Δανάη Χρίστου: «Δεν με αφορά η διπλωματία»

Δανάη Χρίστου: «Δεν με αφορά η διπλωματία»

Η Δανάη Χρίστου δεν είναι μόνο ηθοποιός, είναι το πιο πολυπράγμων όν που έχω συναντήσει τα τελευταία αρκετά χρόνια. Μετρούμε μια γνωριμία χρόνων. Στη διάρκεια της έχω δει όλες τις όψεις της. Και για όλες έχω χειροκροτήσει.

Συνέντευξη στην Ανθή Ερμογένους

Ηθοποιός που τσαλακώνεται: Κόντρα στις ηθοποιούς που επιλέγουν μόνο ρόλους μοιραίας, εσύ έχεις παίξει ρόλους που έβαλες κάτω την εικόνα σου και την πάτησες. Ποιοι από αυτούς σε καθόρισαν;

Αυτό που πρώτα τσαλακώνω δεν είναι την εικόνα μου αλλά την ψυχή μου. Η εικόνα μου επί σκηνής με νοιάζει. Με νοιάζει όμως μέχρι εκεί που αφορά τον θεατή. Στην σκηνή αυτό που με απασχολεί πρωτίστως είναι να μπορέσω να μεταφέρω κάποια συναισθήματα στο κοινό. Να κατέβουν κάτω.  Να κρατώ τον θεατή σε μια θερμοκρασία. Η σκηνή θέλει παλμό θέλει νεύρο και ένα  συνεχή ρυθμό. Όλα αυτά εκτός από τεχνική χρειάζονται πάνω από όλα ψυχή! Αν κάτι με καθόρισε σε αυτό το χώρο δεν πιστεύω πως είναι οι ρόλοι, είναι η αγάπη που έχω για αυτό το επάγγελμα και η αλήθεια μου!

Συνήθως μέχρι την ώρα που θα εκθέσω τους ρόλους μου καταφέρνω και τους αγαπώ. Άλλους λιγότερο άλλους περισσότερο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τους κάνω ένα μου. Οπόταν θεωρώ πως από τον κάθε ρολό που έκανα  κέρδισα. Υπήρξαν βέβαια ρολόι που λάτρεψα και μαζί με μένα και ο κόσμος.

Γυναίκα επιχειρηματίας και ταυτόχρονα show woman: Σε ένα μαγαζί που άφησε εποχή στη Λεμεσό, έδινες θέαμα και έφερες άλλη κουλτούρα ψυχαγωγίας στη Λεμεσό. Μίλα μου για την εμπειρία του Μωβ.

Γυρνώντας  για λίγο τον χρόνο πίσω ο απόηχος του Μωβ εξακολουθεί να είναι εμφαντικός. Και όχι από μένα, από τον κόσμο. Δεν θα ξεχάσω, υπήρξαν νύχτες που στο τέλος πελάτες μου φιλούσαν το χέρι και μου έλεγαν ειλικρινή ευχαριστώ. Το Μωβ ήταν σταθμός για την Λεμεσό και το λέω με μεγάλη περηφάνια. Καταφέρναμε  και  σπάζαμε κάθε  ενδοιασμό και δισταγμό κάποιου που ερχόταν με την ιδέα ότι απλά θα περνούσε  καλά. Αυτό ήταν κάτι που δεν δεχόμουν.  Από το στιγμή που είχε αποφασίσει να έρθει στο μαγαζί μου δεν θα περνούσε απλά καλά – θα περνούσε μαγικά. Και αυτό ήταν κάθε φορά το στοίχημα. Δεν πέρασε βραδιά που να μην το κερδίσουμε! Και  αυτό είναι κάτι που σήμερα καμαρώνω. Το θέαμα που προσφέραμε στο Μωβ ήταν μοναδικό, ήταν πηγαίο είχε εικόνα είχε χρώμα είχε σώμα μα πάνω από όλα είχε ψυχή!

