Ξεκίνησε να γράφει στίχους στα 16 του, στα 19 είχε κυκλοφορήσει το πρώτο του τραγούδι στην Ελλάδα και έκτοτε τραγούδησαν τους ρίμες του σπουδαίοι Έλληνες καλλιτέχνες. Πέρσι, καμαρώσαμε τη σπουδαία δουλειά του με τα «Νανουρίσματα του κόσμου» ενώ τον Μάρτιο του 2021 ιδρύθηκε το Κέντρο Θέατρου για Παιδιά και Νεαρά Άτομα – Assitej που ο ίδιος εμπνεύστηκε και οργάνωσε.

Σήμερα, ο Σταύρος που δεν σταματάει ποτέ να γεννάει στο μυαλό του ιδέες και στίχους ετοιμάζεται για την πρεμιέρα της παράστασης «Τα φώτα της πόλης» στο Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας με πρωταγωνιστή τον Προκόπη Αγαθοκλέους. Παράλληλα, συνεργάζεται με τον ΘΟΚ στο πλαίσιο της παράστασης της Σκηνής 018 «Ο γύρος του κόσμους σε 80 ημέρες», φτιάχνει βαλίτσες για να ταξιδέψει με την υπέροχη παράσταση «STILL!» στις 19 Δεκεμβρίου στην Τυνησία την οποία θα παρακολουθήσουμε αργότερα στο Θέατρο ΡΙάλτο στις 11 Δεκεμβρίου και στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Λευκωσίας στις 27 και 28 Δεκεμβρίου. Η συγκεκριμένη παράσταση θα αρχίσει να παίζεται στα σχολεία από το 2023 και τον Απρίλιο θα ταξιδέψει στη Λιθουανία. 

Η περίπτωση του Σταύρου Σταύρου δεν είναι καθόλου τυχαία και αναμφίβολα θα συνεχίσει να μας απασχολεί-ευτυχώς- και τα επόμενα χρόνια αφού μιλάμε για ένα αυθεντικό παιδί του κυπριακού πολιτισμού.  

Σταύρο, αυτή την περίοδο διανύεις μία πολύ δημιουργική αλλά και εξαντλητική περίοδο. Πώς τα καταφέρνεις; 

Ήταν όντως μια πολύ πιεστική περίοδος, με πολλά πρότζεκτ να τρέχουν παράλληλα. Θα ήταν ψέμα να πω ότι όλο αυτό δε μου δημιούργησε άγχος και πίεση. Παρ’ όλα αυτά, είναι όλες δουλειές που αγαπώ πολύ και γι’ αυτό πραγματικά απόλαυσα τη δημιουργική διαδικασία στην κάθε μία από αυτές. Μάλιστα, όλες οι καινούριες δουλειές που κάνω φέτος στο θέατρο ήταν είτε δικές μου προτάσεις είτε και δικές μου παραγωγές και συνεπώς δεν έκανα τίποτα γιατί «έπρεπε» να το κάνω. Γι’ αυτό και αγαπώ όλες αυτές τις παραγωγές και δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποια. Σε κάθε πρεμιέρα το χτυποκάρδι είναι έντονο… Όσον αφορά στο πώς τα καταφέρνω, σίγουρα χρειάζεται καλός προγραμματισμός και οργάνωση. Είχα, όμως, και την κατανόηση των συνεργατών μου, κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό. Γι’ αυτό και κοιτάζοντας πίσω λέω «χαλάλι η κούραση και η πίεση». 

Πώς ξεκίνησε όλη αυτή η ενασχόληση με τον στίχο, το θέατρο, τις παραγωγές και γενικότερα με τον χώρο του πολιτισμού; 

Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκα αρκετά με το θέατρο, παρ’ όλα αυτά λέω πάντα ότι ο φυσικός μου χώρος είναι αυτός του τραγουδιού. Το τραγούδι, εξάλλου, είναι που με έβαλε στον κόσμο του θεάτρου. Ξεκίνησα να γράφω στίχους στα 16 μου και στα 19 μου κυκλοφόρησε το πρώτο μου τραγούδι στην Ελλάδα. Στη συνέχεια όλα πήραν τον δρόμο τους και είχα τη χαρά και την τιμή να συνεργαστώ με πολύ σπουδαία ονόματα της ελληνικής δισκογραφίας. Το θέατρο μπήκε στη ζωή μου επαγγελματικά πριν από 10 χρόνια. Ωστόσο, από παιδί παρακολουθούσα πολύ θέατρο και πάντα με μάγευε. Τώρα πια δε θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτό. Σε σχέση με τον πολιτισμό γενικότερα, ήταν ένας χώρος που με γοήτευε από παιδί, γι’ αυτό και επέλεξα  οι σπουδές μου να είναι πάνω στη Διοίκηση Πολιτισμού. Αναμφίβολα, η μουσική και το θέατρο είναι πιο κοντά μου λόγω της ενασχόλησής μου με αυτά, παρ’ όλα αυτά αγαπώ και απολαμβάνω κάθε μορφή τέχνης. 

