται, αδιαμφισβήτητα, για ένα απ’ τα landmarks των χώρων εστίασης στη γεωγραφία της πόλης.

Όταν ο Πάρης έριξε την ιδέα να το επισκεφτούμε για την στήλη The 20 Euros Review χαμογέλασα, επιδεικνύοντας συνάμα ένα συνειδητό ενθουσιασμό, μάλλον γιατί ένιωσα ότι θα επισκεπτόμασταν ένα παλιό καλό φίλο παρά ένα εστιατόριο.

Χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις μιας και μετράει δεκαετίες στον χώρο, οι οδηγίες για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι –μαζί και ο εκ Λεμεσού συνδαιτυμόνας μου- θεωρούνται αναγκαίες. Το Tutto il Giorno Romantica βρίσκεται λίγο off center, τόσο όσο η τοποθεσία του ν’ ακούγεται σαν μουσική στ’ αυτιά όλων όσων μας κούρασε η βαβούρα του κέντρου.

Προσεγγίζοντας, μετά από χρόνια, την είσοδο του εστιατορίου, εντοπίζω εκ νέου το πόσο σπουδαία καταφέρνει να υπογραμμίσει την αισθητική της πυκνοφυτεμένης γειτονιάς που το φιλοξενεί και εισερχόμενη στον αίθριο χώρο ανακαλύπτω πως δεν έχει χάσει καθόλου απ’ την λιτή του αίγλη, παρά μόνον σ’ αυτήν έχουν προστεθεί όλα εκείνα τα απαραίτητα στοιχεία που προτείνει η εποχή.

Ευρισκόμενοι στον χώρο, χαριτολογώντας ανταλλάζουμε την άποψη πως θα μπορούσε κάλλιστα να φιλοξενείται σε κάποια ιταλική βιάλε, σκέψη που μάλλον προέκυψε απ’ την σιωπηλά αριστοκρατική του εμφάνιση, που στερείται περιττών μπιχλιμπιδιών και ετερόκλητων στοιχείων. Φινετσάτο χωρίς να σνομπάρει, με την μουσική επένδυση να προωθεί την ζωηρή συνομιλία, εξακολουθεί να αποτελεί ένα κοκτέιλ χαμηλόφωνης θέρμης, οικείας ατμόσφαιρας και διάχυτης οικειότητας.

Με τον Πάρη επιλέξαμε να καθίσουμε στο αίθριο, έναν χώρο που ξανοίγεται και ενοποιείται με την εσωτερική σάλα σε μία αρμονική συνύπαρξη μαζί της. Χαζεύουμε την γυάλινη κάβα και το μπαρ που δεσπόζει στο κέντρο του εστιατορίου, δημιουργώντας ένα επιπλέον χώρο συνεύρεσης των θαμώνων.

Κοιτάζοντας την κάρτα, εντοπίζουμε ένα συνδυασμό από κλασσικά πιάτα πλάι σε πιο μοντέρνα, όλα με κοινό παρονομαστή τον ιταλικό προσανατολισμό. Για προδόρπιο δεν σπαταλήσαμε πάνω από πέντε δευτερόλεπτα να καταλήξουμε αφού η επιλογή από Σοταρισμένα φρέσκα μύδια με σως άσπρου κρασιού [€12] ήταν ομόφωνη και ακαριαία. Μία γενναιόδωρη μερίδα κατέφθασε στο τραπέζι μας, από μύδια στακάτα σοταρισμένα, όπως τους πρέπει, και πασπαλισμένα με ψιλοκομμένο μαϊντανό, του οποίου η μυρωδιά έσμιγε ελαφρώς με σβησμένο λευκό κρασί.

Χωρίς να έχουμε έγνοια τους comme il faut γευστικούς κανόνες -κι έχοντας ακόμη τη λατρεμένη ένταση του σκόρδου στο στόμα- αναμένουμε το δεύτερο πιάτο και περιεργαζόμαστε τους επισκέπτες στα γύρω τραπέζια. Θυμάμαι την παλαιότερή μου επίσκεψη στο εστιατόριο και αναλύω στον Πάρη πως είναι εκπληκτικό και μόνο το γεγονός ότι ο χώρος αυτός αντέχει σε πείσμα του χρόνου και διατηρεί την ποιότητά του. Την κουβέντα μας έρχεται να συμπληρώσει μία εξαμελής παρέα στο διπλανό τραπέζι, η οποία ανάμεσα εξ όσων φαινόταν τον λογαριασμό. Ένας εκ της παρέας δέχεται τις ευχαριστίες ενός δεύτερου προσώπου για τη φιλοξενία και ο πρώτος σπεύδει να του εξηγήσει πως η επιλογή δεν ήταν τυχαία και πως το εν λόγω εστιατόριο φιγουράρει στη λίστα των καλύτερων από πλευράς ποιότητας και value for money εστιατορίων του νησιού.

