Μόλις έχει κυκλοφορήσει το καινούριο βιβλίο της Άρτεμις Ευαγόρου, γραμμένο στην κυπριακή διάλεκτο, που φέρει τον τίτλο "Γεναίτζιες" από τις εκδόσεις a bookworm publication. 

Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε: "Πάθη, αππωμάρες, πλοία, ελάφκια, φουμίσια, ξύλινοι αππάροι τζαι προπάντων λιλλίτσια, πολλά λιλλίτσια. Τούτη εν κουτσά στραβά η περίληψη της Ομηρικής Ιλιάδας. Μέσα σε τούτα ούλλα πού ήταν οι γεναίτζες; Νάμπου εκάμνασιν; Τι απογίνασιν;". Αυτό αναρωτιέται η συγγραφέας και σ' αυτό απαντάει με μπόλικο σαρκασμό και χιούμορ. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΔΩ: Οι Γεναίτζιες της Τροίας... αλλιώς

Επικοινωνήσαμε με την Άρτεμις Ευαγόρου για να μάθουμε περισσότερα για τη νέα της δουλειά.  

Είναι το τρίτο στη σειρά βιβλίο σας, σε άλλο ύφος και συγγραφικό τόνο αυτή τη

φορά.

Ναι, είναι το τρίτο μου βιβλίο, μετά τα "Cyprus Final Tastynation", του 2015 και "Πνάσε ούλλα εννά παν καλά", του 2019. Αυτή τη φορά πρόκειται για μία νουβέλα, σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα που δεν είχαν αφηγηματικό χαρακτήρα, τουλάχιστον με την κλασική έννοια. Για να πως την αλήθεια, η αλλαγή αυτή με έχει πιάσει εντελώς εξ απροόπτου, αφού σε πρακτικό επίπεδο δεν θεωρούσα τον εγκέφαλό μου ικανό να «σκαρφίζεται» ιστορίες, εκτός από το λύκειο που έγραφα κατά παραγγελία χιουμοριστικά άρλεκιν στις φίλες μου, ώστε να περνά πιο ευχάριστα το μάθημα. Πιστεύω λόγω ανασφάλειας, ίσως, «μπλόκαρα» αυτό το συγγραφικό είδος και απλώς έπρεπε να έρθει η κατάλληλη στιγμή να «ξεμπλοκάρω». Από την άλλη, δεν χρειάστηκε να σκαρφιστώ μια ιστορία από το πουθενά, αφού πρόκειται περισσότερο για μια διασκευή, ένα παράταιρο παζλ από πολλές ιστορίες που ένωσα και κατόπιν προσάρμοσα στο δικό μου ύφος και έκφραση.

Τι πραγματεύεται το εν λόγω βιβλίο;

Πρόκειται για την ιστορία της ωραίας Ελένης καθώς και των γυναικών που συνδέονται μαζί της έμμεσα ή άμεσα, γραμμένη στην κυπριακή διάλεκτο. 

Ο σεξισμός, ο μισογυνισμός, η βία και ο διασυρμός ενάντια στις γυναίκες (ακόμα και από τις ίδιες τις γυναίκες) είναι φαινόμενα διάχυτα τόσο στην αρχαία μυθολογία όσο και στην σημερινή εποχή

Γιατί επιλέξατε τον τίτλο “Γεναίτζιες”;

Έτυχε οι γυναίκες της συγκεκριμένης ιστορίας να έχουν φόντο τον Τρωικό πόλεμο, θα μπορούσαν όμως να είναι κάλλιστα γυναίκες του μεσαίωνα ή της σύγχρονης εποχής. Στόχος μου ήταν να ρίξω λίγο φως στον δύσκολο και σκληρό κόσμο στον οποίο πρέπει να πλοηγούνται οι γυναίκες από την αρχαιότητα μέχρι

και σήμερα. Ήθελα να δείξω τις διαφορές στις αντιδράσεις τους, τους διάφορους τρόπους που διαλέγει η καθεμιά να επιβιώσει, να πραγματοποιήσει τους στόχους και τους πόθους της. Ο σεξισμός, ο μισογυνισμός, η βία και ο διασυρμός ενάντια στις γυναίκες (ακόμα και από τις ίδιες τις γυναίκες) είναι φαινόμενα διάχυτα τόσο στην αρχαία μυθολογία όσο και στην σημερινή εποχή. Ανάλογα με τα μέσα που κατέχει η κάθε γυναίκα είτε αυτό είναι η οικονομική της κατάσταση, η κοινωνική της θέση, έμφυτα ή επίκτητα χαρίσματα, κινείται ανάλογα, ασχέτως εποχής. Άρα ναι, είναι πολύ συγκεκριμένος ο χωροχρόνος στον οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία μου, όμως τη βρίσκω πέρα για πέρα διαχρονική.

Το βιβλίο κυκλοφορεί κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες. Πώς αντιμετωπίζετε εσείς αυτή τη διαδικασία;

Νομίζω ο άνθρωπος είναι ικανός να επιβιώνει, να προσαρμόζεται και να δημιουργεί κάτω από όλες τις συνθήκες. Με την ίδια φυσικότητα που οι άνθρωποι παντρεύονταν, έκαναν παιδιά, δημιουργούσαν τέχνη ενώ μαίνονταν πόλεμοι, εγώ έγραψα και εξέδωσα βιβλίο εν καιρώ πανδημίας. Το βιβλίο διανέμεται προς το παρόν από εμένα μέσω ταχυδρομείου χωρίς καμία δυσκολία.

