Βεβαίως, είναι πολύ συνηθισμένο να τρώμε περισσότερο - ή λιγότερο - υγιεινά όταν είμαστε βαριεστημένοι, λέει στην HuffPost UK η Ρεμπέκα ΜακΜανάμον, εκπρόσωπος της BDA .

Πάνω από το 1/4 των ανθρώπων αισθάνονται ότι έτρωγαν λιγότερο υγιεινά από το συνηθισμένο κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown, σύμφωνα με μια έρευνα του YouGov που έγινε σε περισσότερους από 2.000 ενήλικες. Και από αυτούς, το 63% απέδωσαν τη μετατόπιση των διατροφικών συνηθειών στην πλήξη. Η έρευνα έδειξε επίσης ότι τείνουμε να καταναλώνουμε περισσότερες θερμίδες κατά τους χειμερινούς μήνες - με αναψυκτικά, γλυκά ή αλμυρά.

Τούτου λεχθέντος, ο κορωνοϊός έδωσε σε όλους μας μια τάση αφύπνισης για να φροντίσουμε την υγεία μας - και πολλοί άνθρωποι αναφέρουν ότι αισθάνονται άγχος ως προς το να παραμείνουν προσεκτικοί στις διατροφικές τους συνήθειες.

Λοιπόν, γιατί τρώμε από πλήξη;

Υπάρχουν λίγες ενδείξεις που να πιστοποιούν ότι η πλήξη αυξάνει την κατανάλωση φαγητού, αλλά γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλοί πιθανοί λόγοι.

«Μπορεί να είναι απλώς μονοτονία χωρίς να υπάρχει κάτι άλλο, αλλά μπορεί να υπάρχει κι ένας λόγος, όπως το να μην αισθάνεται κανείς καλά», λέει η ΜακΜανάμον. «Η μπορεί να συνδέουμε το φαγητό ως συνήθεια με άλλες δραστηριότητες, όπως την τηλεόραση, κάτι που μπορεί να κάνουν περισσότεροι άνθρωποι όταν βαριούνται στο lockdown».

Το φαγητό λόγω πλήξης - ή οποιουδήποτε συναισθήματος - δεν είναι απαραίτητα κακό, λέει η διαιτολόγος,ειδική στην παιδική διατροφή Μπάε Βαν ντε Μπορ. Ωστόσο, εξαρτάται από το «τι τρώμε και πόσο συχνά». Σύμφωνα με ότι λέει, «εκείνοι που κάνουν περισσότερο συναισθηματική διατροφή είναι και πιο πιθανό να τρώνε γλυκά, παχυντικά φαγητά και σνακ περισσότερο».

Πως να καταλάβουμε αν είμαστε πεινασμένοι ή απλώς βαριόμαστε

Μια απλή τεχνική απόσπασης της προσοχής (από τις γαστρονομικές απολαύσεις) θα μας βοηθήσει να προσδιορίσουμε εάν βαριόμαστε ή εάν χρειαζόμαστε πραγματικά να φάμε κάτι», λέει η ΜακΜανάμον.

Αυτό μπορεί να είναι κάτι πολύ απλό, όπως να αποστείλουμε ένα γραπτό μήνυμα σε μια φίλο/η, ή να διαβάσουμε, ή να κάνουμε μια οικιακή δουλειά, ή ακόμα να διαλογιστούμε, να προσευχηθούμε, να παίξουμε ένα παιχνίδι, να ακούσουμε μουσική ή να πάμε για έναν σύντομο περίπατο. «Είναι καλό να δημιουργήσουμε ένα ρεπερτόριο πραγμάτων που να μας ταιριάζουν. Εάν μετά (αυτήν) την εργασία ξεχάσαμε να φάμε, (τότε) πιθανότατα δεν ήμασταν πραγματικά πεινασμένοι».

Η ίδια επίσης προτείνει ότι μπορεί να είναι βολικό να σκεφτούμε την πείνα μας σε μια κλίμακα από το ένα έως το δέκα - το ένα αντιστοιχεί στο να είμαστε πολύ πεινασμένοι και το δέκα χορτασμένοι κι ικανοποιημένοι.

«Εάν βαθμολογηθούμε την πείνα μας από πέντε και άνω, τότε πιθανότατα δεν είμαστε πεινασμένοι», λέει. «Μερικές φορές, η δίψα συχνά θεωρείται λάθος ως πείνα. Αν έχουμε φάει ένα γεύμα ή ένα σνακ, ας αναζητήσουμε ένα ποτό. Αυτό θα μας βοηθήσει να αποφασίσουμε αν η επιθυμία μας να φάμε προκαλείται από συναίσθημα και πλήξη ... ή δίψα».

Ας χαρίσουμε στον εαυτό μας ένα διάλειμμα

Δεν υπάρχει τίποτα κακό με το να τρώμε για την απόλαυση - το φαγητό πρέπει να είναι χαρά. Αλλά αν ανησυχούμε ότι έχουμε βαρεθεί να τρώμε και (αυτό) δεν θα μας φέρει μακροχρόνια ευτυχία, ας σκεφτούμε να αλλάξουμε τα πράγματα.

«Ας βεβαιωθούμε ότι το μπολ με τα φρούτα και τα ντουλάπια είναι καλά εφοδιασμένα με κράκερς με τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε ίνες και άλλα θρεπτικά σνακ ώστε να έχουμε πάντα και από πριν, προγραμματισμένα τρόφιμα που μπορούμε να φάμε», λέει η Βαν ντε Μπορ.

«Τα τρόφιμα που συνδέονται ιδιαίτερα με καλή διάθεση περιλαμβάνουν λιπαρά ψάρια αλλά και φυτικές ίνες, τροφές πλούσιες σε βιταμίνη Β και φυλικό οξύ όπως φρούτα, λαχανικά, ξηροί καρποί και σπόροι».

Κανένας από εμάς δεν έχει ζήσει (στο παρελθόν) μια παγκόσμια πανδημία τονίζει η ΜακΜανάμον, οπότε είναι κατανοητό να αισθανόμαστε άγχος, βαρεμάρα ή ανησυχία - κι όλα αυτά τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν τις διατροφικές μας συνήθειες.

«Το να καταναλώσουμε μια φορά κάτι επειδή βαριόμαστε είναι απίθανο να επηρεάσει την υγεία μας συνολικά», λέει η ίδια. «Ωστόσο, εάν κάτι συμβαίνει πιο συχνά, μπορεί να είναι χρήσιμο να προβληματιστούμε και να συζητήσουμε γιατί συμβαίνει αυτό. Αξιόπιστοι φίλοι και οικογένεια μπορεί να είναι ένα καλό πρώτο σημείο επαφής και συζήτησης».

Εάν αισθανόμαστε, ωστόσο, ότι η κατανάλωση φαγητού έχει ξεφύγει από τον έλεγχο, τρώμε όλο το φαγητό που έχουμε στο σπίτι ή τρώμε σε σημείο που να αισθανόμαστε άρρωστοι, ή να θέλουμε να κάνουμε εμετό, είναι σημαντικό να ζητήσουμε βοήθεια μέσω του γιατρού μας ή κάποιου ανεξάρτητου οργανισμού, όπως το βρετανικό Beat συμβουλεύει η HuffPost UK.

Πηγή