Φαγάδικο και Δανάη: Κέντρο πόλης, Φωλιά του Κούκου, στο τιμόνι ενός μαγειρείου που με το όνομα σου μπροστά, ζωντάνεψες ένα δρόμο του κέντρου ακόμα και τα μεσημέρια. Πώς προέκυψε αυτή η πρόκληση;

Η Φωλιά του Κούκου δεν ανήκει σε μένα! Ανήκει στον σύντροφο μου Αλέξη και στην αδελφή του, την Στέφανη! Αυτά τα παιδιά κατάφεραν να αναδείξουν ένα πραγματικό θησαυρό της  Λεμεσού και να το  ζωντανέψουν με ένα περίτεχνο τρόπο! Ένα μπακάλικο που μετρά 130 χρονιά ζωής! Το μετάτρεψαν σε μια μπακαλοταβερνα που μπαίνοντας μέσα έχεις έντονα την αίσθηση ότι ο χρόνος σταμάτησε κάπου στην δεκαετία του 50 με πενιές του Βαμβακάρη, του Μπιθηκότση και της Παπαγιαννοπούλου. Κατάφεραν και επανάφεραν την αίσθηση της τότε εποχής. Η αγάπη βγαίνει από το «μαηρκό» του μεσημεριού μέχρι τον μπακαλομεζε του βραδινού. Εγώ είμαι δίπλα τους και τους στηρίζω γιατί το αξίζουν. Και τους καμαρώνω για αυτά!

Μάνα μονογονιός: χωρίς συμβιβασμούς στην ανατροφή της κόρης σου. Μιλάς συχνά για ένα κόσμο καλύτερο που της αξίζει. Όμως η μητρότητα πρέπει να περιορίσει μια μητέρα σπίτι;

Μέσα από τα μάτια της κόρης μου άλλαξε όλη η ζωή μου. Η κοσμοθεωρία μου. Για την κόρη μου είμαι τα πάντα και είναι τα πάντα για μένα. Η επιλογή να σταθώ κολόνα για εκείνη, για μένα ήταν μονόδρομος. Στάθηκα στέκομαι και θα στέκομαι μέχρι που αναπνέω. Έχω την αποκλειστική ευθύνη για τα πάντα της. Εγώ και ο εαυτός μου! Αυτό μάθαμε  και εγώ και αυτή, από τότε που ήταν μόλις τριών μηνών. Δεν ξέρω κάτι άλλο για να το συγκρίνω. Δεν είναι εύκολο, είναι όμως το πιο σπουδαίο! Καθόλου δεν πρέπει να περιορίζει μια γυναικά στο σπίτι η μητρότητα , κακά τα ψέματα όμως δίνεις προτεραιότητες. Αυτός είναι ο λόγος που απέχω από την τηλεόραση. Στην τηλεόραση πρέπει να αφιερώνεις πάρα πολλές ώρες από την μέρα σου. Αποφάσισα λοιπόν να σταματήσω. Και με καθόλου  βαριά καρδιά. Το έκανα γιατί εγώ είχα την ανάγκη να είμαι κοντά στο παιδί μου. Αρά η απόφαση ήρθε και με βρήκε πολύ συνειδητοποιημένα. Τα τελευταία χρόνια χαίρομαι πολύ την αποχή μου από την τηλεόραση.

Γυναίκα σύντροφος: Ο έρωτας είναι κινητήρια δύναμη; Και για να του αφεθείς, πέρασες από σκληρό test drive τον σύντροφο σου;

Ο σύντροφος μου είναι το πιο cool άτομο που γνώρισα ποτέ στην ζωή μου. Δεν χρειάστηκε να το περάσω από κανένα τεστ, μου έδειξε από την πρώτη μέρα που τον γνώρισα ποιος είναι. Αυτός που γνώρισα τότε, αυτός είναι και σήμερα. Μου πήρε λίγο καιρό για να δεκτώ το too good to be true. Το δέχτηκα και ‘να μας λοιπόν. Με τον Αλέξη δεν θυμάμαι να βαρέθηκα ούτε λεπτό! Απολαμβάνω μαζί του ακόμα και την σιωπή.