Η αλήθεια είναι πως με ό,τι καταπιάνεσαι γίνεται επιτυχία, ο κόσμος το αγκαλιάζει και μιλάει με θετικά σχόλια. Πώς λειτουργεί όλα αυτό σε σένα; 

Θα ήταν ψέμα να πω ότι δε με ενδιαφέρει η γνώμη του κόσμου για τη δουλειά μου. Χωρίς το κοινό δε θα υπήρχαν οι καλλιτέχνες και είναι κάτι το οποίο πρέπει να θυμόμαστε πάντα. Δε θεωρώ, λοιπόν, κακό όταν ξεκινάς κάτι να βάζεις στην εξίσωση και το ερώτημα «τι θέλει ο κόσμος να δει ή να ακούσει;», χωρίς βέβαια να θυσιάζεις το δικό σου όραμα. Όταν αυτά τα δύο συνυπάρχουν αρμονικά, θεωρώ ότι ξεκινάς από τη σωστή βάση. Η αλήθεια είναι ότι πάντα με συγκινεί η θερμή ανταπόκριση του κοινού για κάτι που κάνω και αυτό μου δίνει και τη δύναμη να προχωρήσω στις επόμενες δουλειές. 

Τι σε κρατάει σε εγρήγορση και τι σε κάνει δημιουργικό; 

Θεωρώ ότι η ζωή θα ήταν πολύ βαρετή αν δεν υπήρχε η δημιουργικότητα. Είμαι από τους ανθρώπους που κατεβάζουν ιδέες κάθε λεπτό και στιγμή, ακατάπαυστα. Ξέρω ότι κάποιες θα υλοποιηθούν και κάποιες θα τις ξεχάσω το επόμενο λεπτό. Το σημαντικό είναι ότι οι ιδέες αυτές με κρατάνε σε εγρήγορση. Ακόμα κι όταν ασχολούμαι με ένα πρότζεκτ, ταυτόχρονα σκέφτομαι το επόμενο!

Τι μπορεί να σε εμπνεύσει; 

Από μικρό παιδί παρατηρούσα τους ανθρώπους: τις σχέσεις τους, τις συμπεριφορές τους, τις κινήσεις τους… Αυτό ήταν για μένα ανέκαθεν η κύρια πηγή έμπνευσης. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, συνειδητοποιώ  τη δύναμη που έχει και η ίδια η τέχνη να εμπνέει τον καλλιτέχνη. Συνεπώς, έμπνευση μπορεί να είναι ένα τραγούδι που θα ακούσω, μια εικόνα που θα δω, μια παράσταση που θα παρακολουθήσω… Και δεν εννοώ ότι ο καλλιτέχνης εμπνέεται από το έργο ενός άλλου καλλιτέχνη για να το αντιγράψει. Αντίθετα… Η συγκίνηση που μπορεί να σου προκαλέσει ένα καλλιτεχνικό προϊόν μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για δημιουργηθεί κάτι εντελώς διαφορετικό, ακόμα και σε μια άλλη μορφή τέχνης. 

Είσαι ο εμπνευστής μίας ενός σημαντικού οργανισμού στην Κύπρο, του Κέντρου Θεάτρου για Παιδιά και Νεαρά Άτομα. Μίλησε μας για αυτή την προσπάθεια, τι ετοιμάζετε και τι οραματίζεσαι για το μέλλον; 

