Ο γιατρός που αποδήμησε πλήρης ημερών, πέραν της μακράς πολιτικής του δράσης, ήταν ποιητής και ζωγράφος αφήνοντας, ως άνθρωπος του πνεύματος, το στίγμα του σε όλες τις πτυχές της Iστορίας και ζωής του τόπου του. 

Λεπτομέρειες για την κηδεία του Βάσου Λυσσαρίδη αναμένεται να ανακοινωθούν προσεχώς.

O Βάσος Λυσσαρίδης ήταν Κύπριος πολιτικός ο οποίος αποτέλεσε εξέχουσα προσωπικότητα στην πολιτική ζωή της Κύπρου. Γεννήθηκε στις 13 Μαΐου 1920 στα Λεύκαρα. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Λευκάρων και μετά για δύο χρόνια στην Ανωτέρα Σχολή Λευκάρων. Συνέχισε τη φοίτηση του στο Παγκύπριο Γυμνάσιο στη Λευκωσία. Στη συνέχεια σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και απεφοίτησε με άριστα. Εξάσκησε γενική ιατρική και διετέλεσε Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ιπποκράτης και του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου, του οποίου είναι επίτιμος πρόεδρος. Είναι παντρεμένος με την Barbara Cornwall- Λυσσαρίδη.

Ο Βάσος Λυσσαρίδης ξεκίνησε την πολιτική του δράση ως φοιτητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου και δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα υπέρ της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Κατά τα φοιτητικά του χρόνια διετέλεσε Πρόεδρος της Πανσπουδαστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα, Γραμματέας της Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακών Σωματείων και υπεύθυνος της Εθνικοτοπικής ΕΑΜ Κύπρου. Οργανώθηκαν τεράστιες συγκεντρώσεις και το Κυπριακό προβλήθηκε ως εθνική διεκδίκηση. Στη συνέχεια, συμμετείχε ενεργά στην ΕΟΚΑ κατά τη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου (1955-1959) και του απονεμήθηκε ο τίτλος του πολιτικού τομεάρχη. Συνδέθηκε στενά με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, του οποίου υπήρξε για χρόνια προσωπικός ιατρός.

Ο Βάσος Λυσσαρίδης συμμετείχε στο συνέδριο του Λονδίνου το 1959 για την ίδρυση Ανεξάρτητου Κυπριακού κράτους. Διαφώνησε ανοιχτά και έντονα με τις Συμφωνίες Ζυρίχης- Λονδίνου, επικρίνοντας ιδιαίτερα τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών Ευάγγελο Αβέρωφ, τον οποίο κατηγόρησε για προδοσία της Κύπρου στον βωμό των συμφερόντων του ΝΑΤΟ και του κατευνασμού της Τουρκίας. Στις εκλογές του 1960 εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής στην πρώτη σύνοδο της Βουλής των Αντιπροσώπων ως υποψήφιος του Πατριωτικού Μετώπου. Εκλεγόταν ανελλιπώς βουλευτής από το 1960 μέχρι το 2006 και την περίοδο 1985-1991 διετέλεσε Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής.

Το 1963 κατά τη διάρκεια της Τουρκοκυπριακής ανταρσίας υπήρξε ηγέτης του λαϊκού στρατού (υπό την αιγίδα του κράτους) που απελευθέρωσε τον Πενταδάκτυλο. Την περίοδο της Χούντας, συνδέθηκε στενά με το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (Π.Α.Κ.) και τον Ανδρέα Παπανδρέου, με τον οποίο παρέμειναν στενοί φίλοι μέχρι το τέλος. Προηγουμένως, το 1964, ο Λυσσαρίδης μαζί με τον Τάσσο Παπαδόπουλο είχαν οργανώσει την επίσκεψη του Ανδρέα Παπανδρέου στην Κύπρο, όπου γεννήθηκε η φιλία και συνεργασία μεταξύ Α.Παπανδρέου και Μακαρίου. Πρωτοστάτησε στην αντίσταση ενάντια στην ΕΟΚΑ Β’ και κατά του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974 και του μεταπραξικοπήματος. Στην σύσκεψη ηγεσιών (νομίμων και παρανόμων) στο Γ.Δ.Π. την 15η Αυγούστου ματαίωσε την υπογραφή του σχεδίου Γκιουνές στην παρουσία πολλών δεκάδων ένστολων οπλοφόρων και επέμενε ότι η νομιμότητα επανέρχεται μόνο με την επάνοδο του νομίμως εκλεγέντος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Τα όπλα σίγησαν. Όμως στις 30 Αυγούστου έγινε απόπειρα δολοφονίας εναντίον του, στην οποία σκοτώθηκε ο αγωνιστής και ποιητής Δώρος Λοϊζου. Συνέχισε, παρόλα αυτά τον αγώνα ενάντια στο μεταπραξικόπημα μέχρι την επιστροφή του Μακαρίου.

