Γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 27 Μαρτίου το 1963 στο Νόξβιλ του Τενεσί.  Αυτοδίδακτος δημιουργός, έμαθε την τέχνη της κινούμενης εικόνας βλέποντας χιλιάδες ταινίες στο βιντεοκλάμπ όπου εργαζόταν στα νιάτα του και όχι σε κάποια κινηματογραφική σχολή. Ο ίδιος διακηρύσσει σε κάθε ευκαιρία: «Δεν πιστεύω στον ελιτισμό. Δεν νομίζω ότι το κοινό των ταινιών μου είναι κατώτερου επιπέδου από εμένα. Είμαι το κοινό».

Έγινε γνωστός στην αρχή της δεκαετίας του '90 ως ο μοντέρνος δημιουργός που με τις μη γραμμικές ιστορίες του, τους ιδιαίτερους διαλόγους και την ωμή βία, έφερε νέες ιδέες στα συνηθισμένα αρχέτυπα των αμερικανικών ταινιών. Είναι ένας από τους πιο διάσημους νέους σκηνοθέτες, που βρίσκονταν πίσω από την επανάσταση του ανεξάρτητου κινηματογράφου της δεκαετίας του '90, πασίγνωστος για τη γρήγορη ομιλία του, τις γνώσεις του για όλες τις εξελίξεις στον χώρο του κινηματογράφου καθώς και για τις εγκυκλοπαιδικές του γνώσεις γύρω από τον κλασικό αλλά και τον πειραματικό κινηματογράφο.

Μία από τις πιο γνωστές ταινίες του είναι το Pulp Fiction, με τους Τζον Τραβόλτα, Ούμα Θέρμαν, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Σάμιουελ Τζάκσον, Μπρους Γουίλις, Τιμ Ροθ, Ροζάννα Αρκέτ και Κρίστοφερ Γουόκεν, το οποίο βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1994. Η ταινία προτάθηκε για επτά Όσκαρ, εκ των οποίων κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου σεναρίου. Όπως και άλλοι διάσημοι σκηνοθέτες, ο Ταραντίνο εμφανίζεται σε μικρούς ρόλους σε κάποιες ταινίες του, με πιο χαρακτηριστικούς στο Pulp Fiction και το Reservoir Dogs. Ο Ταραντίνο έχει πει οτι θα σκηνοθετήσει μόνο δέκα ταινίες στην ζωή του πριν αποσυρθεί, και έχει μέχρι τώρα σκηνοθετήσει 9 (μη μετρώντας το ερασιτεχνικό My Best Friend's Birthday και μετρώντας τις ταινίες Kill Bill ως μία).

Το έργο του Ταραντίνο έχει αποτελέσει αντικείμενο κριτικής, εξαιτίας των έντονων απεικονίσεων βίας και τη συχνή συμπερίληψη φυλετικών προσβολών. Ωστόσο, ο Ταραντίνο έχει την ικανότητα να μας προσφέρει την κάθαρση που δεν μας προσέφερε ποτέ η Ιστορία, μέσα από την μαγεία του κινηματογράφου. Μέσα από την τεχνοτροπία του, αλλά και το σενάριό του, “τιμωρεί” το άδικο μ’ ένα μοναδικό τρόπο, προσφέροντας στους θεατές τη λύτρωση που αποζητούν. Οι ταινίες του έχουν αγαπηθεί από πολλους, αλλά έχουν και κατακριθεί. 

Αν και κατακρίνεται πολύ συχνά για φυλετικές προσβολές, παρακολουθώντας τις ταινίες του, μπορεί να αντιληφθεί κανείς, ότι το αντιρατσιστικό μήνυμα που θέλει να περάσει είναι έκδηλο.

Εκτός από την κριτική και εμπορική επιτυχία, έχει θεωρηθεί «ο μοναδικός σκηνοθέτης της γενιάς του με τη μεγαλύτερη επιρροή». Άλλα σημαντικά βραβεία που κέρδισε ο Ταραντίνο περιλαμβάνουν δύο BAFTA και τέσσερις Χρυσές Σφαίρες.

Πηγή φωτογραφίας