Το Κέντρο Θέατρου για Παιδιά και Νεαρά Άτομα – Assitej Κύπρου ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 2021 με σκοπό να προωθήσει το θέατρο που απευθύνεται σε παιδιά εντός Κύπρου, καθώς και να χτίσει μια γέφυρα επικοινωνίας με το εξωτερικό, μέσω του Assitej International. Είμαι χαρούμενος γιατί η προσπάθεια αυτή αγκαλιάστηκε από την καλλιτεχνική κοινότητα της Κύπρου και μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια έγιναν πολλές δράσεις. Από την πρώτη στιγμή δώσαμε τεράστια έμφαση στο δικαίωμα του κάθε παιδιού για συμμετοχή στην πολιτιστική ζωή, γι’ αυτό και οι δύο επόμενες μας δράσεις είναι σχετικές με αυτό το θέμα. Στις 24 Νοεμβρίου, και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού, διοργανώνουμε μια ανοιχτή συζήτηση με θέμα «Κάθε παιδί στο Θέατρο – Το δικαίωμα κάθε παιδιού για συμμετοχή στην πολιτιστική ζωή του τόπου». Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Στροβόλου και τελεί υπό την αιγίδα της Επιτρόπου για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Παιδιού. Ταυτόχρονα, αυτά τα Χριστούγεννα, υλοποιούμε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τη δράση «Κάθε παιδί στο θέατρο», σε συνεργασία με τον Κυπριακό Ερυθρό Σταυρό και τις Υπεραγορές Άλφα Μέγα. Στο πλαίσιο της δράσης, με τη βοήθεια των Υπεραγορών Άλφα Μέγα το Κέντρο μας αγοράζει εισιτήρια από παραστάσεις μελών μας που απευθύνονται σε παιδιά, τα οποία στη συνέχεια διατίθενται μέσω του Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού σε παιδιά από ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Αυτή η δράση έχει διπλό στόχο: από τη μια να ενισχύσει οικονομικά τις παραγωγές των μελών μας και από την άλλη να δώσει την ευκαιρία σε παιδιά που δεν έχουν την ευκαιρία να πηγαίνουν συχνά στο θέατρο να το κάνουν. Πέρσι, μάλιστα, είχαμε παιδιά που μέσω της δράσης πήγαν στο θέατρο για πρώτη φορά. Να σας πω, επίσης, ότι τον Ιανουάριο ο Assitej Κύπρου θα φιλοξενήσει στην Κύπρο την καλλιτεχνική διευθύντρια της παιδικής σκηνής του Εθνικού Θέατρου (του Μικρού Εθνικού), Σοφία Βγενοπούλου, για δύο εργαστήρια που θα απευθύνονται σε εκπαιδευτικούς και θεατροπαιδαγωγούς. 

 

 

 

 

View this post on Instagram

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

A post shared by Stavros Stavrou (@stavrosst7)

Πώς προέκυψε η συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδα για την παράσταση «Φώτα της Πόλης»; 

Η πρώτη μου συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο ήταν το 2018, όταν -με τον Θοδωρή Οικονόμου και πάλι- γράψαμε το μιούζικαλ «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία», σε σκηνοθεσία του νυν καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θέατρου, Γιάννη Μόσχου. Η παράσταση εκείνη είχε τεράστια επιτυχία και επαναλήφθηκε τα Χριστούγεννα του 2019. Όταν ο Γιάννης Μόσχος ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Θεάτρου, ανέθεσε στον Θοδωρή και σε μένα να γράψουμε ένα καινούριο μιούζικαλ. Τελικά καταλήξαμε στα «Φώτα της πόλης», το αριστουργηματικό αυτό έργο του Τσάρλι Τσάπλιν, το οποίο για πρώτη φορά θα παρουσιαστεί σε μορφή μιούζικαλ. Πρόκειται, ουσιαστικά, για το πρώτο «βουβό» μιούζικαλ που έγινε ποτέ, με την έννοια ότι οι ηθοποιοί που βρίσκονται επί σκηνής έχουν βουβούς ρόλους, όπως και στην ταινία. Παράλληλα, οι τραγουδιστές της παράστασης «ντύνουν» μέσω των τραγουδιών τις διάφορες σκηνές. Ήταν μια ιδέα που λάτρεψα από την πρώτη στιγμή και ανυπομονώ να παρακολουθήσω το τελικό αποτέλεσμα. 

