Guest star, γράφει ο Πολίτης Lame

Στη χώρα μας ζούμε ειρηνικά από τύχη. Ή βαρεμάρα. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν δώσει φωνή σε όλους μας (ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε) και μέσω αυτών μπορεί ο καθένας από εμάς να εκφράσει τα πιστεύω του ή τα δήθεν πιστεύω του. Και μέσω αυτών, επίσης, μπορούμε να κάνουμε μια μικρή σφυγμομέτρηση της κοινωνίας. Αυτό κάνει και η εκάστοτε δια-Κυβέρνηση που αλλάζει τις αποφάσεις όπως τα πουκάμισα (το γεγονός ότι δεν μας αναλύεται μια απόφαση δεν ξέρω αν είναι σνομπάρισμα, φασιστικό ή απλά έλλειψη μεθοδολογίας…).

Ο λόγος που γράφω είναι ο ζωγράφος/εκπαιδευτικός και οι αντιδράσεις εκατέρωθεν. Πολλά μπορούν να ειπωθούν και οι απόψεις έχουν τεράστιο εύρος, όμως θεωρώ πως μια ψυχρή και ψύχραιμη, ας πούμε, ανάλυση, ίσως δώσει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα στην κατάσταση. Δεν είμαι κριτικός τέχνης άρα δεν μπορώ να μπω σε τέτοιου είδους ανάλυση, είμαι όμως ένας πιθανός αποδέκτης της τέχνης του, πιθανός αγοραστής, όπως θέλετε πείτε το, άρα το αναλύω με το δικό μου φτωχό μυαλό. Αλλά ας πιάσουμε τα πράγματα με τη σειρά και από διαφορετικές οπτικές γωνίες, ανάλογα με την κάθε κατηγορία που έχουμε προσάψει του δημιουργού.

1) Βρίζει τα Θεία:

Πραγματικά, δεν βλέπω πού και πώς βρίζει τα Θεία. Με τις απεικονίσεις του Χριστού ως Ομονοιάτη, πρόσφυγα, μηχανόβιου..; Μα γιατί; Ο Χριστός δεν ήταν αυτός που είπε ότι βρίσκεται μέσα σε όλον τον κόσμο; Ο Χριστός δεν κρίνει βάσει πολιτικών πεποιθήσεων (αυτό είναι ίσως και υπονοούμενο προς το ίδιο το ΑΚΕΛ και τον κομμουνισμό;), καταγωγής, τρόπου ζωής ή ακόμα και θρησκείας! Ο Χριστός είναι υπεράνω από όλες τούτες τις κόκκινες γραμμές που θέσαμε από μόνοι μας. Οποιοσδήποτε άνθρωπος ζει με αγάπη και καλοσύνη, είναι ακόλουθος του Χριστού και των διδαχών του (τουλάχιστον αυτό θέλω να πιστεύω). Αν θέλει. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Τώρα αν με τον όρο «Θεία» εννοούμε τον Αρχιεπίσκοπο…….δεν είναι δικό του το πρόβλημα (του εικαστικού), αλλά δικό μας. Το πιο τραγικό από όλα είναι το ενδεχόμενο ο Αρχιεπίσκοπος να ζήτησε την παύση του μόνο και μόνο για να κάνει το κομμάτι του απέναντι στο ποίμνιο… Κάτι που ΔΕΝ έκανε π.χ. αποδεχόμενος ή προτείνοντας φορολογία στην Εκκλησία ως μια βοήθεια προς το Κράτος ή έστω καταβολή των μισθών των κληρικών κοκ… 