Σε ποιον αναγνώστη απευθύνεστε;

Στους λάτρεις της μυθολογίας και των παραμυθιών για ενήλικες, σε αυτούς που δεν προσβάλλονται ή δεν ενοχλούνται με το τσαλάκωμα εθνικών ιερών τεράτων και (νοερών) ηρώων, σε όσους απολαμβάνουν την αφήγηση μιας ιστορίας στην κυπριακή διάλεκτο, σε όσους εκτιμούν το καυστικό χιούμορ και δεν ενοχλούνται από μια πιο... «πικάντικη» γλώσσα. Σίγουρα το βιβλίο μου δεν κάνει για όλους και είμαι εντάξει με αυτό, όμως πολλοί άνθρωποι μπορούν να μας εκπλήξουν, πέρα από τα φαινόμενα. Μια μέρα πήρα τις σημειώσεις μου στο κομμωτήριο και μια ηλικιωμένη κυριούλα με ρώτησε αν μπορεί να δει τι είναι αυτό που με προβληματίζει τόσο. Δεν ήθελα να της το δείξω γιατί όπως είπα και πιο πάνω, το περιεχόμενο δεν κάνει για όλους. Της έδειξα την πρόταση που δε μου κολλούσε, αγχωμένη ότι μπορεί να προσβληθεί ή να σοκαριστεί ακόμα και αυτή απλά το διάβασε και μου το διόρθωσε. Μου είπε με περηφάνια «Ήμουν επιθεωρήτρια Λυκείου εγώ κάποτε» και αμέσως μετά πρόσθεσε «όταν κυκλοφορήσει το βιβλίο σου θα το διαβάσω μονορούφι».

Με την ίδια φυσικότητα που οι άνθρωποι παντρεύονταν, έκαναν παιδιά, δημιουργούσαν τέχνη ενώ μαίνονταν πόλεμοι, εγώ έγραψα και εξέδωσα βιβλίο εν καιρώ πανδημίας.

Πέστε μας ένα βιβλίο που δεν το έχετε γράψει εσείς αλλά θα θέλατε να το είχατε γράψει.

Το «Κίρκη» της Madeline Miller και αν μου επιτρέπετε θα σας πω ακόμη ένα, «Η πλατιά θάλασσα των Σαργασσών» της Jean Rhys. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που ήρθα σε επαφή με την ιδέα να αναδομηθεί μια χιλιοειπωμένη ιστορία και να παρουσιαστεί από μια άλλη, παραμελημένη προοπτική, μια νέα οπτική γωνία. Το πρώτο αφορά τη ζωή της γνωστής μάγισσας της Οδύσσειας και το δεύτερο μιλά για τα βιώματα της «τρελής» συζύγου που ήταν κλειδωμένη στη σοφίτα, από το βιβλίο Τζέην Έυρ. Έχω συνδεθεί συναισθηματικά με πολλά άλλα βιβλία, αλλά αυτά τα δύο ήταν έρωτας, με άγγιξαν σε ένα άλλο επίπεδο, μου επέτρεψαν να ταυτιστώ με χαρακτήρες οι οποίοι στο παρελθόν είχαν αποδοθεί ψυχρά και μονοδιάστατα, δεν είχαν εξερευνηθεί και είχαν παραγκωνιστεί. Εννοείται ότι μέχρι ένα σημείο, αποτέλεσαν και την έμπνευση για το δικό μου βιβλίο έστω κι αν δεν το είχα πάρει πρέφα αρχικά.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας πλάνα;

Δεν μπορώ να προγραμματίσω τα βιβλία μου γιατί μου έρχονται όλα σαν την ξαφνική καρτουνίστικη λάμπα που ανάβει. Φαντάζομαι η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική φυσικά, πιστεύω ότι συνεχώς φυτεύονται ιδέες, σκέψεις και εμπνεύσεις σαν μικρά σποράκια. Μαζεύονται, ποτίζονται από τις διάφορες εμπειρίες, τους ανθρώπους που γνωρίζω, τις συζητήσεις που κάνω, τα βιβλία που διαβάζω και μια καλή ημέρα, τα σποράκια είναι έτοιμα να φυτρώσουν και να πάρουν την τελική τους μορφή. Ιδανικά, θα ήθελα να γράψω την ιστορία του Οδυσσέα, του «πραγματικού» Οδυσσέα, όχι του Ομηρικού εξιδανικευμένου ήρωα αλλά του πολυδιάστατου χαρακτήρα που πολλοί ερευνητές του αρχαιοελληνικού πολιτισμού ισχυρίζονται ότι αν ζούσε σήμερα θα καταδικαζόταν από στρατοδικείο. Όμως ένας Θεός ξέρει τι σποράκια έχω φυτεμένα αυτή τη στιγμή στο κεφάλι μου και αν συμφωνούν με τις ιδέες και αυτό που θεωρώ εγώ «ιδανικό» σαν στόχο. Γιατί στην πραγματικότητα όταν αποφασίσει κάτι να φυτρώσει, τελείωσε πια, δεν το ελέγχω, εγώ απλά πρέπει να το καταγράψω.

*Το βιβλίο "Γεναίτζιες" μπορείτε να το προμηθευτείτε μέσω της ομώνυμης σελίδας εδώ ή επικοινωνώντας με το 99408202. Σύντομα, με την επαναλειτουργία των βιβλιοπωλείων, θα ανακοινωθούν οι χώροι διάθεσής του.