O Κύπρος Χρυσοστομίδης εύχεται λιγότερη εξάρτηση από την τεχνολογία
Και περισσότερη ενασχόληση με την τέχνη και το βιβλίο
Σε συνομιλία που είχαμε μαζί του με αφορμή την κυκλοφορία του νέου παιδικού βιβλίου που έγραψε, ο γνωστός Κύπριος πολιτικός και νομικός Κύπρος Χρυσοστομίδης μάς εξομολογήθηκε πως γράφει παιδικά βιβλία «από αγάπη για τα εγγονάκια του».
Για την Κύπρο του μέλλοντος εύχεται λιγότερη εξάρτηση από την τεχνολογία και μεγαλύτερη ενασχόληση με την τέχνη και το βιβλίο ενώ ενδιαφέρουσες αναφορές κάνει και στη συνεργασία του με τον γνωστό ζωγράφο Γιώργο Γαβριήλ καθώς και στις προκλήσεις της εποχής που διανύουμε με την πανδημία και την κοινωνική πόλωση και αναταραχή.
To βιβλίο «Στο μικρό τους σπίτι, στο μικρό τους χωριό – Ιστορίες για Παιδιά» κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό στη Λευκωσία από τις Εκδόσεις Ρίζες.
Ποια η αφορμή για το νέο σας βιβλίο;
Aνέκαθεν, απορροφούσαν τις καθημερινές μου σκέψεις το Κυπριακό πρόβλημα και οι νομικές και πολιτικές του παράμετροι. Πάντα ήθελα όμως να γράψω και κάτι άλλο. Πρόκειται για το δεύτερο παιδικό μου βιβλίο, το πρώτο ήταν «Ο Αρλεκίνος της Φεγγαρόπολης». Τόσο εκείνο όσο και το νέο παιδικό βιβλίο που έχει ως τίτλο «Στο μικρό τους σπίτι στο μικρό τους χωριό- Ιστορίες για παιδιά» γράφτηκαν από αγάπη για τα εγγονάκια μου.
Το πρώτο βιβλίο αφιερώθηκε στα πρώτα δύο. Όταν γεννήθηκε και το τρίτο εγγονάκι έπρεπε να συμπληρώσω ένα δεύτερο παιδικό βιβλίο που να αναφέρεται και στα τρία μου εγγόνια. ΄Ηθελα ταυτοχρονα όταν θα μεγάλωναν να ξέρουν πώς ήταν η ζωή τότε. Έτσι διατήρησα και μερικές προσωπικές μνήμες από εκείνη την εποχή.
Θα μπορούσαμε να το περιγράψουμε ως μια απόπειρα εκ μέρους σας να διασωθούν και να μεταφερθούν στα μικρά παιδιά έθιμα και παραδόσεις του τόπου μας;
Εχετε δίκαιο. Με τις διάφορες ιστοριούλες, προσπάθησα να δώσω μια εικόνα για τη ζωή των παιδιών στα κυπριακά χωριά όπως ήταν στα παλιά χρόνια, στα χρόνια που ήμουν και εγώ παιδί. H ζωή στο μεταξύ άλλαξε πολύ.
Αναμφίβολα όλες οι μικρές ιστοριούλες με έκαναν να βρεθώ κι εγώ ξανά σε εκείνη την ηλικία και σε εκείνες τις εποχές. Ταυτόχρονα οι δικές μου μνήμες συνδυάστηκαν με πολλή δόση φαντασίας.
Ποια είναι τα προσωπικά βιώματα του συγγραφέα που αντανακλώνται στο βιβλίο;
Με την ενασχόληση με όσα γράφονται στο βιβλίο, πράγμα που έκανα με συγκίνηση, θυμήθηκα τη ζωή εκείνης της εποχής στο χωριό με φίλους, συμμαθητές και συμμαθήτριες και τις πρώτες αναμνήσεις από το δημοτικό σχολείο και τους αγαπημένους μας δασκάλους και δασκάλες. Με την αυστηρότητα τους αλλά και την αγάπη τους για όλα τα παιδιά.
Ταυτόχρονα όμως και την αγροτική ζωή, την ευχάριστη κούραση ως παιδιά που εργαζόμασταν μαζί με τους γονείς και τους παππούδες και αισθανόμασταν περήφανοι που βοηθούσαμε. Το βιβλίο αυτό υπήρξε για εμένα ένα πολύ ευχάριστο ταξίδι μνήμης στο παρελθόν. Περιέχονται εκεί πολλές χαρακτηριστικές περιγραφές της ζωής εκείνης της εποχής.