2) Εκπαιδευτικός που βρίζει τα Θεία

Εδώ περιπλέκεται το πράμα. Εκπαιδευτικός που φτιάχνει αυτές τις ζωγραφιές, θα μιάνει τα παιδιά μας, θα τα “τουρτσέψει”, θα τα κάνει Άθεους, θα, θα, θα…. Πόσο αφελείς και ανασφαλείς (για μια θρησκεία και εθνικότητα κραταιές και επιβεβλημένες)…. Εδώ θα πρέπει να κριθεί όλη η κρατική μηχανή που επέτρεψε σε ένα αλλόθρησκο/άθεο (ούτε ξέρω τι είναι ο άνθρωπος, μπορεί να είναι ο πιο Χριστιανός της Κύπρου) να ανελιχθεί σε Διευθυντή σχολείου. Τελικά τι χώρα είμαστε; Θεοκρατική; Μπάτε σκύλοι αλέστε; Γίνονται σωστές κρίσεις των εκπαιδευτικών; Είναι όντως καλός στη δουλειά του, και τα πιστεύω του, πολιτικά και θρησκευτικά, τα αφήνει εκτός σχολείου; Αν όχι, τότε θα έπρεπε να φύγει προ πολλού. Αν έμεινε και μετέδιδε στα παιδιά τις ιδέες του, τότε βρωμάει από πιο πίσω/πάνω το πράμα. Από τις επιθεωρήσεις, αξιολογήσεις κλπ. Και αν θέλουμε να το αναλύσουμε αυτό, τότε θα πρέπει να δούμε αν δάσκαλοι και καθηγητές διδάσκουν όχι βάσει της ύλης αλλά βάσει των πιστεύω τους. Και ποιος τους ελέγχει και υπό ποιο πρίσμα και με πόση αντικειμενικότητα. Με ποια εργαλεία και πρότυπα. Έχουμε ζήσει οι ίδιοι καθηγητές βίαιους, με δεισιδαιμονίες και ταμπού που ξεφεύγουν από τα όρια της λογικής. Αλλά δεν κάναμε κάτι γι’ αυτό. Επίσης, έμμεσα και αθόρυβα, οι νεολαίες των κομμάτων δρουν εντός των σχολείων. Και εμείς το επιτρέπουμε. Τώρα τι παράπονο έχουμε;

3) Γρίβας

Οφείλω να ομολογήσω ότι μόλις το είδα, ταράχτηκα. Όμως το ξαναείδα. Και το ξαναείδα. Μεγάλωσα σε σπίτι που ήταν έθιμο να δίνουμε το παρόν μας στο μνημόσυνο του Γρίβα. Προσωπικά δεν πιστεύω σε κανέναν άνθρωπο, εκτός από το παιδί μου. Ένας αριστερός θα σου πει ότι ήταν δολοφόνος, ένας δεξιός τον πιστεύει περισσότερο και από τον Θεό του (αφού είναι έτοιμος να σκοτώσει και να μισήσει). Για μένα οι ήρωες της ΕΟΚΑ, αυτοί που πέθαναν για ένα ιδανικό, τα φυλακισμένα μνήματα, τα κρησφύγετα, ο Γρηγόρης και ο Ευαγόρας είναι ινδάλματα. Όχι γιατί πολέμησαν αλλά διότι είχαν τα αρχίδια να σηκωθούν από τον καναπέ και να πράξουν αυτό που πίστευαν ότι ήταν σωστό. Και μιλώ καθαρά και μόνο για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού. Η ερώτηση μου είναι: Αν αντί του Γρίβα ήταν ο Μακάριος, τότε θα ήταν ΟΚ; Γιατί; Διότι προσβάλλει τον «αντίπαλο»; Ποιον αντίπαλο; Είναι και οι 2 στον τάφο κι εμείς οι μαλάκες πέφτουμε στην παγίδα να τους συντηρούμε. Όπως πάντα θεοποιούμε τον επικεφαλής, παρά να τον περνάμε από χίλια κόσκινα, μιας και επηρεάζει τις ζωές μας. Ποιοι άραγε είναι οι βασικοί υπεύθυνοι γι΄ αυτό…; Ίσως τα κόμματα και οι Απόστολοι αυτών; Για ακόμα μια φορά δεν είμαστε ειλικρινείς με κανέναν. Ούτε με τους εαυτούς μας, ούτε με τους «απέναντι», ούτε, κυρίως, με την ιστορία. Όσο βάζουμε κάτω από το χαλάκι αυτές τις διαφορές και δεν φέρνουμε ενώπιον της ιστορίας και των ευθυνών τους όσους έφεραν τη χώρα μας σε αυτό το σημείο, τόσο λιγότερο θα πλησιάζουμε στην ουσιαστική επίλυση των προβλημάτων μας. Ο αριστερός θα προσπαθεί να ρίξει τον δεξιό, και αντίστροφα, χωρίς ουσία, χάνοντας χρόνο και μένοντας πίσω σε εξέλιξη ως κράτος και ως λαός. Τείνουμε να εμπιστευόμαστε την άποψη κάποιων που πιστεύουμε ότι έχουν ορθή κρίση και δεν εμπιστευόμαστε τη δική μας. Έτσι γινόμαστε έρμαιο του ατόμου ή του κόμματος ή της θρησκείας που μπορεί να θέλει να κερδίσει κάτι από τη δύναμη που του δίνουμε εμείς, εις βάρος μας. Κι εμείς να χειροκροτούμε σαν μαλάκες από κάτω. Αν μας συμφέρει προσωπικά…

