Υπάρχουν κάποια ζευγάρια που είναι μαζί τόσο καιρό, τα οποία δεν διανοείται κανείς ότι μπορούν να χωρίσουν: Ντέιβιντ και Βικτόρια Μπέκαμ, Μπαράκ και Μισέλ Ομπάμα - ή ο Μπιλ κι η Μελίντα Γκέιτς ίσως.

Αλλά ο συνιδρυτής της Microsoft κι η σύζυγός του, ανακοίνωσαν ότι χωρίζουν μετά από 27 χρόνια γάμου.

«Μεγαλώσαμε τρiα εξαιρετικά παιδιά και δημιουργήσαμε ένα ΄Ιδρυμα που λειτουργεί σ′ όλο τον κόσμο για να βοηθήσει τους ανθρώπους να ζουν με υγεία και να είναι παραγωγικοί», ανέφεραν σε μια κοινή δήλωση. «Συνεχίζουμε να μοιραζόμαστε πίστη σε αυτήν την αποστολή και θα συνεχίσουμε τη συνεργασία μας στο Ίδρυμα, αλλά δεν πιστεύουμε πλέον ότι μπορούμε να αναπτυχθούμε μαζί ως ζευγάρι σε αυτήν την επόμενη φάση της ζωής μας».

Τα νέα, μας έκαναν να σκεφτούμε τη μακροχρόνια αγάπη - και γιατί μερικά ζευγάρια αποφασίζουν να χωρίσουν τους δρόμους τους, ακόμη και μετά από δεκαετίες μαζί. Στη ζωή (που ακολουθεί), είναι σπάνιο μια εκρηκτική φιλονικία ή ξαφνική απιστία να προκαλεί την κατάρρευση του γάμου, λέει η σύμβουλος σχέσεων Παμ Κάστερς. Αντ ’αυτού, είναι συνήθως μια συνειδητοποίηση - που έρχεται αργά - ότι  πλέον δεν βρισκόμαστε στην ίδια "σελίδα".

Ακολουθούν μερικά κοινά θέματα που ακούει η Κάστερς μεταξύ ζευγαριών τα οποία σκέφτονται το διαζύγιο.

Λαχτάρα για εκπλήρωση

Τα τέλη των 40 και των 50 ετών, φέρνουν την «τέλεια καταιγίδα» για πολλά ζευγάρια, λέει η Κάστερς στην HuffPost UK. Οι άνθρωποι σε αυτήν την ηλικία γίνονται «γενιά σάντουιτς», συχνά φροντίζουν παιδιά και ηλικιωμένους γονείς ταυτόχρονα, κάτι που μπορεί να ασκήσει πίεση σε μια σχέση. Παράλληλα, πολλοί απογοητεύονται από τη δουλειά τους, ίσως και από το γεγονός ότι εάν δεν έχουν επιτευχθεί οι στόχοι σταδιοδρομίας.

Σε αυτήν την ηλικία, η αυξανόμενη πίεση μπορεί να αποτελέσει τη βάση για να αλλάξει ο τρόπος ζωής (ή η σχέση), πριν είναι πολύ αργά. «Οι άνθρωποι σκέφτονται μερικές φορές: ”Έχω αυτό το παράθυρο ευκαιρίας που δεν μπορώ να σπαταλήσω, γιατί μεγαλώνω”», λέει η Κάστερς.

Τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι

Όταν τα παιδιά μετακινούνται (λόγω σπουδών λόγου χάρη), η δυναμική της οικογένειας μετατοπίζεται εν μία νυκτί και αυτό μπορεί να αυξήσει τη λαχτάρα για αλλαγή. «Προτού φύγουν από το σπίτι, οι γονείς συχνά εστιάζουν πολύ σε αυτά  και την σταδιοδρομία τους - υπάρχει μεγάλη εξωτερική εστίαση και απαιτήσεις στην προσοχή τους», εξηγεί η Κάστερς.

«Όταν τελικά τα παιδιά φεύγουν, υπάρχει μια αλλαγή ταυτότητας και σκοπού και αυτό φέρνει ερωτήματα: ποιος είναι ο σκοπός του γάμου μας; Γιατί είμαστε μαζί; Ποια είναι τα πράγματα που έχουμε (και) που μας κρατούν μαζί ως ζευγάρι, εκτός από τα παιδιά μας; ”

Για μερικούς ανθρώπους - ιδιαίτερα για τις γυναίκες, εάν έχουν επωμισθεί τις ευθύνες για τη φροντίδα των παιδιών - μπορεί να αισθανθούν την επιθυμία να αλλάξει ριζικά η ρουτίνα στο σπίτι.