Με τον γνωστό ζωγράφο Γιώργο Γαβριήλ πώς προέκυψε η συνεργασία σας;
Είμαστε φίλοι από παλιά με τον Γιώργο, έχουμε πάει σε πολλές εκθέσεις του και η σύζυγος μου εγκαινίασε και μια έκθεσή του πριν από πολλά χρόνια. Τον επισκεφθήκαμε και στο ατελιέ του.΄Εχουμε αρκετούς πίνακές του και στο σπίτι και στο γραφείο μας.
Εικονογράφησε και το πρώτο παιδικό μου βιβλίο, με μεγάλη επιτυχία. Ήταν επομένως φυσιολογικό να τον παρακαλέσω να μου εικονογραφήσει και αυτό το τελευταίο, ηθογραφικό παιδικό έργο.
Πέραν αυτού είναι ένας φτασμένος ζωγράφος και θαυμάζω κυρίως τους βουκολικούς του πίνακες. Η ζωγραφική του ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόταν το βιβλίο μου.
Με την πανδημία να καλπάζει και την κοινωνική κρίση να φουντώνει τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά και τους γονείς τους;
Πρώτα απ’ όλα ακριβώς λόγω της πανδημίας όλοι εμείς και τα παιδιά πρέπει να νικήσουμε τον κορωνοϊό, να ενημερωθούν τα παιδιά και στο σπίτι και στο σχολείο για όλες τις αναγκαίες προφυλάξεις.
Όλοι να τηρούμε τους κανόνες που ανακοινώνουν οι αρμόδιοι και να καταλάβουν μικροί και μεγάλοι τη σημασία των μέτρων και των εμβολίων.
Ταυτόχρονα πρέπει να συγκεντρωθούν στα μαθήματά τους για να έχουν ευκαιρίες να προκόψουν στη ζωή τους. Οι γονείς πρέπει να ανατρέφουν τα παιδιά σωστά και παππούδες και γιαγιάδες να συμβάλλουν στην προσπάθεια αυτή και όλοι μαζί με τους δασκάλους και δασκάλες να τα αγαπούν και να τα προσέχουν μεγαλώνοντας, όπως γινόταν στον παλιό καιρό.
Το βιβλίο σας προκαλεί μια γλυκιά νοσταλγία για την Κύπρο μιας άλλης εποχής. Ποια Κύπρο νοσταλγείτε εσεις προσωπικά και θα θέλατε ίσως να επιστρέψει;
Η ζωή συνεχίζεται, αναπτύσσεται και αλλάζει συνεχώς. Είναι μάταιο να θέλεις να επιστρέψουμε στα παλιά, πρέπει να συμβαδίζουμε με τις εξελίξεις, κυρίως πια με την επιτάχυνση της τεχνολογίας. Όμως πρέπει να συντηρούμε τις μνήμες σαν υπόβαθρο για τη σωστή μας πρόοδο και να επιδιώκουμε πάντοτε σε ένα καλύτερο αύριο.
Θεωρώ ότι οι καλύτερες αναμνήσεις μου είναι η ανεμελιά της εποχής και η απλότητά της που θυμούμαι ζωηρά και που νομίζω χάθηκαν σήμερα.
Οι μέρες στο σχολείο και οι γιορτές στην εκκλησία με τους γονείς και τους δασκάλους αλλά και η συγκίνηση στις εθνικές επετείους. Οι μικρές χαρές και τα διαβάσματα στο φως της λάμπας πετρελαίου. Τα παιχνίδια στις «χωράφες» και το ποδόσφαιρο τότε που δεν είχε καμιά σχέση με το «εμπορικό ποδόσφαιρο» της εποχής μας.
Στα παιδιά λείπει η απλή ζωή και η επιθυμία να συνομιλούν και να ακούν τους μεγαλύτερους.
Την Κύπρο του μέλλοντος πώς θα θέλατε να τη δείτε να εξελίσσεται;
Θα ήθελα λιγότερη εξάρτηση από την τεχνολογία και περισσότερη ενασχόληση με την τέχνη και το βιβλίο. Όμως και μια πατρίδα ελεύθερη, ζωντανή, με σωστό πατριωτισμό που είναι η συναίσθηση της συλλογικής μας ευθύνης έναντι της πολιτείας και των συμπολιτών μας, συμμετοχή όλων στην πρόοδο και την ευημερία με σωστούς, δίκαιους και αξιοπρεπείς κανόνες, με ισοπολιτεία και αλληλοσεβασμό.
Ο Κύπρος Χρυσοστομίδης είναι συγγραφέας 15 και πλέον βιβλίων, κυρίως νομικού και πολιτικού περιεχομένου. Διετέλεσε βουλευτής, κυβερνητικός εκπρόσωπος καθώς και υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