4) Αστυνομικός

Είμαστε πολύ υποκριτές. Οι μισοί από εμάς έχουν τους αστυνομικούς, τον νόμο και τον στρατό το λιγότερο χεσμένους. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσω το γεγονός ότι προσπαθούμε να γλυτώσουμε πρόστιμα και κινούμε γη και ύδωρ για να περάσουμε χαλαρά στον στρατό, «γειώνουμε» με ευκολία τον κάθε αστυνομικό/στρατιωτικό ενώ υπουργός δηλώνει ότι η θητεία είναι χάσιμο χρόνου. Μας ενόχλησε, όμως, ένας πίνακας κάποιου άσημου. Ε καλά…. 5 – ΠτΔ 

Εδώ δεν μπορώ να πω ότι διαφωνώ σε κάτι….εκτός από το γεγονός ότι δεν θα έπρεπε να μείνει στον υφιστάμενο πρόεδρο…. Η τέχνη έχει την ιδιομορφία/ικανότητα/ιδιότητα/μαγεία να βγάζει από μέσα μας τα σώψυχα μας και να αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε και αντιμετωπίζουμε καταστάσεις. Αν ασχολούμασταν έστω στο ελάχιστο με την τέχνη θα τα γνωρίζαμε αυτά….. Έτσι, σε κάποιον ο οποίος δεν είναι φανατικός, δεν πιστεύει σε κάτι ιδιαίτερο και δεν ελπίζει και κάτι ιδιαίτερο, οι εν λόγω πίνακες είναι απλά πίνακες. Τους βλέπει, του αρέσουν ή δεν του αρέσουν, και πάει παρακάτω. Κάποιος άλλος βλέπει απειλή και προσβολή. Και εκρήγνυται. Και τελικά μεγαλοποιεί ένα θέμα που δεν είναι τίποτα περισσότερο από κάποιους πίνακες πάνω σε ένα τοίχο (ψηφιακό, έστω). Μπορεί ο ίδιος ο ζωγράφος να ήθελε να προσβάλει, κάτι που προσωπικά το κατακρίνω. Ή να προκαλέσει. Κάτι που κατάφερε. Ο θιγμένος με την θερμοκέφαλη αντίδραση του, το κεφαλαιοποίησε. Και αν ο θερμοκέφαλος δεν είναι πρόσωπο με εξουσίες, πάλι καλά….

Το πιο λυπηρό είναι η λυσσασμένη αντίδραση ανθρώπων που είναι με το πιστόλι στο χέρι, ανεμίζοντας σημαία και φιλώντας σταυρό. Αυτοί οι ίδιοι που πιστεύουν στον Θεό της Αγάπης, βλέπουν με το μισό τους κάθε αλλόθρησκο, χλευάζουν το διαφορετικό και οτιδήποτε δεν καταλαβαίνουν. Πόση αγάπη φωλιάζει σε ένα Μητροπολίτη που μιλά ανοιχτά για το μένος του Θεού προς τους ομοφυλόφιλους, προτρέπει τον κόσμο να μην εμβολιαστεί και άλλα υπέροχα, γεμάτα αγάπη μηνύματα. Αν έχει αυτός τρόπο και μέσο να εκφραστεί, τότε γιατί όχι ο καθένας από εμάς και δη ένας Διευθυντής σχολείου; Δεν σκέφτηκε κανείς από μας να τον ρωτήσει τι θέλει να πει. Απλά τον κρεμάσαμε. Κάνουμε ότι ακριβώς είπε ο Χριστός να ΜΗΝ κάνουμε. Κάνουμε ότι έκαναν οι Φαρισαίοι στον Χριστό διότι τους χαλούσε την πιάτσα, λαϊκά. Αν αποδεχτούμε τις κατηγορίες ότι βρίζει και κατουράει ΠΑΝΤΟΥ, τότε δεν θα έπρεπε να κάνουμε κι εμείς την αυτοκριτική μας; Διότι ένας άνθρωπος αντιδρά τόσο ακραία όταν βρίσκεται υπό κάποια πίεση; Άρα ίσως το περιβάλλον στο οποίο ζει (Κυπριακή κοινωνία) τον φιμώνει; Νιώθει ότι φιμώνει και όλους όσοι έχουν μια διαφορετική φωνή, κάποια διαφορετικά πιστεύω; Ο σεβασμός πρέπει να βρίσκεται πάνω απ’ όλα. Σε όλους και όλα. Από όλους. Αν είναι να είσαι το αντίστοιχο από την ανάποδη... Κατά την κυπριακή “Πού ήσουν; Πούποτε”. Και δυστυχώς οι πρώτοι που δεν σέβονται είναι οι έχοντες τη δύναμη.

