Ήταν ζωγράφος, εφευρέτης, γλύπτης, ανατόμος, γεωμέτρης και επιστήμονας που έζησε την περίοδο της Αναγέννησης. Ενδιαφερόταν επίσης για την αστρονομία, την βοτανική, την παλαιοντολογία, τη συγγραφή και την χαρτογραφία.

Ανάμεσα στα πιο διάσημα έργα του είναι το πορτραίτο “Μόνα Λίζα”, ο θρησκευτικός πίνακας “Μυστικός Δείπνος” και ο “Βιτρουβιανός Άνθρωπος”. 

Όντας “Homo Universallis” ήταν επίσης γνωστός για την τεχνολογική του ευρηματικότητα. Ο ντα Βίντσι συνέλαβε την ιδέα των πτητικών μηχανών.To 1496 ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι δοκιμάζει ανεπιτυχώς να πετάξει με ιπτάμενη μηχανή. Από τον 15ο αιώνα προσπάθησε να στηρίξει θεωρητικά τη δυνατότητα κατασκευής πτητικών μηχανών, μελετώντας προσεκτικά την πτήση των πουλιών. Ο ίδιος απέρριπτε τη θεωρία του Αριστοτέλη, ότι ο αέρας αντιτίθεται στην πτήση. Ωστόσο, λανθασμένα θεώρησε ότι η κίνηση των φτερών των πουλιών δημιουργεί συμπίεση του αέρα από την κάτω μεριά τους. Μετά από πειράματα κατέληξε και στο πολύ σωστό συμπέρασμα ότι υπάρχει σχέση ανάμεσα στο τετράγωνο του βάρους που πρόκειται να πετάξει και του κυκλικού μήκους του φτερού της πτητικής μηχανής.  Σχεδίασε και κατασκεύασε πολλά πρότυπα πτητικών μηχανών που καμία δυστυχώς για αυτόν δεν είχε επιτυχία. 

Τα πρότυπα πτητικών μηχανών που σχεδίασε έχουν πολυάριθμες ομοιότητες με τις σύγχρονες μηχανές. Μερικά από τα πιο επιτυχημένα κατασκευάσματα ήταν το αερόστατο, το πρότυπο ελικοπτέρου και το ανεμόπτερο που βασιζόταν περισσότερο στην ανατομία του πουλιού.

Υπήρξε επίσης ένας διάσημος ζωγράφος. Ένα ενδιαφέρον εύρημα των τελευταίων χρόνων είναι ότι ο Λεονάρντο ντα Βίντσι χρησιμοποιούσε πρωτεΐνες, ειδικά κρόκο αυγού, στις ελαιογραφίες τους. Ιχνη υπολειμμάτων πρωτεΐνης είχαν ανιχνευθεί από καιρό σε κλασικές ελαιογραφίες, αν και κατά καιρούς, αποδόθηκε σε κάποιου είδους μόλυνση. Ακόμα ένα γεγονός που αναδεικνύει την ευφυία του. 

Επειδή η παρασκευή του χρώματος ήταν μια πειραματική διαδικασία, είναι πιθανό να είχε προσθέσει κρόκο αυγού, ένα οικείο συστατικό, στον νεότερο τύπο βαφής, που πρωτοεμφανίστηκε τον έβδομο αιώνα στην Κεντρική Ασία πριν εξαπλωθεί στη Βόρεια Ευρώπη κατά τον Μεσαίωνα και την Ιταλία κατά την Αναγέννηση.

Σε μία μελέτη, ερευνητές αναδημιούργησαν τη διαδικασία της βαφής χρησιμοποιώντας τέσσερα συστατικά - κρόκο αυγού, φιλτραρισμένο νερό, λιναρέλαιο και χρωστική ουσία - για να αναμίξουν δύο ιστορικά δημοφιλή και σημαντικά χρώματα, το λευκό μόλυβδο και το μπλε ultramarine.

Ο Λεονάρντο πέθανε σαν σήμερα, στο Κλο-Λυσέ, στις 2 Μαΐου του 1519 στην ηλικία των 67 ετών, πιθανότατα από κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο.Ο Φραγκίσκος Α' είχε γίνει κοντινός του φίλος. Ο Βαζάρι περιγράφει τον Λεονάρντο ως θρηνών στο κρεβάτι του, μετανιωμένο που «είχε προσβάλει τον Θεό και τους ανθρώπους αποτυγχάνοντας να ασκήσει την τέχνη του με τον τρόπο με τον οποίον έπρεπε να έχει κάνει». Ακόμα, ο Βαζάρι ισχυρίζεται ότι ο Λεονάρντο έστειλε να του φέρουν κάποιον ιερέα για να εξομολογηθεί και να λάβει τη Θεία Μετάληψη. Κατά τον Βαζάρι, ο Φραγκίσκος κρατούσε στα χέρια του το κεφάλι του Λεονάρντο όταν αυτός πέθανε, αν και αυτή η ιστορία είναι μάλλον θρυλική.

Σε συμφωνία με τη διαθήκη του, το φέρετρό του το ακολούθησαν εξήντα πένητες που κρατούσαν κεριά. Ο Μέλτζι ήταν ο βασικός κληρονόμος και εκτελεστής της διαθήκης και έλαβε, μαζί με τα χρήματα του Λεονάρντο, τους πίνακες, τα εργαλεία, την βιβλιοθήκη και τα προσωπικά υπάρχοντά του. Ο διά βίου μαθητής και συνοδοιπόρος του Λεονάρντο, ο Σαλαΐνος, και ο υπηρέτης του ντα Βίντσι, Μπαπτίστα ντε Βιλάνις,κληρονόμησαν εξ ημισείας τους αμπελώνες του Λεονάρντο. Οι αδερφοί του κληρονόμησαν γη και η υπηρέτριά του έναν μανδύα με επένδυση γούνας. Στις 12 Αυγούστου του 1519 τα λείψανά του ενταφιάστηκαν στην Εκκλησία του Αγίου Φλωρεντίνου στο Κάστρο του Αμπουάζ.

Πηγή φωτογραφίας