Ονομάζεται Δρ. Αμάνι Μπαλούρ και είναι μια θαυμαστή γιατρός από τη Συρία που για έξι χρόνια διατηρούσε αυτοσχέδιο νοσοκομείο μέσα σε μια υπόγεια σπηλιά, δέκα χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Δαμασκού. Η όαση αυτή υπήρξε επίκεντρο σφοδρών συγκρούσεων ανάμεσα στις δυνάμεις του Άσαντ – που χρησιμοποίησαν μέχρι και χημικά αέρια εκεί το '13 - και της συριακής αντιπολίτευσης.

Η Αμάνι είχε μόλις τελειώσει το Πανεπιστήμιο όταν άρχισε το μακελειό στη Συρία. Θα μπορούσε να είχε εγκαταλείψει την πατρίδα της από τότε και δεν θα δυσκολευόταν να έβρισκε μια ασφαλή και καλοπληρωμένη δουλειά σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα. Επέλεξε όμως να μείνει και να παίξει τη ζωή της κορόνα-γράμματα, να προσφέρει χωρίς διακρίσεις, να μη διστάσει να συγκρουστεί κάποιες φορές με το ανδροκρατικό κατεστημένο που ακόμα και σε αυτή την κατάσταση αντιμετώπιζε πολύ επιφυλακτικά μια γυναίκα γιατρό. 

«Κάποιοι ασθενείς και τραυματίες ζητούσαν άνδρα γιατρό να τους εξετάσει, άλλοι απέφευγαν και να μου μιλήσουν», έλεγε η ίδια σε ρεπορτάζ του Guardian τον Μάρτιο του '18, επισημαίνοντας ότι ενώ η θέση των γυναικών στη Συρία είχε αναβαθμιστεί τα χρόνια πριν τον πόλεμο, πολλές μάλιστα από αυτές συμμετείχαν δυναμικά στην εξέγερση του '11 όπως έπραξε κι εκείνη, τα χρόνια του πολέμου αυστηροποίησαν ξανά τα ήθη ενισχύοντας τις παραδοσιακές πατριαρχικές δομές, ιδίως στην επαρχία.

Λίγο προτού αναγκαστεί να πάρει κι εκείνη με τη σειρά της τον δρόμο της προσφυγιάς, είχε υπό την ευθύνη της κάπου εκατό άτομα ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό, απαλύνοντας τον πόνο και την τραγωδία γύρω της όσο γινόταν.

Η γιατρός τιμάται σήμερα στην έδρα του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο με το βραβείο Ραούλ Βάλενμπεργκ. Το βραβείο φέρει το όνομα του Σουηδού διπλωμάτη που εκμεταλλευόμενος την ιδιότητά του έσωσε χιλιάδες Εβραίους από τους ναζί στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.