Στην Κύπρο αυτοί είναι οι Εθνικόφρονες. Δεν κατακρίνω κανένα για τα πιστεύω του, προς Θεού. Όμως αν θέλουν να τους σέβονται, πρέπει να σέβονται. Πρώτοι αυτοί, ως Έλληνες και Χριστιανοί. Οι Έλληνες και οι Χριστιανοί διώκονταν για αιώνες για την Αγάπη. Τώρα; Είναι η σειρά τους να διώξουν στο όνομα αυτής;! Οι πρόγονοι μας είχαν τα αρχίδια να σηκωθούν και να πολεμήσουν. Εμείς έχουμε τα αρχίδια να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να διαγράψουμε το παρελθόν; Να προχωρήσουμε προς την ειρήνη και όχι τον πόλεμο; Ποιος είναι πιο επικίνδυνος; Ένας ζωγράφος, έστω και εκπαιδευτικός ή ένας ανίκανος υπουργός, βουλευτής, πρόεδρος, αρχιεπίσκοπος, μητροπολίτης (και ποιον λοιδορούμε πιο εύκολα; Και ποιος συνεχίζει ακάθεκτος να ζει σε βάρος μας); Ή ακόμα χειρότερα, ένας γονιός που έμμεσα μαθαίνει στο παιδί του όχι να παλεύει για τα πιστεύω του (πάντα υπό το πρίσμα του κοινού καλού), αλλά να φροντίζει να καταστρέφει οτιδήποτε δεν συμφωνεί μαζί του. Ή να κατουράει στους νόμους και τους κανονισμούς, να μην μπορεί να αντιληφθεί ότι ως ανθρώπινο ον πρέπει να προστατεύει και όχι να βασανίζει τους αδυνάτους και να πετά αθώα ζώα από τα παράθυρα; Το σοφό είναι να περνάς το μήνυμα σου καθαρά, με σεβασμό και με τρόπο που ίσως φτάσει στον απέναντι. Αν όμως τα αυτιά του απέναντι είναι ερμητικά κλειστά, μόνο με κρότο (ή μπούφλα) θα δώσει σημασία. Ποιοι έχουμε αυτιά και μάτια ερμητικά κλειστά; Έχουμε τη δυνατότητα, το σθένος και την όρεξη να κρίνουμε με θάρρος τους εαυτούς μας; Στην τελική, αν ξανακατεβεί ο Χριστός στη Γη, τι λέτε να συμβεί; Έτσι κι αλλιώς, σε καμιά βδομάδα ποιος θα τον θυμάται τον τύπο. Εδώ ξεχάσαμε Μαρί και κούρεμα, δεν θα ξεχάσουμε ένα ζωγράφο...; 

Je ne suis pas Charlie, τελικά… 

Υ.Γ.: Ορθοδοξία: Από μόνη της η ονομασία προδιαθέτει πως οτιδήποτε άλλο είναι λάθος.

*Γίνε κι εσύ GUEST STAR στέλνοντάς μας τις σκέψεις, τη δουλειά ή δείγμα της τέχνης σου στο [email protected]