Συνορεύει με τη Βάσα Κελλακίου, στα νότια με τη Σανίδα, στα δυτικά με το Κλωνάρι και στα βόρεια με την Ακαπνού.

Το 1946 αριθμούσε 43 κατοίκους, ενώ από την απογραφή του 1992 έως σήμερα παρουσιάζεται χωρίς μόνιμους κατοίκους.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 εγκαταλείφθηκε και από τους τελευταίους κατοίκους του. Παραμένουν μόνο κάποια χαλάσματα σπιτιών και της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονα.

Το χωριό ήταν κάποτε κτισμένο στην πλαγιά ενός μικρού λόφου μπροστά από ένα μεγάλο κάμπο στα νότια της κοιλάδας, στην οποία οι κάτοικοι φύτευαν αμπέλια και ελιές. Στην κορφή του μικρού αυτού λόφου, οι κάτοικοι εκτίσαν πριν από αιώνες ένα μοναστήρι, το οποίο αφιέρωσαν στον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμων. 

Τα σπίτια ήταν κτισμένα με βάση την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των ημιορεινών περιοχών του νησιού μας. Πιο συγκεκριμένα, έκτιζαν με πετρά το ισόγειο και με πλίνθους το ανώι (το πάνω μέρος του σπιτιού). Τα σπίτια έκλειναν με μεγάλες ξύλινες εξώπορτες, οι οποίες οδηγούσαν στο εσωτερικό του σπιτιού, στην εσωτερική αυλή, στον ηλιακό, στο δίχωρο. Γύρω από την αυλή, υπήρχαν τα δωμάτια για την οικογένεια, οικιακοί και άλλοι χώροι καθημερινής χρήσης, ενώ στο ανώι ήταν τα υπνοδωμάτια. 

Σήμερα, οι επισκέπτες θα συναντήσουν μόνο το καθολικό του ναού σε αρίστη κατάσταση, ενώ ο κάμπος που άλλοτε έσφυζε από ζωή και εξασφάλιζε αυτάρκεια στους κατοίκους του χωριού πήρε μια εντελώς διαφορετική μορφή, αφού δε θυμίζει τίποτα από τα παλαιότερα χρόνια.

Πλέον ο κύριος λόγος επίσκεψης του χωριού αποτελεί η ύπαρξη γηπέδου γκολφ. Ωστόσο, το χωριό είναι γραφικό και αποπνέει μία αύρα του παρελθόντος που αξίζει να βιώσετε. Η διαδρομή για να μεταβείτε στο χωριό είναι όμορφη, ειδικά αυτή την εποχή, αφού οι πεδιάδες είναι ολοπράσινες. 

Θέα από λόφο του χωριού 

Πηγή κειμένου