Εικόνες της Κύπρου που πρέπει να δεις οπωσδήποτε
Η κυπριακή φύση μέσα από τα μάτια ενός επαγγελματία φωτογράφου
Συνέντευξη στην Νίκολα Καρατζιά
Ο ίδιος, αν και φωτορεπόρτερ, επιλέγει στον ελεύθερο του χρόνο να «τιμάει» την φύση μέσα από τις φωτογραφίες του και εκείνη του το ανταποδίδει, χαρίζοντας του μαγικές εικόνες, ενίοτε με λίγη βεβαίως καθυστέρηση…Ο Φίλιππος Χρίστου, βλέπεις, έχει χρειαστεί να περιμένει για την τέλεια λήψη ακόμη και έναν ολόκληρο χρόνο. Με ηρεμία, υπομονή, επιμονή -και αρκετούς καφέδες- εν τέλει, πάντοτε πετυχαίνει να πατήσει το κλικ στην κατάλληλη στιγμή.
Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με την τέχνη της φωτογραφίας ως χόμπι και πότε, αυτή, μετατράπηκε σε επάγγελμα;
Όταν ήμουν μικρός, η σχέση που είχα με την φωτογραφία ήταν πολύ τυπική, βγάζοντας μόνο με φίλους και την οικογένεια μου, σε εκδρομές και ειδικές περιπτώσεις. Άρχισα να την αντιλαμβάνομαι ως τέχνη και να ασχολούμαι με αυτή πιο ουσιαστικά, σε μεγαλύτερη ηλικία, εκείνη των 25χρονών. Μέχρι τότε, δούλευα στην οικογενειακή μας επιχείρηση και σπούδαζα παράλληλα σε κολέγιο για να πάρω το δίπλωμα στη δημοσιογραφία. Στη συνέχεια, πήγα στην Ελλάδα σε σχολή φωτογραφίας, με στόχο να επιστρέψω στην Κύπρο και να ασχοληθώ με το επάγγελμα του φωτορεπόρτερ. Ήθελα μία δουλεία στην οποία να μπορώ να είμαι έξω και να μην περιορίζομαι μέσα σε τέσσερις τοίχους. Γι’ αυτό, στην περίπτωση μου θεωρώ ότι η ενασχόλησή μου με τη φωτογραφία έγινε πρώτα σε επαγγελματικό επίπεδο, προτού μετατραπεί και σε μέσο έκφρασης – χόμπι, για μένα.
Τι σε γοητεύει στην όλη διαδικασία του να βγάζεις μία φωτογραφία;
Με γοητεύει να είμαι κρυμμένος μέσα στη φύση για αρκετή ώρα, ώστε να μπορέσω να πετύχω έστω και ένα κλικ. Η πτηνοπαρατήρηση χρειάζεται ηρεμία, υπομονή και επιμονή. Ωστόσο, προσωπικά με γοητεύει ακόμη περισσότερο η μελέτη που προκύπτει μετά από κάθε μου εξόρμηση, όταν δηλαδή ψάχνω την ονομασία του κάθε πτηνού που έχω φωτογραφίσει αλλά και περαιτέρω πληροφορίες, όπως για παράδειγμα εάν είναι ενδημικό η αποδημητικό. Ασχολούμαι με αυτό το είδος φωτογραφίας τα τελευταία δυόμιση χρόνια, οπότε έχω πολλά ακόμα για να δω αλλά και να μάθω. Ακριβώς γι’ αυτό έχω τη βοήθεια ενός βιβλίου που πήρα από τον Πτηνολογικό Σύνδεσμο Κύπρου, καθώς και του Γιώργου Κωνσταντίνου, που καταγράφει την κυπριακή φύση για πολλά χρόνια και με τον οποίο γνωριστήκαμε τυχαία στη Λίμνη της Ορόκλινης.
Γιατί προτιμάς να φωτογραφίζεις τη φύση;
Η φύση είναι η βιταμίνη της ζωής μου. Το να μπορώ να καταγράφω κάποια γεγονότα που μας προσφέρει, θεωρώ ότι είναι κάτι μαγικό. Τυγχάνει πάρα πολλές φορές να μην μπορώ να πετύχω κάποια λήψη λόγω απόστασης αλλά να συνεχίζω παρατηρώ τα πουλιά για ώρες, απολαμβάνοντας το μαγικό αυτό κόσμο των πτηνών. Δεν πιέζω ποτέ τον εαυτό για να βγάλω με το έτσι θέλω μία φωτογραφία. Χαλαρά στη φύση και αυτή σίγουρα σε ανταμείβει.
