«Είναι απαραίτητο να κάνουμε μία παύση»

«Είναι απαραίτητο να κάνουμε μία παύση»

Ντόπιοι καλλιτέχνες και φίλοι μοιράζονται μαζί μας το προσωπικό τους στόρι

Γράφει ο Γιάννης Μίνως, ηθοποιός

Έχω, πλέον, χάσει το μέτρημα των ημερών, από τότε που βγήκαν τα πρώτα περιοριστικά μέτρα.  Σίγουρα, έχω να βγω από το σπίτι πάνω από μήνα κι αυτό, παρά μόνο μερικών εξαιρέσεων για την προμήθεια αγαθών. 

Θα έχουμε να το λέμε, ας το παραδεχτούμε. Για πρώτη φορά στα χρονικά της ύπαρξης του ανθρώπου σε αυτόν τον πλανήτη, ζούμε το πρωτόγνωρο. Την απομάκρυνσή μας από την κοινωνική μας καθημερινότητα και την υποχρεωτική μας απομόνωση στο σπίτι. Για περισσότερο από 40 μέρες (και πάει) με στόχο την προστασία της ίδιας μας της ζωής. Κι αυτό γίνεται σε ειρηνικό πλαίσιο και όχι εν καιρώ πολέμου. Εννοώντας, δηλαδή, ότι για πρώτη φορά μας λέει επιτακτικά - όποιον θέλετε φανταστείτε - ‘’και τώρα, παύση’. Σε αυτή την «παύση» θα ήθελα να εστιάσω και γι’ αυτή να μιλήσω. 

Μέσα από αυτή την περίοδο, που ακόμα διανύουμε, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε νέες συνθήκες. Συνθήκες όπου μας αναγκάζουν να βιώσουμε πρωτόγνωρα συναισθήματα. Στην αρχή, μου φαινόταν πολύ μακρινό σενάριο και πέραν πάσης φαντασίας ότι θα εξελισσόταν όλο αυτό σε κατάσταση ολικής καραντίνας και με έναν πλανήτη να έχει κυριολεκτικά ‘’παραλύσει’’.

Διανύοντας όλο αυτό το καινούριο, πέρασα από συναισθηματικές εμπειρίες, που με οδήγησαν σε μία αλληλουχία σκέψεων,  ώσπου στο τέλος, στραφηκα στην αυτοπαρατήρηση. Αυτό που φοβίζει τον άνθρωπο είναι το άγνωστο. Το άγνωστο του αύριο και όχι του παρόντος! Ξεχνώντας πως ποτέ δεν ξέρουμε το αύριο κι ότι το μόνο που έχουμε είναι το τώρα. Αυτές οι στιγμές, με έκαναν να συλλογιστώ το άγνωστο και να το μετρήσω. Για να το πετύχεις, όμως, πρέπει πρώτα να μετρήσεις τον εαυτό σου και αυτό γίνεται, αφιερώνοντας χρόνο σε αυτόν.

Bίντεο που έφτιαξε ο Γιάννης στην καραντίνα μαζί με τη σύντροφό του Άντρη:

Το άγνωστο με βοήθησε να σκεφτώ. Τελικά υπάρχει απίστευτη ελευθερία στο «πλαίσιο» του μη γνώριμου

Ξεκίνησα λοιπόν την τακτική, καθημερινή, εσωτερική ενδοσκόπηση.  Άρχισα να διαβάζω βιβλία ψυχολογίας και αυτοβελτίωσης που είχα στο σπίτι, διάβασα άρθρα στο διαδίκτυο και είδα βίντεο γύρω από την ύπαρξη του ανθρώπου και τη λειτουργία του νου. Βρήκα την ευκαιρία να κάνω το γνώθι σ’ αυτόν πράξη. 

Ξεκίνησα να προσέχω την διατροφή μου, λαμβάνοντας τροφές με λιγότερες τοξίνες, κάνω περισσότερη σωματική άσκηση και προσπαθώ να βελτιώσω την ποιότητα ύπνου μου. Προσπαθώ να προσέξω, για πρώτη φορά, πραγματικά τον εαυτό μου, να τον αφουγκραστώ, να ακούσω τα μηνύματα που μου στέλνει και να του δώσω την αγάπη που του αξίζει. Γνωρίζοντας τον εαυτό μου το ... «άγνωστο» φαντάζει πιο φιλικό.

Το δικό μου συμπέρασμα γι’ αυτή την ιστορική περίοδο που διανύουμε είναι πως είναι απαραίτητο να κάνουμε μία παύση. Παύση από τις αχρείαστες σκέψεις, σχέσεις, δραστηριότητες – μια ολική παύση ώστε να σταματήσεις να αποφεύγεις τον εαυτό σου και να τον κοιτάξεις κατάματα, να μάθεις να τον αντέχεις και να τον αγαπάς. Ας το δούμε σαν δώρο που ήρθε για μας. Ας δούμε το θετικό που έρχεται από αυτή την κατάσταση. Είναι η στιγμή να αναλογιστούμε για όλα τα αγαθά που έχουμε στη ζωή μας και να νιώσουμε ευγνωμοσύνη. Ευγνωμοσύνη για τη φύση, που μέχρι σήμερα κακοποιούσαμε χωρίς ίχνος αιδούς. Πόσο μας λείπει τώρα μια έξοδος σε αυτή... Είναι η στιγμή της παύσης και του στοχασμού. Είναι η στιγμή που τα πράγματα ίσως να ξεκινούν να παίρνουν μία άλλη ροπή στον κόσμο. Ίσως, να είναι το ξύπνημα μίας νέας εποχής. 

Ως αποτέλεσμα όλων όσων περιέγραψα παραπάνω, κατάφερα να μείνω θετικός και ήρεμος, απολαμβάνοντας τις στιγμές ξεκούρασης και ηρεμίας, που ήρθαν απρόσμενα. Επανεκτίμησα όσα έχω στη ζωή μου, τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου. Το άγνωστο με βοήθησε να σκεφτώ. Τελικά υπάρχει απίστευτη ελευθερία στο «πλαίσιο» του μη γνώριμου.

Loader