Η Ρένα Χόπλαρου ανήκει στη λεγόμενη αστική, μετριοπαθή δεξιά (κάποια στιγμή τη ρωτάω αν κάτι τέτοιο όντως υπάρχει ή επινοήθηκε από δεξιούς που αρνούνται τη σοσιαλιστική φύση τους), είναι αντιδραστική, εριστική, με έντονη άποψη που πολλές φορές διαφοροποιείται από την επίσημη γραμμή, κινείται στις παρυφές του ΔΗΣΥ αν και μέλος του πολιτικού γραφείου και πλακώνεται συχνά με διάφορους στα σόσιαλ. Βασικά είναι η “Θεανώ Καλαβανά της δεξιάς”, τίτλος που δεν της πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό μέχρι που της βάλαμε την ιδέα κατά τη διάρκεια του Lunch Break Challenge. 

Η αεικίνητη εκπαιδευτικός, πολιτευτής, αρθρογράφος και αμετανόητη disruptor είναι από εκείνα τα πρόσωπα που χαίρεσαι να ακούς, να διαβάζεις και να συζητάς μαζί τους ακόμα κι αν διαφωνείς, κυρίως όταν διαφωνείς, γιατί πάντα εκλογικεύει, επιχειρηματολογεί και τεκμηριώνει. Οπότε ακόμα κι αν δεν καταφέρεις να συμφωνήσεις μαζί της, σίγουρα κάτι θα μάθεις από την κουβέντα. Η Ρένα έχει την τάση να επιστρατεύει πάντα τη λογική, τον ορθολογισμό, τη γνώση και μια αξιοθαύμαστη ψυχραιμία στον λόγο της, κάτι που πολλές φορές εξοργίζει τους αντιπάλους της, γι’ αυτό και πολλές φορές δέχεται σκληρές έως χυδαίες επιθέσεις (μέχρι και απειλές) κυρίως από τους ακραίους που μοιράζονται τον ίδιο πολιτικό χώρο. Αυτό φυσικά όχι μόνο δεν την αποθαρρύνει αλλά την πεισμώνει περισσότερο.

Όμως πέρα από μια υποψηφιότητα στις τελευταίες ευρωεκλογές (κι αυτή περισσότερο για ξεκάρφωμα από πλευράς ΔΗΣΥ) η Ρένα δεν φαίνεται να αξιοποιείται επαρκώς από την Πινδάρου. Ίσως να φταίει η αυθόρμητη και απειθάρχητη φύση της που την οδηγεί πολλές φορές εκτός επίσημης γραμμής και -κατ’ επέκταση- των ψηφοδελτίων. 

Η κουβέντα μας στο LBC έλαβε χώρα πριν ξεσπάσει η σκατοθύελλα που κυριαρχεί στην επικαιρότητα τις τελευταίες εβδομάδες (καταγγελίες Παράσχου, διάγγελμα Προέδρου, παράνομο ένταλμα Γιολίτη, λίστα Γιωρκάτζη κλπ) όμως με συνομιλήτρια τη Ρένα Χόπλαρου δεν χρειάζονται καυτά θέματα για να παρασυρθείς από τον χειμαρρώδη, μεστό, λόγο της.