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, απένειμε στον Επίτιμο Πρόεδρο της ΕΔΕΚ Βάσο Λυσσαρίδη τη Διαμνημόνευση Αστέρα Αξίας και Τιμής για την προσφορά διακεκριμένων υπηρεσιών προς το έθνος και τον κυπριακό λαό.*

Το 1969 ίδρυσε την Ενιαία Δημοκρατική ΄Ενωση Κέντρου (Ε.Δ.Ε.Κ.), το πρώτο σοσιαλιστικό κόμμα της Κύπρου. Παρέμεινε στη θέση του προέδρου του κόμματος από το 1969 μέχρι το 2001. Το 2002 γίνεται επίτιμος πρόεδρος του κόμματος και είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου. Στις 30 Δεκεμβρίου 1985 εκλέχθηκε στη θέση του προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων, στην οποία παρέμεινε μέχρι τις 30 Μαΐου 1991.

Έχει άριστες σχέσεις με τον αραβικό κόσμο, και με πολλούς άλλους προοδευτικούς ηγέτες και λαούς αγωνιζόμενους για ελευθερία και ανεξαρτησία. Είναι υπέρ ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Διετέλεσε αντιπρόεδρος του AAPSO από το 1961. Το Αφρικανοασιατικό Κίνημα (Afro-Asian Solidarity Organization) ήταν μια μαζική μη κυβερνητική οργάνωση με εθνικές επιτροπές σε περισσότερες από 90 χώρες στην Ασία και την Αφρική, και με επιτροπές συμπαράστασης στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική. Ήταν γ.γ. του ICSA (Διεθνής Επιτροπή ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις και για την απελευθέρωση του Mandela). Έκανε αναρίθμητα ταξίδια και συνεδρίες στην Ευρώπη για αυτό το θέμα και για συλλογή χρημάτων αλλά πολύ περισσότερο για πολιτική και ηθική ενίσχυση και του κινήματος. Είχε σχέσεις με τα εθνοαπελευθερωτικά κινήματα της Αφρικής και τους ηγέτες των εθνοαπελευθερωτικών κινημάτων. Συνδέθηκε ιδιαίτερα με τον Νέτο, Γκαμπράλ, Μοτλάνε, Σαμόρα Μασιέλ, Μαρσελίνο Ντο Σάντος, Κάστρο, Άραφατ και άλλους.

Το 1996 αναγορεύθηκε επίτιμος Διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου. Τον Ιούνιο του 2002 σε επίσκεψή του στη Ραμάλα, ο Παλαιστίνιος ηγέτης Γιασέρ Αραφάτ, μετά από ομόφωνη απόφαση του Υπουργικού του Συμβουλίου του απένειμε την Ανώτατη Τιμητική Διάκριση της Παλαιστινιακής Αρχής. Έχει ανακηρυχθεί επίτιμος Δημότης πολλών Ελληνικών Δήμων.

Ο Βάσος Λυσσαρίδης, εκφράζοντας τον λεγόμενο «ενδιάμεσο χώρο» (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ) υπήρξε σταθερός επικριτής της «Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας» (ΔΔΟ) για το Κυπριακό, ερχόμενος έτσι σε ευθεία σύγκρουση με το ΑΚΕΛ και ένα μεγάλο μέρος του ΔΗΣΥ. Το 2004 πρωτοστάτησε στην απόρριψη του Σχεδίου Αννάν.

Ο Βάσος Λυσσαρίδης, πέραν της μακράς πολιτικής του δράσης, είναι ποιητής και ζωγράφος αφήνοντας, ως άνθρωπος του πνεύματος, το στίγμα του σε όλες τις πτυχές της ιστορίας και ζωής του τόπου του. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές και ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής σε Ελλάδα και Κύπρο.