Οι πλείστοι μαθητές στην Κύπρο δεν ξέρουν καν τι έγινε σήμερα

Οι πλείστοι μαθητές στην Κύπρο δεν ξέρουν καν τι έγινε σήμερα

Ου ψευδομαρτυρήσεις για την εορτή καταδίκης του ψευδοκράτους

Παρέμβαση από το Το Βήμα Εκπαιδευτικών για Κοσμικό και Ευρωπαϊκό Σχολείο

Στον πρόλογο ενός κειμένου πρέπει να είναι ξεκάθαρο το θέμα και η θέση. Οφείλουμε, λοιπόν, να είμαστε ξεκάθαροι: Η καταδίκη του ψευδοκράτους, με τον τρόπο που γίνεται στα σχολεία της ελεύθερης Κύπρου, οδηγεί με απόλυτη ακρίβεια στη μουσειοποίηση του κυπριακού ως άλυτου ζητήματος.

Δυστυχώς, το συναίσθημα της αδικίας και της οδύνης από την τουρκική εισβολή και τα συνεπακόλουθά της δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα να μπει σε έναν δρόμο λύτρωσης και όποιας αποκατάστασης των θυμάτων, των συγγενών αυτών και των προσφύγων. Δυστυχώς, θα πρέπει να αποδεχθούμε και να αληθομαρτυρήσουμε ότι το μόνο που καταφέραμε με τον τρόπο που καταδικάζουμε το ψευδοκράτος είναι να διαιωνίζεται ένα έντονο συναίσθημα πόνου, ένα παράπονο διαρκείας, που καταλήγει αδιέξοδο και εν τέλει ανικανοποίητο και άκαρπο.

Μαθητές και καθηγητές αφιερώνουν χρόνο και μόχθο για προετοιμασία εορτών και πορείας μνήμης και καταδίκης του ψευδοκράτους, οι οποίες δεν κινητοποιούν το ενδιαφέρον των υπόλοιπων μαθητών, γιατί δεν έχουν κάτι νέο να προσθέσουν. Οι πλείστοι μαθητές νυστοχασμουριούνται στις ενδοσχολικές εορτές, ξεκουράζονται στις καφετέριες την ώρα της πορείας και ουσιαστικά αγνοούν ποιο γεγονός εορτάζουν. Ας μην εθελοτυφλούμε! Προβληματιστήκαμε γιατί συμβαίνει αυτό;  Αισθάνονται οι νέοι άνθρωποι ότι αυτή η εορτή καταδίκης αφορά άμεσα το παρόν και το μέλλον τους; Μήπως ο τρόπος εορτής της καταδίκης του ψευδοκράτους δεν καταφέρνει να πείσει τους μαθητές για την αλήθεια του μηνύματος, γιατί ακριβώς στερείται τον συγχρονισμό με τη σύγχρονη κυπριακή κοινωνία και τις ανάγκες της;

Αυτή η περιβόητη λέξη κλειδί “επικαιροποίηση”, την οποία οι επιθεωρητές κυνηγούν σε κάθε είδος αξιολογήσης του εκπαιδευτικού, πού εντοπίζεται στον τρόπο εορτής της καταδίκης του ψευδοκράτους; 

Αξιολογήσαμε τα δεδομένα της εποχής μας; Επικαιροποιήσαμε τα μηνύματα των καιρών; Ο χρόνος ρέει, τα ξυπνητήρια κουδουνίζουν τον κίνδυνο οριστικής απώλειας των ελπίδων για λύση και επιστροφή, μα εμείς συνεχίζουμε να καταδικάζουμε ένα ψευδοκράτος με το απαισιόδοξο και μίζερο σενάριο σταδιακής και έμμεσης αναγνώρισής του από άλλους διεθνείς φορείς και τομείς. 

Δυστυχώς, το συναίσθημα πρέπει να διοχετευτεί σε φόρμουλες λογικής. Αν δεν θέλουμε να μας αφήσει το τρένο του χρόνου σε νοσηρή στασιμότητα, αν δεν θέλουμε να φθαρούμε στη χρονιότητα της εκκρεμότητας του άλυτου πολιτικού ζητήματος, οφείλουμε οι δάσκαλοι να επικαιροποιήσουμε τον τρόπο και τον στόχο της εορτής για την καταδίκη του ψευδοκράτους.

Επιλογικώς, το συμπέρασμα είναι εξίσου σαφές με το θέμα και την προλογική θέση: Αν υπάρχει σήμερα μια αναγκαιότητα εορτής της καταδίκης ανακήρυξης του ψευδοκράτους είναι αυτή η εορτή να αποτελεί  μέρα τιμής, κατά την οποία να υπενθυμίζεται η ανάγκη για λύση και επανένωση. Είναι η μέρα που θα εορτάζεται η προσδοκία και η πίστη πως το “ψευδοκράτος” μπορεί και πρέπει να γίνει ξανά δικό μας αληθινό κράτος, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Είναι η μέρα που θα πρέπει όλοι να καταδικάζουμε τον εθνικισμό και τον διαχωρισμό έχοντας ως κύριο στόχο μας τη δημιουργία πατρίδας, στην οποία να χωρούν όλοι οι άνθρωποι (απ’ όπου κι αν προέρχονται ή ό,τι κι αν πρεσβεύουν) ισότιμα. 

Το Βήμα Εκπαιδευτικών

για Κοσμικό και Ευρωπαϊκό Σχολείο

Loader