Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές εντόπισαν τα χαρακτηριστικά περισσότερων από 100 ευαίσθητων στη μνήμη νευρώνων που παίζουν κεντρικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος ανακαλεί τις αναμνήσεις. Ο Μπράντλεϊ Λέγκα, αναπληρωτής καθηγητής Νευρολογικής Χειρουργικής, Νευρολογίας και Ψυχιατρικής ανέφερε ότι τα ευρήματά του, που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό NeuroImage, μπορεί να υποδείξουν νέες θεραπείες βαθιάς εγκεφαλικής διέγερσης για άλλες εγκεφαλικές παθήσεις και τραυματισμούς.

Αξίζει στο μεταξύ να σημειωθεί ότι το πιο σημαντικό εύρημα ήταν πως η πυροδότηση συμβαίνει με διαφορετικό συγχρονισμό σε σχέση με την υπόλοιπη εγκεφαλική δραστηριότητα όταν ανακαλούνται οι αναμνήσεις. Αυτή η μικρή διαφορά στο συγχρονισμό, που ονομάζεται «μετατόπιση φάσης», δεν έχει παρατηρηθεί σε ανθρώπους στο παρελθόν. Τα αποτελέσματα αυτά εξηγούν πώς ο εγκέφαλος μπορεί να «ξαναβιώσει» ένα γεγονός, αλλά και πώς γνωρίζει αν μια μνήμη είναι νέα ή παλιά που έχει κωδικοποιηθεί.

«Αυτά είναι μερικά από τα πιο σαφή στοιχεία μέχρι σήμερα που μας δείχνουν πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος όσον αφορά τη μνήμη παλιών αναμνήσεων έναντι του σχηματισμού νέων αναμνήσεων», είπε ο καθηγητής κ. Λέγκα. 

Η μελέτη του εντόπισε 103 ευαίσθητους στη μνήμη νευρώνες στον ιππόκαμπο και τον ενδορινικό φλοιό του εγκεφάλου που αυξάνουν τον ρυθμό δραστηριότητάς τους όταν η κωδικοποίηση της μνήμης είναι επιτυχής. Το ίδιο μοτίβο δραστηριότητας επέστρεψε όταν οι ασθενείς προσπάθησαν να ανακαλέσουν αυτές τις ίδιες αναμνήσεις και ιδιαίτερα πολύ λεπτομερείς αναμνήσεις.

Μάλιστα, αυτή η δραστηριότητα στον ιππόκαμπο μπορεί να έχει σχέση με τη σχιζοφρένεια, επειδή η δυσλειτουργία του ιππόκαμπου ευθύνεται για την αδυναμία των σχιζοφρενών να αποκρυπτογραφήσουν μεταξύ αναμνήσεων και παραισθήσεων ή ψευδαισθήσεων. Οι νευρώνες που εντόπισε ο επιστήμονας αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι του παζλ που εξηγεί γιατί συμβαίνει αυτό, δήλωσε η Κάρολ Ταμίνγκα, καθηγήτρια και πρόεδρος Ψυχιατρικής και ειδική στη σχιζοφρένεια.

«Οι ψευδαισθήσεις και οι παραληρητικές ιδέες στα άτομα με ψυχωτική ασθένεια είναι πραγματικές αναμνήσεις, τις οποίες επεξεργάζονται τα νευρικά συστήματα μνήμης όπως και τις κανονικές, παρόλο που είναι αλλοιωμένες. Θα ήταν σημαντικό να βρούμε τον τρόπο να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον μηχανισμό μετατόπισης φάσης για να τροποποιήσουμε τις αλλοιωμένες αναμνήσεις», δήλωσε ο Λέγκα.

Επιπλέον στοιχεία που προέκυψαν όταν οι επιστήμονες εμφύτευσαν ηλεκτρόδια στους εγκεφάλους ασθενών με επιληψία για να χαρτογραφήσουν τις επιληπτικές κρίσεις τους, θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό νευρώνων που εμπλέκονται στη μνήμη. Στη μελέτη, 27 ασθενείς με επιληψία πραγματοποίησαν ασκήσεις μνήμης για τη δημιουργία δεδομένων σχετικά με την έρευνα του εγκεφάλου.

Η ανάλυση των δεδομένων δεν αποδεικνύει οριστικά, αλλά προσθέτει νέα στοιχεία στο σημαντικό μοντέλο μνήμης που ονομάζεται Separate Phases at Encoding And Retrieval (SPEAR) και το οποίο οι επιστήμονες ανέπτυξαν από μελέτες σε τρωκτικά. Το μοντέλο SPEAR, το οποίο προβλέπει τη μετατόπιση φάσης που αναφέρθηκε στη μελέτη, αναπτύχθηκε για να μελετήσει πώς ο εγκέφαλος μπορεί να ξεχωρίζει τις νέες από τις παλιές αναμνήσεις, όταν προσπαθεί να ανακτήσει μια μνήμη. Προηγουμένως, τα μόνα στοιχεία που υποστήριζαν το SPEAR προέρχονταν από μοντέλα τρωκτικών.

Πηγή