Δηλαδή, πόση ώρα μπορεί να ψάχνεις για το «αντικείμενο» της φωτογραφίας σου ή και μπορεί να χρειαστεί να περιμένεις μέχρι να καταφέρεις να βγάλεις ακριβώς τη λήψη που θες;
Συνήθως, πηγαίνοντας σε ένα παρατηρητήριο πουλιών ή σε κάποια πεδιάδα, δεν ψάχνω κάτι συγκεκριμένο. Με αρκετή υπομονή και καφεδάκι, περιμένω την φύση να μου παρουσιάσει τις ομορφιές της και αν μου δοθεί η δυνατότητα μίας καλής λήψης, τότε αυτό είναι το τέλειο για μένα. Μία ωραία φωτογραφία μπορεί να τη βγάλεις σε πέντε λεπτά ή και σε πέντε ώρες. Αυτό νομίζω είναι και η μαγεία στο χόμπι της πτηνοπαρατήρησης. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να παρουσιαστεί μπροστά σου. Για παράδειγμα, κάποια μέρα που είχα πάει να φωτογραφίσω τα φλαμίνγκο, πέτυχα ένα μαύρο κύκνο να κολυμπά μαζί τους. Στις περιπτώσεις που ξέρω ποια είδη πουλιών υπάρχουν σε κάποιο μέρος, διαλέγω να πηγαίνω τις ώρες που το φως «γράφει» πολύ καλύτερα τα χρώματα τους. Φτάνει να σου πω ότι κάποια στιγμή, ήθελα να φωτογραφίσω έναν σταχτοτσικνιά την ώρα που πετούσε, σε σημείο όμως όπου το φόντο θα ήταν μαύρο. Χρειάστηκα έναν ολόκληρο χρόνο μέχρι να τα καταφέρω.
Τι μπορεί να σου χαλάσει μία «τέλεια» λήψη απρόσμενα;
Συνήθως η παρουσία άλλων ανθρώπων και η φασαρία. Δεν με ενοχλεί καθόλου όμως, γιατί η φύση είναι για όλους.
Όταν βγαίνεις για να φωτογραφίσεις, υπάρχει κάτι που μπορεί να σε απογοητεύσει, όπως για παράδειγμα το πώς συμπεριφέρεται ο άνθρωπος σε αυτή;
Έχει τύχει να βρω αρκετές φορές νεκρά πουλιά, όπως επίσης και αλεπούδες που είχαν πυροβοληθεί, κάτι το οποίο είναι δυστυχώς, τραγικό. Στεναχωρήθηκα αρκετά όμως μια μέρα στο πάρκο Αθαλάσσας, όπου κάποια παιδιά 10-12 χρονών έριχναν πέτρες στα πουλιά και μάλιστα πέτυχαν και ένα.
Είσαι εδώ και χρόνια φωτογράφος σε εφημερίδες. Συνήθως τι καλείσαι να απαθανατίσεις στο πλαίσιο της δουλειάς και κατά πόσο υπάρχουν στιγμές με ψυχοφθόρες εικόνες τις οποίες αργότερα για να «ξορκίσεις», τρέχεις στη φύση;
Στη δουλεία μας, πολλές φορές έχεις να αντιμετωπίσεις δύσκολες καταστάσεις. Πολλές φορές καλούμαστε να φωτογραφίσουμε τραγικά γεγονότα με αρκετό πόνο και θλίψη. Και ναι, για μένα η φύση είναι κάτι που μου προσφέρει την ηρεμία και τον χρόνο για να σκεφτώ κάποια πράγματα.
Έχεις συμμετάσχει ποτέ σε κάποιο διαγωνισμό φωτογραφίας;
Δεν έχω μπει ποτέ στη διαδικασία να συμμετάσχω σε κάποιο διαγωνισμό φωτογραφίας. Στο μέλλον, ίσως, κάποια στιγμή να το κάνω και αυτό.
