Image by Dimitris Vetsikas from Pixabay

«Μήνυμα που έναν αποκλεισμένο κυπραίο φοιτητή στην Ολλανδία προς άλλους στην ίδια θέση

Να σας συστηθώ: Λαλούν με Δημήτρην, είμαι φοιτητής στην βόρειαν Ολλανδία (Groningen). Γράφω σας γιατί είδα με πολλήν λύπην την κυβέρνησην στην Κύπρο να κάμνει τα ίδια λάθη με άλλες ευρωπαϊκές χώρες που εστοιχήσαν την ζωήν τόσου κόσμου. Μιλώ για την σχεδόν άμεσην υποχώρηση της κυβέρνησης που τα μέτρα που η επιστημονική κοινότητα στην Κύπρον εζήτησεν ώστε να καταφέρουν να περιορίσουν την διασπορά του νέου κορονοϊού. Ενώ οι αντοχές των υποδομών υγείας μας στην Κύπρον ήδη ένι κάτι που απίστευτη πίεση, αννοίξαν οι πόρτες για δεκάδες Κυπραίους που επιστρέφουν που το Ηνωμένο Βασίλειο παρά τους κανονισμούς που αναγκαστηκά επιβληθήκαν. Ακόμα σιειρόττερα, με τούτην την αποχώρηση, η κυβέρνηση οικειοθελώς απονομιμοποίησεν την ίδιαν της την εξουσία να επιβάλει οποιοδήποτε κανονισμό χρειαστεί για να αντιμετωπιστεί η πανδημία.

Να ξεκαθαρίσουμε θκυο πράματα: είμαι τζι εγιώ φοιτητής σε μια ξένη χώρα ο οποίος έν θα δει τους δικούς του ανθρώπους για μήνες, όι απλά για εφτομάδες λόγω της κατάστασης (ανακοινωθήκαν μας αναπληρώσεις μαθημάτων για Ιούλη-Αύγουστο). Είμαι πλέον αποκλεισμένος σε μια χώρα με ελάχιστες κοινωνικές παροχές, τζιαι που ακόμα τωρά ξεκινά να αντιμετωπίζει με δραστικά μέτρα την πανδημία. Βλέπω τους συμφοιτητές μου, κυρίως τους πολίτες τρίτων χωρών εκτός της ΕΕ, να ένι σε πραγματικό πανικό επειδή έχουν ακόμα πιο λλία δικαιώματα που εμένα. Καταλάβω λοιπόν πώς νιώθουν οι συνάδερφοι μου που σπουδάζουν σε χώρες όπως το ΗΒ.

Το δεύτερον που πρέπει να πούμεν καθαρά ένει ότι μετά την λήξη της έκτακτης ανάγκης, υπάρχουν ευθύνες για την Κυπριακή Δημοκρατία. Μετά την λήξη της έκτακτης ανάγκης, επαναλαμβάνω, πρέπει να μεν ξεχάσουμεν την εγκληματική καθυστέρηση στην εισαγωγή ήπιων μέτρων περιορισμού όπως η υποχρεωτική απομόνωση 14 μερών σε όσους έρκουνταν από ΗΒ, Ιταλία, Ελλάδα τζιαι άλλες χώρες με διασπορά του ιού, πριν να έχουμε τα πρώτα κρούσματα στην Κύπρο.

Αντί τούτου, η κυβέρνηση έπαιξεν έναν “θέατρον ασφάλειας” στα οδοφράγματα, το οποίον δεν είσιεν κανέναν θετικόν αντίχτυπο στην δημόσιαν υγείαν. Αντίθετα, εδηλητηρίασεν την συνεργασία της κυβέρνησης με τες τουρκοκυπριακές αρχές. Εφτά μέρες πριν τα πρώτα κρούσματα θα εμπορούσαμε να εσυμφωνούσαμε σε κοινά μέτρα για ούλλα τα αεροδρόμια τζιαι λιμάνια, είτε είναι αναγνωρισμένα είτε δεν είναι. Μαζίν θα επιέζαμε τζιαι που τες θκυο πλευρές της Δετζιέλιας τους Βρεττανούς να πάρουν την κατάσταση στα σοβαρά τουλάχιστον στες Βάσεις. Αν εδρούσαμεν τούντες εφτά πρώτες μέρες, τα μέτρα της Παρασκευής τζιαι της Κυριακής έν θα ήταν τόσον αυστηρά ούτε κατά το ήμισυ.

Εξεκαθάρησα την θέσην μου λοιπόν: Δίκαια φοούνται οι συνάδερφοι μου στο ΗΒ τζιαι όπου αλλού οι υγειονομικές αρχές είτε επίτηδες αγνοούν το πρόβλημα, είτε έν έχουν επαρκή μέσα. Φταίει η κυβέρνηση που εφτάσαμεν ως δαμαί. Τωρά να μιλήσουμεν ίσια.