Χαμογελάμε για την τυχαία συνέχεια που έχει δώσει στη συζήτησή μας η διπλανή παρέα και υποδεχόμαστε το δεύτερο πιάτο. Φανατική μακαρονού, με μία ιδιαίτερη αγάπη στις penne, το πιάτο από Penne Delicate [€13] με είχε καλύψει πλήρως. Βρασμένη καθωσπρέπει η πάστα, μου είχε σερβιριστεί με το γνωστό κρεμώδες σως από φρέσκο σπανάκι, κουκουνάρια, τυρί gorgonzola και λιαστές ντομάτες. Το πάντρεμα των υλικών και η παρουσίασή τους, προσέφεραν τόσο τη γευστική όσο και την οπτική επάρκεια που αναμένει ένας μακαρονάς απ’ το πιάτο του.

Βεβαίως, ήταν δύσκολο να αντισταθώ στη δοκιμή απ’ το πιάτο του συνδαιτυμόνα μου, που επέλεξε ένα κλασσικό Pollo al Forno [€15] στο οποίο εντοπίσαμε κι οι δυο την οικειότητα της γεύσης και τον πάντοτε ελκυστικό του σύντροφο, τα σοταρισμένα λαχανικά. Η σως από πιπεριές, θα έλεγε κανείς πως αποτελεί το ιδανικό highlight στο πιάτο και η αλήθεια είναι πως τη γευτήκαμε, συν τοις άλλοις, με το μαύρο ψωμί που συνόδευε την παραγγελία μας.

Με αρχικό στόχο να περιοριστούμε στην θεματική του The 20 Euros Review, και αθροίζοντας μέχρι εκείνη την στιγμή 19 και 21 ευρώ αντίστοιχα, πήραμε την αυθόρμητη απόφαση να ‘παραστρατήσουμε’, απογειώνοντας την συνάντησή μας με το διαχρονικά αγαπημένο μου επιδόρπιο, που όσο παίρνουν τα χρόνια, μου φαίνεται πως επιστρέφω ακόμα περισσότερο σ’ αυτό. Μοιραστήκαμε ένα Chocolate Soufflé [€8] σερβιρισμένο με παγωτό, γαργαλώντας τους γευστικούς μας κάλυκες με την λιωμένη σοκολάτα στη μέση.

Πρόκειται για ένα χώρο που δεν επιδιώκει να εντυπωσιάσει τον επισκέπτη του με περίπλοκες και μοδάτες κορόνες, αλλά εξακολουθεί πεισματικά να υπηρετεί την κλασική ιταλική γεύση με τις απαραίτητες νέες εισδοχές

Φεύγοντας απ’ το Tutto il Giorno Romantica καταλήξαμε στο εξής: πως πρόκειται για ένα χώρο που δεν επιδιώκει να εντυπωσιάσει τον επισκέπτη του με περίπλοκες και μοδάτες κορόνες, αλλά εξακολουθεί πεισματικά να υπηρετεί την κλασική ιταλική γεύση με τις απαραίτητες νέες εισδοχές που απαιτούνται για να παραμένει στην ανάγνωση της εποχής του. Διατηρώντας στο βιογραφικό του μία επιτυχημένη γευστική πορεία, το εστιατόριο φαίνεται να προσηλώνεται στον αξιοσημείωτο αυτό συνδυασμό που σμίγει το καλό φαγητό, την σωστή εξυπηρέτηση και τις ελκυστικές τιμές.

Λέμε να επιστρέψουμε σύντομα, γιατί το Prawn Tagliolini με τσίλι και σκόρδο στο μενού, φαίνεται να έχει ιντριγκάρει επικίνδυνα την περιέργειά μας!

Tutto il Giorno Romantica Ευαγόρα Παλληκαρίδη 13, Λυκαβητός, Λευκωσία 22 376 161 / 22 377 276 Ωράριο λειτουργίας: Καθημερινές 12:00 - 15:00, 19:00 - 23:00 / Σάββατο: 19:00 - 23:00 Ενδεικτική τιμή σύμφωνα με το πιο πάνω άρθρο: €20 (το άτομο χωρίς ποτά). Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι Πάρκινγκ: Ναι