Η Ιωάννα Παλιοσπύρου, στην πρώτη τηλεοπτική συνέντευξη που παραχώρησε μετά την επίθεση με βιτριόλι στον Alpha, περιέγραψε όλο αυτό που περνάει και το πώς προσπάθησε να σταθεί ξανά στα πόδια της. 

«Μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω ότι δεν θα ξαναδώ την εικόνα μου όπως την ήξερα» είπε στον Alpha και την Κατερίνα Καινούργιου, τονίζοντας ότι «ο σωματικός πόνος ξεχνιέται, ο ψυχικός δεν ξεπερνιέται».

«Οι πόνοι είναι αφόρητοι κάθε φορά που πρέπει να κάνω ένα χειρουργείο» συμπλήρωσε και θυμήθηκε τις δύσκολες στιγμές που πέρασε στο νοσοκομείο: «Είχα περάσει μια πολύ δύσκολη περίοδο, λύγισα πολλές φορές. Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που θυμάμαι είναι όταν μου έπαιρναν αίμα, γιατί δεν έβρισκαν φλέβα στα χέρια, επειδή έχουν καεί. Ζητούσα πάντα η γιατρός να είναι εκεί. Ακόμα με τρομάζει αλλά ξέρω ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος».

Η ίδια όπως είπε, αγαπάει πολύ τις γυναίκες και πιστεύει ακόμη στην γυναικεία αλληλεγγύη γιατί θεωρεί ότι έχουν ακόμη πολλά να κατακτήσουν.

Απόσπασμα από τη συνέντευξη:

Στην αρχή, όπως ανέφερε, δεν ρωτούσε λεπτομέρειες για τα χειρουργεία και μίλησε για το πώς προσπαθούσε να δώσει κουράγιο στον εαυτό της. 

«Έλεγα στον εαυτό μου “δεν έχεις κάτι να φοβάσαι γιατί το χειρότερο είναι να πεθάνεις. Είναι το ίδιο για εσένα με την κατάσταση που είσαι. Μόνο καλύτερα μπορεί να πάει. Είσαι στο χειρότερο σημείο που θα μπορούσες να βρίσκεσαι, είναι σαν να έχεις πεθάνει, οπότε μη φοβάσαι”». Το στήριγμά της ήταν μητέρα της τις πρώτες μέρες που βίωνε, όπως είπε «πόνο και απελπισία». «”Μη φοβάσαι θα πάνε όλα καλά” μου έλεγε η μαμά μου. Στηρίχτηκα πάνω στη δύναμη της μαμάς μου».

Για το ενδεχόμενο να υπάρχει συνεργός στην επίθεση και μάλιστα να είναι και ελεύθερος, είπε χαρακτηριστικά:

«Με έχουν ενημερώσει οι δικηγόροι μου ότι η αστυνομία εξετάζει το ενδεχόμενο να υπάρχει συνεργός. Φυσικά και με τρομάζει η σκέψη ότι μπορεί να υπάρχει και να κυκλοφορεί ελεύθερος ακόμα».

Για την ποινή της δράστιδος είπε: «Είναι σοκαριστικό για μένα το ότι σύμφωνα με τους γιατρούς εγώ έχω μπροστά μου ακόμα μία δεκαετία χειρουργείων και ταλαιπωρίας για να μπορέσω να αποκαταστήσω ως ένα βαθμό τη βλάβη που έχω πάθει και την υγεία μου, ενώ η δράστιδα θα βγει πολύ νωρίτερα. Δυστυχώς έτσι είναι το νομικό πλαίσιο. Αυτό που με τρομάζει ακόμα περισσότερο είναι ότι μέσα σε αυτά τα χρόνια δεν ξέρω αν τελικά θα έχει κατανοήσει το κακό που έχει προκαλέσει και αν θα το έχει μετανιώσει αυτό.

Η συμπεριφορά της και η παθητική στάση που κρατάει αυτό το διάστημα μου δίνει να καταλάβω ότι δεν έχει κατανοήσει τι έκανε. Και κανένας από το περιβάλλον της δεν έχει επικοινωνήσει μαζί μου, καμία επαφή».

«Φυσικά και κάποιες φορές με καταλαμβάνει ο θυμός, αλλά ζητώ να τιμωρηθεί όπως της αξίζει. Έχω αναθεωρήσει πολλά μετά την επίθεση. Τις αξίες μου όχι, έχω λάβει στήριξη και αγάπη και έχω καταλάβει τη σημασία έστω και του «όλα θα πάνε καλά», «εμείς είμαστε εδώ για να σε στηρίξουμε», θέλω να βρω τρόπους να το γυρίσω πίσω, έχω καταλάβει ότι όταν μοιράζεις αγάπη γίνεσαι πιο πλούσιος. Θα κρατήσει χρόνια η διαδικασία της αποκατάστασης».