Η Ημέρα αυτή όμως είχε καθιερωθεί ήδη από το 1981 από γυναικείες οργανώσεις, προς τιμή των αδελφών Μιραμπάλ, πολιτικών αγωνιστριών από την Δομινικανή Δημοκρατία, που δολοφονήθηκαν φριχτά με διαταγή του δικτάτορα Τρουχίγιο στις 25 Νοεμβρίου 1960.

H Μινέρβα (María Argentina Minerva Mirabal Reyes), η Πάτρια (Patria Mercedes Mirabal Reyes), η Μαρία Τερέσα (Antonia María Teresa Mirabal Reyes) και η Ντέντε (Bélgica Adela Mirabal Reyes) ζούσαν στον Άγιο Δομίνικο την εποχή που κυβερνούσε ο δικτάτορας Τρουχίγιο. 

Η οικογένειά τους ήταν εύπορη και γι’ αυτό είχαν λάβει εξαιρετική μόρφωση σε αντίθεση με τις περισσότερες γυναίκες της εποχής, που περιορίζονταν στις δουλειές του σπιτιού. Μάλιστα οι τρεις (εκτός από τη Ντέντε) είχαν φοιτήσει και στο πανεπιστήμιο.

Την εποχή των αδελφών Μιραμπάλ στον Άγιο Δομίνικο επικρατούσε ο φόβος, αφού ο δικτάτορας Τρουχίγιο εφάρμοζε διάφορες τακτικές, για να τρομοκρατεί τον λαό, ώστε να μην υπάρχει αντίσταση. Η μυστική αστυνομία εκφόβιζε τον λαό και χειραγωγούσε τα ΜΜΕ. Τα βασανιστήρια, οι «εξαφανίσεις» και οι εκτελέσεις ήταν καθημερινό φαινόμενο στη χώρα. 

Φίλοι αλλά και μέλη της οικογένειας των Μιραμπάλ, που ήταν στιγματισμένη εξαιτίας της πολιτικής δράσης του θείου τους, υπήρξαν θύματα του Τρουχίγιο. Αυτό το γεγονός επηρέασε τα τέσσερα κορίτσια που απέκτησαν πολιτική συνείδηση από νεαρή ηλικία και στράφηκαν στον ακτιβισμό.

Εκτός όλων των άλλων εγκλημάτων του, ο Τρουχίγιο, που είχε ιδιαίτερη «αδυναμία» σε κορίτσια πολύ νεαρής ηλικίας, έβαζε τους ανθρώπους του να ψάχνουν υποψήφια θύματα, τα οποία απήγαγε και βίαζε. 

Στο στόχαστρο του τρομερού δικτάτορα μπήκε και η όμορφη Μινέρβα. Εξαιτίας της θέσης της οικογένειάς της, δεν μπορούσε εύκολα να την απαγάγει, οπότε προτίμησε να την καλέσει σε ένα πάρτι και να της αποκαλύψει τις προθέσεις του, όπως κι έγινε. Η Μινέρβα όμως αρνήθηκε τις πιέσεις του, μάλιστα τον χαστούκισε και αποχώρησε από το πάρτι με την οικογένειά της.

Ο Τρουχίγιο εκμεταλλεύτηκε αυτό το περιστατικό και κατηγόρησε τους Μιραμπάλ ότι τον προσέβαλαν, διατάζοντας τη φυλάκισή τους. Ωστόσο, οι γυναίκες και οι σύζυγοί τους αφέθηκαν ελεύθεροι λίγο αργότερα λόγω των ισχυρών διασυνδέσεων της οικογένειας.

Από τότε όμως ο Τρουχίγιο αποφάσισε να εκδικηθεί τη Μινέρβα, που φοιτούσε στη Νομική. Η νεαρή γυναίκα πήρε το πτυχίο της, αλλά δεν εγκρίθηκε η άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να εργαστεί ως δικηγόρος ποτέ.

