Η έρευνα, που πραγματοποιήθηκε από το Ινστιτούτο Επιστήμης Weizmann στο Ισραήλ, διαπίστωσε ότι τα ανθρώπινα δάκρυα περιέχουν ένα χημικό σημείο που μειώνει τη δραστηριότητα σε δύο περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με την επιθετικότητα.

Όταν οι ερευνητές αναζήτησαν εθελοντές για τη μελέτη, κυρίως γυναίκες σήκωσαν τα χέρια ψηλά «γιατί για αυτές είναι πολύ πιο κοινωνικά αποδεκτό να κλαίνε», δήλωσε ο φοιτήτρια Ph.D., Shani Agron, η οποία πρωτοστάτησε στο πείραμα, είπε σε μια δήλωση. Ωστόσο, οι ερευνητές υπέθεσαν ότι τα δάκρυα δε χρειάζεται να προέρχονται από γυναίκα για να έχουν παρόμοιο αποτέλεσμα.

Προηγούμενες μελέτες με τρωκτικά διαπίστωσαν ότι τα θηλυκά δάκρυα ποντικιού μειώνουν τη μάχη μεταξύ των αρσενικών ποντικών και οι αρσενικοί μύες αλείφουν τον εαυτό τους με τα δικά τους δάκρυα για να αποφύγουν την επίθεση από άλφα ποντίκια, σημείωσε το Ινστιτούτο Weizmann.

Οι επιστήμονες είπαν ότι άλλες έρευνες δείχνουν επίσης ότι το "σνιφάρισμα" των δακρύων μειώνει την τεστοστερόνη.

«Δεδομένων των προηγούμενων ευρημάτων που έδειχναν χαμηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης στους άνδρες μετά από οσμή δακρύων και των ευρημάτων σε τρωκτικά που έδειξαν ότι τα δάκρυα μειώνουν την επιθετικότητα, υποθέσαμε ότι τα δάκρυα θα δρούσαν το ίδιο στους ανθρώπους. Ωστόσο, ήμασταν έκπληκτοι από το μέγεθος του αποτελέσματος στο εργαστήριο», είπε η Agron στο Newsweek.

Αφού συνέλεξαν δάκρυα από έξι εθελόντριες που παρακολούθησαν θλιβερές ταινίες, οι ερευνητές εξέθεσαν δεκάδες άνδρες στα δάκρυα ή σε ένα αλατούχο υγρό. Δεν μπορούσαν να διακρίνουν μεταξύ των ουσιών αφού και οι δύο είναι διαυγείς και άοσμες.

Στη συνέχεια, οι άνδρες έπαιξαν ένα παιχνίδι στον υπολογιστή, το οποίο χρησιμοποιήθηκε σε άλλες μελέτες επιθετικότητας, με τους παίκτες να μαζεύουν χρήματα που ο αντίπαλός τους προσπαθεί να τους κλέψει. Οι παίκτες μπορούν να πάρουν εκδίκηση και να κάνουν τον αντίπαλό τους να χάσει χρήματα, παρόλο που δεν θα κέρδιζαν περισσότερα χρήματα για τον εαυτό τους. Αφού μύρισαν γυναικεία δάκρυα, η επιθυμία των ανδρών να εκδικηθούν μειώθηκε κατά 43,7%.

Αυτά τα αποτελέσματα είναι παρόμοια με τα ευρήματα της μελέτης που αφορούν τα τρωκτικά, αλλά σε αντίθεση με τα τρωκτικά, οι άνθρωποι δεν έχουν δομή στη μύτη τους που να ανιχνεύει άοσμα χημικά σήματα.

Η Δρ Minna Lyons, ψυχολόγος του Πανεπιστημίου John Moores του Λίβερπουλ, είπε στον Guardian ότι τα ευρήματα είναι «αξιοπρόσεκτα», αλλά οι άνθρωποι δεν πρέπει να βγάζουν σημαντικά συμπεράσματα. «Στην πραγματική ζωή, τα πράγματα μπορεί να διαδραματίσουν διαφορετικά. Τα δάκρυα του στόχου της ενδοοικογενειακής βίας μπορεί να κάνουν ελάχιστα στη μείωση της επιθετικότητας του δράστη. Γιατί η χημειοθεσία δεν λειτουργεί υπό αυτές τις συνθήκες; » είπε.

«Το κοινωνικό πλαίσιο του κλάματος είναι πολύ περίπλοκο και υποψιάζομαι ότι η μείωση της επιθετικότητας είναι μόνο μία από τις πολλές πιθανές λειτουργίες των δακρύων», πρόσθεσε η Lyons.