Κάτσετε τζιαμαί που είσαστεν. Με το να πάμεν πίσω στην Κύπρο μόνον κακόν προκαλούμεν. Βάλλουμεν τον εαυτόν μας σε άμεσο κίνδυνο, τζιαι μετά ρισκάρουμεν την ζωήν των δικών μας ατόμων. Τζιαι αν η κυβέρνηση υποχωρήσει παραπάνω, εννά γονατίσουμε τες υποδομές μας για απομόνωση. Πόσες εξοχικές κατοικίες εννά έβρουμε για απομόνωση, τζιαι πόσες κλίνες έχουν τα νοσοκομεία για όσους που τες σσιλιάες φοιτητές εννά βουρήσουν να έρτουν πίσω αν η κυβέρνηση χαλαρώσει τα μέτρα πριν την ώραν τους;

Για όσους ήταν εχτός της Κύπρου για άλλους λόγους, που απ’ ότι φαίνεται που τες ραδιοφωνικές παρεμβάσεις τζιαι τα τηλεοπτικά ρεπορταζ ενι τζιαι οι πιο πολλοί που παραπονιούνται, δυστυχώς εννά δείξω πιο λλίην κατανόηση. Πέραν που όσους εταξιδέψαν για λόγους υγείας, ένι πραγματικά αδικαιολόγητοι όσοι εκάμαν μη-αναγκαία ταξίθκια μέσα στον Φεβράρη τζιαι τον Μάρτη, ενώ ούλλος ο κόσμος ακύρωνε τα προγραμματισμένα δικά του ταξίθκια. Ταξιδιωτικές οδηγίες ήδη υπήρχαν, τζιαι υπάρχει τζιαι η κοινή λογική.

Για τους ίδιους λόγους που εμείς οι φοιτητές έν πρέπει να κατεβούμεν μαζικά, το ίδιον ισχύει τζιαι για τους αποκλεισμένους τουρίστες μας, ο λόγος που εφύαν που την Κύπρο έν αλλάσει τα επιδημιολογικά χαρακτηριστικά. Παρόλον που ευθύνουνται για την κατάστασην που εβρεθήκαν, πρέπει να τους παρέχουν στήριξην η πρεσβείες μας, ακόμα τζιαι κάποια αντίστοιχα επιδόματα για παραμονή στο εξωτερικό. Η επάνοδος τους πρέπει να ένι σταδιακή τζιαι προγραμματισμένη, ώστε να προλάβουν οι υποδομές της Κύπρου να τους απομονώσουν τζιαι όπου χρειάζεται να τους δώκουν ιατρικήν φροντίδαν.

Δυστυχώς η άμεση υποχώρηση της κυβέρνησης φοϊτσιάζει με πολλά. Δικοί μου αθρώποι δουλεύκουν στην πρώτη γραμμή, στα νοσοκομεία σαν προσωπικό καθαριότητας, τζαμαί που γίνεται μάχη να περιοριστεί η διασπορά τζιαι να περιοριστούν οι συνέπιες. Δικοί μου αθρώποι επίσης δουλεύκουν στες βάσεις των Βρεττανών όπου τα μέτρα της κυβέρνησης έν πκιάννουν. Εν οι γέροι μου που επεράσαν τόσες αρρώστκιες, καρδίες, εγκεφαλικά στην Κύπρο, τζιαι τωρά εν θα μπόρουν ούτε τα παιθκιά τους να δουν, ούτε τα εγγόνια τους…

Για το δικόν τους το καλόν, επειδή θέλω να τους δω ξανά όταν καταφέρω να έρτω πίσω τον Σεπτέβρη, ζητώ που τους συμπατριώτες μου στο εξωτερικό να κάτσουν τζιαμαί που ένι. Εμείς εννα αντέξουμε στο εξωτερικό. Η Κύπρος έν θα αντέξει να πάμεν ούλλοι ομαδικά πίσω. Σταδιακά, μόνον όσοι πραγματικά έχουν λόγους να παν πίσω μέσα στους επόμενους μήνες. Έν η ευθύνη μας απέναντι στους φίλους τζιαι συγγενείς μας στην Κύπρο, στην κοινωνίαν που μας ανάγιωσεν τζιαι που μας στηρίζει.

Για όσους είσαστεν Κύπρο, καλήν δύναμη, τζιαι να προσέχετε ο ένας τον άλλον, τζιαι να φροντίσετε τους ευάλωτους. Η κυβέρνηση έσιει μιαν δύναμην που πάει μόνον ως έναν σημείο. Που τζιαμαί τζιαι τζιει, εν η αλληλεγγύη το μόνον όπλον. Οι νέοι στην Κύπρο, τα άτομα με γερήν κράση, εσείς πρέπει να δουλέψετε τωρά όπου μεινισκούν καταστήματα τζιαι οι υπηρεσίες ανοιχτά, εσείς πρέπει να κάμετε ομάδες εθελοντών που εννά φκέννουν έξω στην θέσην όσων πρέπει να μείνουν σε κατ’ οίκον περιορισμό. Εσείς κρατάτε στα σιέρκα σας το κοινωνικόν καλόν.

ΥΓ. Να ‘σαι καλά μάνα, που πρώτη εσού μου είπες να μεν διανοηθώ να έρτω πίσω το πάσκα, πριν καν απαγορευτεί. Τζιαι να ‘σαι καλά θκυο φορές που έν σου επέρασεν καν που τον νουν να αρνηθείς να υπηρετήσεις στην πρώτην γραμμήν, να κρατάς τα ταλαιπωρημένα δημόσια νοσοκομεία μας καθαρά, να μπόρουν να σώζουυν ζωές».