Σημείωμα του Γκουίντο Ολίμπιο της Corriere della Sera προβάλλει τη θέση ενός γάλλου δικαστικού, όπως λέει, την οποία αλίευσε μέσα από το γαλλικό αριστερό ιστολόγιο Mediapart, και η οποία αφορά «τις ομοιότητες των τζιχαντιστών με τους ναζιστές». 

Μπορεί η τριτοκοσμική εικόνα των πρώτων να μην ταιριάζει με τα ξυρισμένα κεφάλια, με τις μπότες και με τα πέτσινα μπουφάν των δεύτερων, ωστόσο ο δικαστής προσδιόρισε δέκα σημεία αναφοράς, τα οποία ο δημοκράτης αναγνώστης εύκολα μπορεί να εντοπίσει και σε άλλα σημεία του πολιτικού, θρησκευτικού ή και ποινικού φάσματος – και συνεπώς να διευρύνει τον κατάλογο των φορέων με τις εκλεκτικές συγγένειες (βάσει αντιδημοκρατικής θεωρίας). 

1. Και οι δύο πλευρές γοητεύονται από τα όπλα (και από την οπλοχρησία, εννοείται). 

2. Κοινή είναι η αποθέωση της σύγκρουσης και η επιλογή του μαρτυρίου. 

3. Αμφότερες οι πλευρές δίνουν συνωμοτικό όρκο πίστης και σιωπής. 

4. Υποκρισία, κρυψίνοια και αποσιώπηση πράξεων είναι το ψωμοτύρι της πολιτικής ζωής τους. 

5. Εχουν μανιχαϊστική κοσμοαντίληψη (τα πράγματα είναι μονόχρωμα και αντίθετα, συνιστούν λόγου χάρη μόνο το λευκό ή μόνο το μαύρο). 

6. Η προπαγάνδα είναι κυρίαρχο στοιχείο στην πολιτική δράση τους. 

7. Και οι δύο χώροι πιστεύουν ότι ο αντίπαλός τους είναι «υπάνθρωπος». 

8. Αμφότερες οι πλευρές αρέσκονται στη λεγόμενη θυματοποίησή τους και στη συνεπαγόμενη δαιμονοποίηση των αντιπάλων τους. Ετσι συσχετίζουν τον αγώνα τους με αυτές τις σταθερές (της αδικίας που υφίστανται και της κακότητας που χαρακτηρίζει τους εχθρούς τους). 

9. Η συνοχή των πυρήνων τους θεωρείται από αυτούς δεδομένη, αφού αντιπροσωπεύει τη δύναμη. 

10. Τέλος, ο μηχανισμός ριζοσπαστικοποίησης των δύο χώρων είναι ανάλογος. Υπάρχει σταδιακή μετάβαση στον εξτρεμισμό και στην τρομοκρατία, που μπορεί να καλλιεργηθεί είτε σε έναν πυρήνα ομοϊδεατών είτε και κατά μόνας, στο σπίτι (περιπτώσεις «μοναχικών λύκων»). 

Πηγή