Ελένη Ξένου: «Τίποτα δεν είναι πιο φανταστικό από την ίδια τη ζωή»

Ελένη Ξένου: «Τίποτα δεν είναι πιο φανταστικό από την ίδια τη ζωή»

Η διακεκριμένη δημοσιογράφος και συγγραφέας Ελένη Ξένου μάς μιλά με αφορμή τo ανέβασμα του πρώτου της θεατρικού.

Στην πρώτη της απόπειρα στη θεατρική συγγραφή, η δημοσιογράφος και συγγραφέας Ελένη Ξένου «προτείνει με αμείλικτη ειλικρίνεια ένα έργο που καταπιάνεται με τις παθογένειες της σύγχρονης κυπριακής πραγματικότητας, μέσα σε ένα πλαίσιο γλυκόπικρου χιούμορ και καυστικού σχολιασμού προσώπων και καταστάσεων».

«Ο θάνατος του Μπαχ» σε σκηνοθεσία Αλεξίας Παπαλαζάρου και με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Αντωνίου, ανεβαίνει το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου, στις 7:00 το βράδυ, στη σκηνή του θεάτρου Μασκαρίνι στα Λατσιά.

φαφαφαφα

Ελένη μου γνωρίζω πως ήθελες από καιρό να ασχοληθείς με τη θεατρική γραφή. Πώς αισθάνεσαι τώρα που πλησιάζει η πρεμιέρα;

Αισθάνομαι παράξενα, περίεργα και σίγουρα μια χαρούμενη αγωνία όπως κάθε φορά που ένα καινούργιο μου πρότζεκτ είναι έτοιμο να «φανερωθεί» στο κοινό. Την ίδια ώρα όμως είναι και η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα, η οποία δεν μας  «επιτρέπει» να μείνουμε εστιασμένοι ο καθένας στο «δικό» του αλλά μας γειώνει σε μια άλλη τάξη πραγμάτων και ερωτημάτων. Είναι παράξενο το αίσθημα ότι ο «Θάνατος του Μπαχ» , ενώ για χρόνια έμενε κλειδωμένος στο συρτάρι, ανεβαίνει σε μια τέτοια συγκυρία και αυτό δεν μπορεί παρά να με κάνει να αισθάνομαι μια ιδιαίτερη ευπάθεια…

Τι ήταν εκείνο που σε παρακίνησε να ασχοληθείς με το θέατρο; Πιστεύεις πως ήταν μια φυσική εξέλιξη των πραγμάτων για σένα;

Δύο τρεις μονόλογοι που έπεσαν στα χέρια μου τυχαία και τους διάβασα και έπαθα την πλάκα μου με την αμεσότητα και την ζωντάνια της γραφής, δυο τρεις κουβέντες από κολλητούς μου του στύλ «γιατί δεν δοκιμάζεις, θα σου πήγαινε»  λειτούργησαν ως παρότρυνση και μετά η ανακοίνωση του προγράμματος Play πως δέχεται κείμενα από Κύπριους θεατρικούς συγγραφείς και τα οποία θα τύχουν επεξεργασίας μαζί με ειδικούς συμβούλους… Όλα αυτά μαζί σε μια συνθετική λειτουργία με ώθησαν να δοκιμάσω τη γραφή μου στο θεατρικό μονόλογο. Δεν ξέρω αν ήταν φυσική εξέλιξη αλλά σίγουρα ήταν μια εμπειρία που μου πρόσφερε την δυνατότητα να εξελίξω πολλά στοιχεία της γραφής μου και κυρίως τη δημιουργία χαρακτήρων.

Aπό το δελτίο τύπου φαίνεται πως το κείμενό σου θίγει με καυστικότητα το σε εισαγωγικά ένορκο σώμα των φεισμπουκάδων. Ποιες οι σκέψεις σου για την επίδραση των ΜΚΔ (μέσων κοινωνικής δικτύωσης) στην καθημερινότητα και στη ζωή μας;

Ανοίγεις μεγάλο κεφάλαιο προς συζήτηση που δεν νομίζω ότι μας παίρνει ο χώρος της συνέντευξης για να το αναπτύξουμε. Θα περιοριστώ λοιπόν να πω πως παρακολουθώντας με ψυχραιμία και απόσταση «ασφαλείας» τα όσα διαδραματίζονται μέσα στα ΜΚΔ μπορεί κανείς να κατανοήσει και να ψυχανεμιστεί πώς σκέφτεται μια κοινωνία, πώς δεν σκέφτεται, πώς αντιδρά, πώς δεν αντιδρά, πώς ιεραρχεί τη σημασία των πραγμάτων, πώς νοεί τα όσα συμβαίνουν αλλά και πως παρανοεί από τα όσα συμβαίνουν. Μπορείς να βγάλεις πολλά χρήσιμα συμπεράσματα για τον τρόπο σκέψης, τρόπο δράσης και τρόπο έκφρασης μας, τα οποία εν τέλει είναι αυτά τα οποία σκιαγραφούν σε μεγάλο βαθμό το προφίλ της σημερινής κοινωνίας.