Λίγο καιρό αργότερα, κράτησε σε ομηρία την ίδια και τη μητέρα της σε ένα ξενοδοχείο και σε αντάλλαγμα για την ελευθερία τους, ζητούσε να υποκύψει η Μινέρβα στις ορέξεις του. Εκείνη αρνήθηκε και πάλι, αλλά τελικά οι δύο γυναίκες κατάφεραν να αποδράσουν.

Ο Τρουχίγιο συνέχισε να καταδιώκει την οικογένεια, καταστρέφοντας την περιουσία τους και παρακολουθώντας στενά κάθε κίνηση όλων των μελών. Οι αδερφές Μιραμπάλ όμως είχαν πλέον μπει ενεργά στη δράση. 

Στην κουζίνα της Μινέρβα σχημάτισαν το Κίνημα της 14ης Ιουνίου, που στόχο είχε την ανατροπή του καθεστώτος, ετοίμαζαν φυλλάδια και αυτοσχέδια όπλα. Στην ομάδα συμμετείχαν οι τρεις αδελφές που ήταν γνωστές στην Αντίσταση με το ψευδώνυμο «Las Mariposas» (οι πεταλούδες), μαζί με τους συζύγους. Μόνο η Ντεντέ απείχε από τις δραστηριότητες των αδερφών της, γιατί της το είχε απαγορέψει ο άνδρας της.

Μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας κατά του Τρουχίγιο από κάποιους εξόριστους Δομινικανούς, κινητοποίησε τις Μιραμπάλ που το 1960 προσπάθησαν με τη σειρά τους να σκοτώσουν τον δικτάτορα, χωρίς αποτέλεσμα. Έτσι οδηγήθηκαν στη φυλακή. Η διεθνής κοινή γνώμη αγανακτισμένη από τη βία που υπέστησαν, άσκησε πιέσεις και έτσι ο Τρυχίγο, που πλέον είχε αρχίσει να χάνει τη δύναμη του, αναγκάστηκε να τις ελευθερώσει.

Το μένος του όμως απέναντι στις ηρωικές «πεταλούδες» μεγάλωνε, καθώς τις θεωρούσε υπεύθυνες για την πτώση του. Έτσι άρχισε να σχεδιάζει ένα ατύχημα, που θα τις έβγαζε από τη μέση. Φυλάκισε λοιπόν τους συζύγους τους στην απομακρυσμένη φυλακή Puerto Plata. Εκείνες για να τους επισκεφτούν έπρεπε να περάσουν μέσα από μία οροσειρά. 

Μια μέρα λοιπόν αφού επέστρεφαν από την επίσκεψή τους, τις σταμάτησε η μυστική αστυνομία και τις οδήγησε σε ένα χωράφι ζαχαροκάλαμων. Εκεί οι τρεις γυναίκες αφού ξυλοκοπήθηκαν άγρια στραγγαλίστηκαν. Οι αστυνομικοί μετέφεραν τα σώματα στο τζιπ τους, το οποίο έριξαν σε έναν βράχο, ώστε να φανεί σαν ατύχημα. Τα σημάδια της κακοποίησης στο σώμα τους όμως, σε συνδυασμό με τα δακτυλικά αποτυπώματα στο τζιπ αποκάλυψαν την αλήθεια.

Η τριπλή γυναικοκτονία προκάλεσε διαμαρτυρίες που τελικά οδήγησαν στις 30 Μαΐου του 1961 στη δολοφονία του σκληρού και μισογύνη δικτάτορα από αρχηγικά στελέχη του στρατού.

Μετά από τον θάνατο των αδελφών της, η Ντέντε αφιέρωσε τη ζωή της στην ανατροφή των παιδιών τους και στην ανάδειξη του έργου τους. Γι’ αυτό τον σκοπό, μάλιστα, ίδρυσε το Μουσείο των αδελφών Μιραμπάλ, το οποίο στεγάζεται στο σπίτι που έζησαν οι αδελφές.

Για τις αδελφές Μιραμπάλ έχει, επίσης, γραφτεί το βιβλίο «In the time of butterflies» πάνω στο οποίο βασίστηκε και η ομώνυμη ταινία.

Πηγή