Βαθιά πολιτικό ον: Δεν σκέφτηκες ποτέ αν θα κλείσουν δρόμοι για σένα, η γλώσσα σου γίνεται ροδάνι και μαχαίρι κοφτερό όποτε το πολιτικό σκηνικό, οι αδικίες, οι ανισότητες, η καλλιτεχνική βρωμιά σε προκαλεί. Γιατί δεν είσαι πιο διπλωμάτισσα όπως οι πλείστοι σου συνάδελφοι;

Στην  πραγματικότητα κανένας δρόμος δεν κλείνει όταν λες την αλήθεια. Μπορεί να μπαίνουν εμπόδια να βάζουν τρικλοποδιές αλλά η δύναμη που έχει η  αλήθεια κανένας δεν μπορεί να την σταματήσει στον χρόνο. Και μέσα τους ξέρουν καλά ποιοι είναι οι υπέρμαχοι της αλήθειας και αυτοί πάντα θα τους φοβίζουν.  Δεν την έμαθα – και ούτε με αφορά η διπλωματία. Προσπάθησα κάποια στιγμή να το δοκιμάσω….ήταν τόσο ξένο σε μένα. Τόσο γελοίο. Και έτσι είπα ποτέ ξανά. Εάν δρόμο ξέρω εγώ, αυτόν. Με τα χρονιά, που σχεδόν είναι 40 τώρα έμαθα να βάζω κάποια φίλτρα, να μαζεύομαι κάπως. Όσον αφορά τους συναδέλφους μου που ανέφερες ο κάθε ένας μετρά τις αντοχές του, μετρά τζαι τα “κουτζια” του. Είναι θέμα αντοχής και δύναμης. Άλλοι την έχουν περισσότερο άλλοι λιγότερο. Παρ’όλα αυτά βλέπω πως πάρα πολλοί συνάδελφοι πλέον έχουν στόμα σώμα και ύπαρξη πια στον χώρο.

  • «Καμ μπακ» μαζί με τα χιλιάδες άλλα που η Δανάη ασχολείται όμως, παρά την αποχή της από την τηλεόραση. Το θέατρο κι οι παραστάσεις είναι αναπόσπαστο μέρος, ενός ανθρώπου που παραμένει καλλιτέχνης, δημιουργικό όν, που δεν μπορεί να αφαιρέσει το στοιχείο της τέχνης από τη ζωή της. Γιατί οι άνθρωποι που είναι ανήσυχα πνεύματα, ταλαντούχα, δημιουργικά, αέναα, μπορούν να φεύγουν από το life style του star system χωρίς να τους στοιχίζει, αλλά ποτέ δεν μπορούν να μην είναι μέρος του θεάτρου, ειδικά αν η πρόκληση, αφορά μια παράσταση από την οποία όλοι φεύγουν σκασμένοι στα γέλια και έχει ποιότητα. Μια παράσταση που μετά τα απανωτά λοκντάουνς, την κρίση της δημόσιας υγείας, τα κλειστά θέατρα, ήρθε να φέρει χαμόγελο στα στόματα των ανθρώπων. Μια παράσταση με μηνύματα μέσα από το χιούμορ, το έξυπνο, το καυστικό. Κάτι που πετυχαίνουν λίγοι. Και που πέτυχαν στον υπέρτατο βαθμό η Δανάη Χρίστου, η Έλια Ιωαννίδου, ο Μαρίνος Ξενοφώντος, ο Ηλίας Ανδρέου, υπό τη σκηνοθεσία του Βαρνάβα Κυριαζή, τα σκηνικά και τα κοστούμια της Μαρίζας Παρτζίλη, τον φωτιστικό σχεδιασμό του Βασίλη Πετεινάρη, τη μουσική επιμέλεια του Βασίλη και της Σεμέλης Κυριαζή, πάνω στο έργο του Βασίλη Κατσινοκούρη. 

 

Πρώτη δημοσίευση Limassol Today

Loader