Κοινωνική απόσταση σημαίνει η αποφυγή μεγάλων ή μικρότερων συγκεντρώσεων όπου ερχόμαστε σε στενή επαφή με άλλους ανθρώπους, καθώς θα πρέπει να στεκόμαστε τουλάχιστον δυο μέτρα μακριά από τους συνανθρώπους μας, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (Centers for Disease Control and Prevention).

Κι ενώ η κοινωνική απόσταση μπορεί να μας προστατεύσει σωματικά από τον κορωνοϊό, μήπως όμως μας απομονώνει συναισθηματικά; Και πώς όλη αυτή η απομόνωση θα επηρεάσει την ψυχική μας υγεία ή τη συνολική διάθεση;

Οι ειδικοί της ψυχικής υγείας δηλώνουν ότι αυτές οι προφυλάξεις μπορεί να έχουν ψυχολογικό κόστος.

«Για να παραμείνουμε σωματικά υγιείς, κάνουμε ακριβώς αυτά που δεν θα έχουν καλή εξέλιξη για την ψυχολογία μας αργότερα» λέει ο Τζόναθαν Κάντερ, αναπληρωτής καθηγητής στο Κέντρο Επιστημών της Κοινωνικής Σύνδεσης του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, στον ιστότοπο Mic. 

«Ειδικά όταν βρισκόμαστε σε περίοδο απειλής ή κινδύνου, είναι φυσικό να θέλουμε να αλληλεπιδράσουμε με άλλους». Ο Κάντερ προσθέτει ότι οι αγκαλιές και άλλες μορφές εκδήλωσης στοργής στις οποίες χρειάζεται σωματική επαφή, είναι ιδιαίτερα σημαντικές για την ψυχική μας υγεία, αφού μας καθησυχάζουν μειώνοντας τα επίπεδα της κορτιζόλης, «ορμόνης του στρες».

«Όταν απομονωνόμαστε ο ένας από τον άλλο, αισθανόμαστε περισσότερο άγχος και απειλή», εξηγεί ο Κάντερ. Και συμπληρώνει ότι «η κοινωνική απόσταση σχετίζεται με την κακή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, που εγκυμονεί κινδύνους μόλυνσης». 

Τα ευρήματα προέκυψαν ύστερα από μελέτη σε άτομα που βρίσκονται σε καραντίνα και έδωσαν κάποιες αρχικές πληροφορίες για τις επιπτώσεις της κοινωνικής απόστασης στην ψυχική υγεία. Πρόσφατη ανασκόπηση δημοσιευμένων μελετών στο ιατρικό περιοδικό The Lancet, έδειξε τη σύγχυση, τον θυμό και τα συμπτώματα μετατραυματικού στρες ως πιθανές ψυχολογικές επιπτώσεις της καραντίνας.

Εξίσου σημαντικό ρόλο παίζει αν η καραντίνα είναι εθελοντική ή ακούσια.

Οταν βρισκόμαστε σε ακούσια καραντίνα, αισθανόμαστε ότι έχουμε τον έλεγχο της κατάστασης σε μικρότερο βαθμό και αν οι κυβερνήσεις δεν εξηγήσουν επαρκώς ότι η υποχρεωτική αυτή διαδικασία είναι για το γενικό καλό, «μπορεί η καραντίνα να χαρακτηριστεί ως τιμωρία», λέει ο Φρανκ Γκινάσι, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Κέντρου Υγείας της Συμπεριφοράς στο Πανεπιστημίο Rutgers. «Οι άνθρωποι επιθυμούν να είναι υπεύθυνοι για τις δραστηριότητές τους».

Οι millennials είναι επίσης ευάλωτοι. 

Παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι έχουν ένα μεγάλο αριθμό ακολούθων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, «πολλοί από αυτούς αναφέρουν ότι αισθάνονται απομονωμένοι και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η πλειοψηφία των διαπροσωπικών τους επαφών βρίσκεται συνήθως στον χώρο εργασίας», λέει ο Γκινάσι. «Έχουν αρχίσει να μπερδεύουν το Twitter και το Instagram με την πραγματική φιλία, κάτι που απέχει πολύ από την πραγματικότητα».

Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ανέφικτο να διατηρήσουμε σημαντικές σχέσεις στο διαδίκτυο. Η ποιότητα μετρά περισσότερο από την ποσότητα. Ο Κάντερ σημειώνει ότι η εστίαση σε λίγες σχέσεις μπορεί να είναι πιο χρήσιμη σε περιόδους ανάγκης.

 Η κοινωνική απόσταση και οι άλλες προφυλάξεις που σχετίζονται με τον κορονοϊό μας ωθούν να εξετάσουμε πότε η θεραπεία γίνεται χειρότερη από την ασθένεια, προσθέτει ο Κάντερ. «Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι οι επιπτώσεις της κοινωνικής απομόνωσης είναι πραγματικές», καταλήγει.

Πηγή