Εκείνη την ημέρα, ο «Μπομπ» έπαθε διάσειση από την σφοδρότητα της πρόσκρουσης αλλά, για καλή του τύχη, τον διέσωσε μία κτηνίατρος, η Οντέτ Ντοέστ. 

Ενώ το φλαμίνγκο ανάρρωνε στο καταφύγιο Fundashon Dier, η Ντοέστ αντιλήφθηκε πως ο «Μπομπ» είχε μεγαλώσει με ανθρώπους, καθώς ήταν πολύ χαλαρός και ήρεμος με την παρουσία των υπεύθυνων του καταφυγίου. Όμως η συμβίωσή του είχε και ένα σοβαρό μειονέκτημα, καθώς τα κυνηγετικά του ένστικτα είχαν ατροφήσει και δεν μπορούσε να εξασφαλίσει από μόνο του την τροφή του.   

Ο τραυματισμός του δεν του επέτρεψε να επιστρέψει στην προηγούμενη ζωή του και πλέον ζει με την Ντοέστ, που στο καταφύγιό της φιλοξενεί περίπου 90 ζώα. Ο Μπομπ ζει πλάι σε γάτες και σκύλους, έναν γάιδαρο, ένα τροπικό γεράκι caracara και πελεκάνους. «Έχω σταματήσει να μετρώ» παραδέχεται η Ντόεστ για τους τετράποδους, δίποδους και φτερωτούς ενοίκους.  

Η κτηνίατρος άρχισε να παίρνει τον Μπομπ μαζί της, στις εβδομαδιαίες εκπαιδευτικές παρουσιάσεις σε σχολεία και κοινοτικές εκδηλώσεις, και το φλαμίνγκο έγινε πολύ γρήγορα σελέμπριτι. Σύντομα ακολούθησαν τα τοπικά ΜΜΕ και, πάνω σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη, όταν την ρώτησαν για το όνομά του, εκείνη πολύ απλά αποφάσισε να τον βαφτίσει «Μπομπ». 

 «Όταν ο Μπομπ χτυπά τα φτερά του, τα παιδιά χτυπούν τα χέρια τους, και οι ενήλικες επίσης», λέει στο National Geographic. Με αφορμή τον Μπομπ, οι άνθρωποι προβληματίζονται για το περιβάλλον και το πως μικρές αλλαγές στις συνήθειές μας μπορούν να έχουν μεγάλο αντίκτυπο στη φύση γύρω μας». 

Τα παιδιά ενθουσιάζονται με το ροζ φλαμίνγκο και η Ντοέστ τα συμβουλεύει να μην χρησιμοποιούν πλαστικά ποτήρια ή μπαλόνια στα πάρτι, ζητώντας τον να μαζεύουν τα σκουπίδια που βρίσκουν στην αμμουδιά. 

«Τον χρησιμοποιεί για να αφηγηθεί μια μεγαλύτερη ιστορία», εξηγεί ο Τζάσπερ Ντοέστ, φωτογράφος και ξάδερφος της εθελόντριας κτηνιάτρου, που ακολουθεί με τον φακό του την ζωή του Μπομπ, τα τελευταία τρία χρόνια. «Ο Μπομπ από μόνος του θα ήταν απλώς ένα φλαμίνγκο και εκείνη, χωρίς τον Μπομπ, δεν θα είχε ένα εμβληματικό ζώο που να της προσφέρει την απαιτούμενη προσοχή στο εκπαιδευτικό της έργο».  

Ο Τζάσπερ αποφάσισε να καταγράψει την ζωή του Μπομπ, όταν ένα πρωί το πουλί μπήκε στο υπνοδωμάτιό του. «Περπατά λες και είναι βασιλιάς», λέει ο φωτογράφος από την Ολλανδία. «Μαθαίνουμε για πολλές δυσάρεστες ιστορίες. Αυτή είναι μια ευκαιρία να δείξουμε μια θετική».    

Στο σπίτι, ο Μπομπ προσφέρει και έναν άλλον εκπαιδευτικό ρόλο, καθώς με την στάση του βοηθά άλλα φλαμίνγκο να ανακάμψουν. Τους «δείχνει» πως να τρώνε από έναν κουβά για παράδειγμα. Η παρουσία του ηρεμεί τα ζώα αυτά που ετοιμάζονται για την επιστροφή τους στην άγρια φύση.  

Τα αμερικανικά φλαμίνγκο είχαν φτάσει στο χείλος της εξαφάνισης στα τέλη του 1800, όταν το ξέφρενο κυνήγι για τα φτερά τους, τα αποδεκάτισε, με τον πληθυσμό τους να πέφτει στις 10.000 σε ένα και μόνο νησί στις Μπαχάμες. Έκτοτε τα πουλιά αυτά έχουν και πάλι πολλαπλασιαστεί, και σε μία και μόνο περιοχή, οι ειδικοί μετρούν 50.000 ζευγάρια με τις φωλιές τους. 

Ο Μπομπ είναι περίπου 15 ετών και τα φλαμίνγκο αγγίζουν πολλές φορές τα 50, οπότε ο Ντοέστ ελπίζει πως θα συνεχίσει να τραβά φωτογραφίες του για πολλές δεκαετίες ακόμα.  

Φωτογραφίες: Τζάσπερ Ντοέστ 

Πηγή