Άνθρωποι στα ΜΚΔ λοιδορούνται ή/και αποθεώνονται. Την επόμενη μέρα, λησμονιούνται. Πιστεύεις πως έχει χαθεί η λογική από τη μία και η μαγεία από την άλλη; Αισθάνεσαι και εσύ τη ματαιότητα της εποχής;

Για το μάταιον της υπόθεσης είναι και πάλι μια μεγάλη συζήτηση και περίπλοκη. Σε ό,τι αφορά στη λοιδωρία ή στην αποθέωση, δυστυχώς επικρατεί μια αβάσταχτη ελαφρότητα η οποία μας παρασύρει σε παρερμηνείες ή και παρανοήσεις, οι οποίες εκπορεύονται κυρίως από μια ανάγκη για εκτόνωση του θυμού μας ή του προσωπικού μας απωθημένου ή όποιου βασάνου μας, και η οποία συχνά καταλήγει στην στοχοποίηση ανθρώπων ή καταστάσεων, ελαφρά τη καρδία. Χωρίς να διαθέτουμε λίγη περισσότερη ώρα για να σκεφτούμε πριν αντιδράσουμε ή πριν εκφραστούμε και χωρίς να θέλουμε να μας «ταλαιπωρήσει» η αναζήτηση μιας ουσίας, σπεύδουμε να δηλώσουμε υπέρ ή εναντίον ενώ το ζητούμενο μας θα έπρεπε να ήταν να πορευτούμε σε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, μακριά από τον υπεραπλουστευμένο τρόπο σκέψης που υπαγορεύουν τα  όποια «υπέρ ή εναντίον». 

φαφαφαφα

Υπάρχουν είδωλα στις μέρες μας; Έχεις είδωλα;

Είδωλα δεν είχα ποτέ άρα πόσο μάλλον σήμερα. Αν είναι ωστόσο να δηλώσουμε πίστη σε κάτι ας είναι σ’ αυτό που μας κάνει περισσότερο ανθρώπους και που βαθαίνει τη ψυχή μας.

Ποια είναι «τα κουσούρια και οι δυνατότητες» της κυπριακής πραγματικότητας που θίγει το έργο;

Δεν θέλω να μιλήσω πολύ για το έργο γιατί προτιμώ να το αφήσω να μιλήσει όπως εκείνο θέλει επί σκηνής. Θα «δανειστώ» ωστόσο μια φράση του πρωταγωνιστή, του Φίλιππου Ιορδάνου, για να σου δώσω μια απάντηση. «Υπάρχει μια άλλη εκδοχή ζωής από αυτή που μας σερβίρουνε. Μόνο που αν την υπερασπιστείς, τότε θέτεις εαυτόν εκτός της μίας και μοναδικής γραμμής που είναι μόνο ευθεία. Όχι δεν έχει ούτε πάνω, ούτε κάτω αυτή η γραμμή, δεν είναι όπως της καρδιάς, δεν έχει καρδιά αυτή η γραμμή, όχι δεν έχει. Κι’ αν κάνεις το λάθος να ακούς καρδιά, τότε είσαι εκτός».

Θα έλεγες πως υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία μέσα στο κείμενο; 

Αναμφισβήτητα υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία μέσα στο κείμενο. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς… Αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργώ. Γράφω γι’ αυτά που έζησα είτε εγώ προσωπικά είτε μέσα από συμβάντα δικών μου ανθρώπων. Αφετηρία μου πάντα είναι οι βιωματικές μου συνειδητοποιήσεις γιατί ανέκαθεν είχα την πεποίθηση πως τίποτα δεν είναι πιο φανταστικό από την ίδια τη ζωή.

Πες μου και κάτι άσχετο. Οτιδήποτε θα ήθελες να μοιραστείς στην παρούσα χρονική συγκυρία.

Η παρούσα χρονική στιγμή ένα πράγμα μου υπενθυμίζει συνεχώς. Πόσο ευπαθείς είμαστε όλοι μας. Και πώς μόνο μέσα από την συνειδητοποίηση της ευπάθειας μας μπορούμε να εννοήσουμε την ζωή.  

Το θέατρο ΑντίΛογος παρουσιάζει το πρωτότυπο θεατρικό έργο της Ελένης Ξένου «Ο θάνατος του Μπαχ» σε σκηνοθεσία Αλεξίας Παπαλαζάρου και πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Αντωνίου, το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου στις 7:00 το βράδυ, στη σκηνή του θεάτρου Μασκαρίνι στα Λατσιά. 

Mετά και τις ανακοινώσεις του Υπουργείου Υγείας για περιορισμούς στις μετακινήσεις μετά τις 9 το βράδυ, οι παραστάσεις θα ξεκινούν στις 7 το βράδυ. Η παράσταση διαρκεί μία ώρα χωρίς διάλειμμα

Παραστάσεις κάθε Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή στις 7 το βράδυ μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου

Loader