Μία ακόμη συνεργασία για τον ΘΟΚ αυτή τη φορά για το έργο «Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες». Πώς είναι για ένα στιχουργό να γράφει κατά παραγγελία; 

Είναι πάντα ιδιαίτερη τιμή να συνεργάζεσαι με το κρατικό θέατρο της χώρας σου και «Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες» είναι μια παράσταση που αγαπώ πολύ. Κατ’ ακρίβειαν πρόκειται για μια πρόταση που κάναμε στον ΘΟΚ μαζί με τον σκηνοθέτη Μάριο Κακουλλή, συνεπώς στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν πρόκειται για παραγγελία. Το μυθιστόρημα αυτό του Βερν πάντοτε με γοήτευε και ήμουνα σίγουρος ότι θα αποτελούσε εξαιρετικό υλικό στα χέρια του Μάριου για να μας δώσει κάτι φρέσκο και σημερινό στη Σκηνή 018. Ευτυχώς για μας, ο ΘΟΚ και ο καλλιτεχνικής του διευθυντής πίστεψαν στο όραμά μας και μας έδωσαν το πράσινο φως για να ανεβάσουμε αυτή την παράσταση. Πέραν απ΄ αυτό, πιστεύω ότι κάθε παράσταση είναι για τον κάθε συντελεστή μια παραγγελία, με την έννοια ότι πάντοτε καλείσαι να υπηρετήσεις όχι μόνο το εκάστοτε έργο, αλλά και το σκηνοθετικό όραμα του σκηνοθέτη. Αυτό είναι κάθε φορά μια τεράστια πρόκληση, κουβαλάει όμως και μια απίστευτη γοητεία. 

Ανήκεις και στην δημιουργική ομάδα του «STILL!» που συνεχίζει τις παραστάσεις του τον Δεκέμβριο σε Λευκωσία και Λεμεσό, ενώ στις 19 Δεκεμβρίου ταξιδεύει στην Τυνησία. Μίλησε μας για αυτή την δουλειά; Πώς νιώθεις για όλη αυτή την ανταπόκριση; Θα δούμε κι άλλες παραστάσεις με τη νέα χρονιά; 

Το «STILL!» νομίζω ότι ήταν ένα πολύτιμο δώρο για όλη την ομάδα που δούλεψε για αυτό. Ξεκίνησε ως μια ιδέα που είχα εδώ και κάποια χρόνια, που όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα είχε την απήχηση που τελικά είχε. Ακόμα και σήμερα, έναν χρόνο μετά την πρεμιέρα του, συναντώ καθημερινά ανθρώπους που μου μιλάνε για αυτή την παράσταση και για το τι τους άφησε στην ψυχή τους. Νομίζω πως αυτό που έγινε με το  «STILL!» ήταν κάτι μαγικό. Η ομάδα απέκτησε ένα δέσιμο που δεν έχω βιώσει ξανά τα δέκα αυτά χρόνια που ασχολούμαι με το θέατρο, σε βαθμό που σήμερα είμαστε πια μια οικογένεια. Ταξιδέψαμε ήδη στην Αρμενία, τον Δεκέμβριο θα βρεθούμε στην Τυνησία, τον Απρίλιο του 2023 στη Λιθουανία… Και στην Κύπρο όμως, ο κόσμος εξακολουθεί να το ζητά. Όπως είπες, θα δοθούν τρεις παραστάσεις τον Δεκέμβριο σε Λευκωσία και Λεμεσό, ενώ το 2023 το «STILL!» θα επιστρέψει για παραστάσεις για τα σχολεία. Νιώθω πραγματικά ευγνώμων για την πορεία αυτής της παραγωγής… Με τον Κώστα Σιλβέστρο νιώθω ότι έχουμε μια καλλιτεχνική συγγένεια πολύ ιδιαίτερη, ένα δέσιμο αληθινό και ουσιαστικό που ξεκίνησε μέσα από το «STILL!»…. Επικοινωνούμε πια χωρίς να χρειαστεί να πούμε κάτι και αυτό είναι τεράστιο δώρο σε μια συνεργασία.  

Να ρωτήσω τι άλλο να περιμένουμε από σένα ή έχεις ήδη αρκετά; Σίγουρα κάτι θα ετοιμάζεις ή θα σκέφτεσαι. 

Έχω πολλά πράγματα στα σκαριά αλλά δεν υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο προς το παρόν. Πάντως, τις περιόδους που κάνω θέατρο μου λείπει πολύ το τραγούδι. Αυτή είναι μια τέτοια περίοδος, γι’ αυτό και το επόμενο διάστημα θέλω να στρωθώ στο γράψιμο! 

Κεντρική φωτογραφία: Προσωπικό Αρχείο Σταύρου Σταύρου