Έχοντας υπόψη ότι η σεξουαλική εκμετάλλευση, η σεξουαλική κακοποίηση και η κατοχή ή/και διακίνηση παιδικής πορνογραφίας αφορούν σε διαφορετικoύ τύπου αδικήματα, προκύπτει το ερώτημα γιατί, όσον αφορά στο τελευταίο, να μην επιτρέπεται η δημοσιοποίηση του ονόματος του καταδικασθέντα. 

Στις πρώτες δύο περιπτώσεις, που αφορούν στην εκμετάλλευση και την κακοποίηση, είναι κατανοητό, ότι σε μία μικρή κοινωνία υπάρχει και επιβάλλεται η ανάγκη προστασίας των ανήλικων θυμάτων και η μη στιγματοποίησή τους. 

Τώρα, όσον αφορά στους καταδικασθέντες για κατοχή παιδικής πορνογραφίας, το ζητούμενο σίγουρα δεν είναι η δημόσια διαπόμπευσή τους για να δημιουργούνται εκ νέου "δικαστήρια" αλλά η προστασία της κοινωνίας. 

Προσπάθειες που να αφορούν στην απομάκρυνση και τον αποκλεισμό της πρόσβασης των παιδεραστών-παιδόφιλων από τους χώρους όπου συχνάζουν παιδιά ήδη γίνονται. Παρόλα αυτά, στις περιπτώσεις κατοχής παιδικής πορνογραφίας και της καταδίκης τους, με την αποφυλάκιση του ατόμου, το διαδίκτυο είναι εκεί και περιμένει.    

Λαμβάνοντας υπόψη ότι η παράνομη, μεταξύ άλλων, αυτή συμπεριφορά αυξάνει την ζήτηση και ενθαρρύνει τους εμπνευστές σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων να συνεχίσουν το έργο τους, θεωρούμε ότι η συζήτηση για την δημοσιοποίηση ονομάτων των καταδικασθέντων πρέπει να ξανανοίξει. 

Από τη στιγμή που δεν οδηγεί σε ταυτοποίηση και επαναθυματοποίηση του θύματος, αναρωτιόμαστε αν αυτός που εν τέλει προστατεύεται είναι ο καταδικασθέντας.