Το έργο πραγματεύεται ένα φλέγον για κάθε γονιό ζήτημα: τον τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων του δεκαεπτάχρονου γιου. Η Άνν και ο Πιερ έχουν χωρίσει και ο μεν Πιερ έχει κάνει μια νέα οικογένεια με τη Σοφία, έχοντας μόλις αποκτήσει μαζί της έναν ακόμα γιο, ενώ η Άνν ζει μαζί με τον έφηβο γιο τους Νικολά χωρίς να έχει ακόμα ξεπεράσει το διαζύγιό της. Το έργο αρχίζει τη στιγμή που η Άνν, απεγνωσμένη, θα καταφύγει στο σπίτι του πρώην συζύγου της, ζητώντας του βοήθεια για τον γιο τους όταν διαπιστώνει μετά από ειδοποίηση του διευθυντή του σχολείου του, ότι επί τρεις μήνες ο Νικολά δεν πηγαίνει στο σχολείο. Ο ίδιος αρνείται να της δώσει κάποια εξήγηση για τη συμπεριφορά του, εκείνη νιώθει ότι τη μισεί..

Στη συνάντηση με τον πατέρα του, ο Νικολά θα εκφέρει τη φράση κλειδί για την όλη ιστορία, προσπαθώντας να αιτιολογήσει συναισθήματα και συμπεριφορές του: 'Η ζωή.. μου είναι βάρος' ».

Στον «Γιο» (2018), ο Φλοριάν Ζελλέρ, ολοκληρώνοντας την άτυπη τριλογία του – «Μητέρα» (2010) και «Πατέρας» (2012) –που ασχολείται με ευαίσθητα οικογενειακά θέματα, ερευνά τον εσωτερικό πανικό ενός προβληματικού δεκαεφτάχρονου και πυκνώνει δυναμικά τις αντιδράσεις και τις ενοχές των γονιών του.Ο συγγραφέας ανατέμνει τις δυναμικές της σύγχρονης οικογένειας, δίνοντάς μας ένα συνταρακτικό έργο με απρόβλεπτο φινάλε, που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά των θεατών.

Τα Σκηνικά-Κοστούμια είναι του Γιώργου Γιάννου και ο Φωτιστικός σχεδιασμός του Βασίλη Πετεινάρη.Η μουσική επιμέλεια της Σεμέλης Κυριαζή.

Ηθοποιοί: Μαρίνος Ξενοφώντος, Κωνσταντίνος Δημητρίου, Αστέρω Κυπριανού, Σταυριάνα Καδή, Ηλίας Ανδρέου, Νικόλας Πέτρου.

*οι φωτογραφίες του Παντελή Χατζημηνά είναι από τις πρόβες του έργου.