«Τα ζευγάρια είχαν συνηθίσει σε έναν συγκεκριμένο ρυθμό της οικογενειακής ζωής και αυτό αλλάζει», λέει η Κάστερς. ”Ένα παράδειγμα που ακούω μερικές φορές, είναι ότι οι γυναίκες που μαγειρεύουν για 30 χρόνια και εξασφαλίζουν ένα γεύμα στο τραπέζι για τα παιδιά τους, ξαφνικά λένε: ”Στην πραγματικότητα, δεν θέλω να το κάνω άλλο”».

Εσφαλμένη επικοινωνία κατά την εμμηνόπαυση

Η περίοδος όπου τα παιδιά φεύγουν από το πατρικό τους, συχνά συμπίπτει με την εμμηνόπαυση, η οποία φέρνει τις δικές της σωματικές και συναισθηματικές προκλήσεις. «Είναι μια στιγμή που οι ταχύτητες αλλάζουν και μπορεί επίσης να ασκήσει πιέσεις σε μια σχέση», λέει η Κάστερς.

«Η λίμπιντο μπορεί συχνά να δώσει «σήμα», μπορεί να υπάρχουν φυσιολογικές προκλήσεις σε μια γυναίκα σε αυτό το στάδιο. Οι άντρες λένε συχνά: ”Απλώς δεν την καταλαβαίνω πια. Με ποιο άτομο είμαι παντρεμένος; Γιατί έχει αλλάξει εντελώς;”»

Η Κάστερς αναφέρει ότι η εμμηνόπαυση πρέπει απεγνωσμένα να «εξομαλυνθεί» και να «αγκαλιαστεί» κι από τα δύο μέλη του ζευγαριού, με ειλικρινείς συνομιλίες για τα πάντα, από το σεξ έως τον ύπνο με το παράθυρο ανοιχτό κατά τη διάρκεια καυτών εξάψεων.

«Εάν αυτό γίνει ένα ζήτημα στο οποίο μπορεί να υπάρξει ”πλοήγηση” και από τα δύο μέρη, μετατρέπεται σε κάτι θετικό για την σχέση», λέει. «Όταν είναι το πρόβλημά της και όχι το πρόβλημά του, τότε υπάρχει πόλωση».

Προσβλέποντας σε διαφορετικό μέλλον

«Τα ζευγάρια μπορούν να χωριστούν, αυτή είναι η πραγματικότητα», λέει η Κάστερς προσθέτοντας ότι η πανδημία έχει επιταχύνει τη διαδικασία για μερικούς. «Πριν την πανδημία, οι ζωές μας ήταν τόσο γεμάτες και εμείς συνεχώς απασχολημένοι. Στη ζωή μας συνυπήρχαν δουλειά, αθλητισμός, απαιτήσεις από μια ολόκληρη γκάμα πραγμάτων. Όταν απομακρυνθήκαμε από αυτά, πολλά ζευγάρια κοίταξαν ο ένας τον άλλο και είπαν: «Εξακολουθούμε να έχουμε τις ίδιες αξίες; Είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι»;

Και πάλι, καθώς οι ευθύνες για την εργασία και τη φροντίδα των παιδιών αρχίζουν να μειώνονται, έχουμε περισσότερο χώρο και χρόνο για να σκεφτούμε τι θέλουμε από το επόμενο στάδιο της ζωής. «Ίσως ένα μέλος του ζευγαριού σκέφτεται να αλλάξει ταχύτητα όσον αφορά στο πώς θέλει να ζήσει τη ζωή του, ενώ το άλλο θέλει ακόμα να κάνει πολλά με τη ζωή τους», λέει.

Λοιπόν, πώς μπορούμε να «επιπλεύσουμε» μέσα σ′ αυτές τις προκλήσεις;

Όπως και οι περισσότερες προκλήσεις σχέσεων, το κλειδί για να διατηρήσουμε τον ίδιο δρόμο είναι η καλή επικοινωνία. «Αυτή είναι μια κεντρική στιγμή όπου τα ζευγάρια πρέπει να ρυθμίσουν εκ νέου τις ζωές τους», λέει η Κάστερς. Πρέπει να πουν: εντάξει, αυτή είναι μια κομβική στιγμή, αυτή είναι μια αλλαγή, αλλά πώς το κάνουμε να πετύχει αυτό για μας»;

«Ακριβώς επειδή υπάρχουν διαφορετικές απόψεις ή ιδέες, απλώς και μόνο επειδή υπάρχει αλλαγή στη δυναμική της οικογένειας, δεν πρόκειται να φοβηθούμε από αυτό, αλλά να το αγκαλιάσουμε - γιατί μπορεί να ανοίξει πολλές συναρπαστικές συνομιλίες για ένα ζευγάρι.

Εάν χρησιμοποιηθεί καλά, μπορεί να είναι μια στιγμή που η σχέση ανεβάζει στροφές σε ένα σκαλί και μετατοπίζεται σε κάτι πραγματικά υπέροχο».

Πηγή