Η 2η μορφή της έκθεσης “Αδελφότητα” γίνεται στο χώρο “koraï” στην Λευκωσία. Αποτελείται από έργα Ελληνίδων και Κυπρίων γυναικών (και προσδιορισμένων ως γυναικών καλλιτεχνών) που διαμορφώνουν τις πρακτικές τους μέσα από μια διασταύρωση τεχνο-επιστημονικής αισθητικότητας όπου προκύπτουν νέες συναισθηματικές έννοιες και μεθοδολογίες. 

Οι καλλιτέχνιδες της “Αδελφότητας” προέρχονται από διαφορετικές γενιές και περιβάλλοντα. Τα έργα που επιλέχθηκαν διαφωτίζουν κυρίως την επιρροή της τεχνολογίας και επεκτείνονται χρονολογικά από την εποχή των "πρώιμων προσβάσιμων εργαλείων" και κορυφώνεται στην τωρινή εποχή της υπερ-διείσδυσης της τεχνολογίας στην ζωής μας, όπου οι νοοτροπίες, οι φόρμες επικοινωνίας και η αισθητικποίηση αλλάζουν ραγδαία μέρα με την μέρα. Η έκθεση φιλοδοξεί να τονίσει πώς η υπερσυνδεδεμένη πραγματικότητα – της οποίας οι μηχανισμοί εξακολουθούν να κυριαρχούνται από άνδρες, “σπέρνει τους σπόρους” με μια ουτοπική ορμή για πλήρη ισότητα.  

Δεδομένου ότι οι γυναίκες έχουν διαφορετικές “θέσεις” και ευαισθησίες σε θέματα όπως η ταυτότητα, η ελευθερία λόγου, η ιδιωτικότητα, η πνευματικότητα και ο ερωτισμός, η “Αδελφότητα” φιλοδοξεί να δημιουργήσει σύνθετες και διακριτικές ερμηνείες που διαμορφώνουν την τρέχουσα (καταιγιστική) κουλτούρα εικόνων. Επεκτείνοντας με μια γκάμα από διαφορετικά μέσα, ξεπερνώντας τα όρια της οθόνης η έκθεση περιλαμβάνει βίντεο, ζωγραφική, γλυπτική, σχέδιο, ήχο, αρχιτεκτονική, δοκίμια κ.λπ., διαφωτίζοντας το πιο πλουραλιστικό μοντέλο επικοινωνίας αλλά και τον ευρύτερο ρόλο του καλλιτέχνη σήμερα. Η έκθεση αποφεύγει την θεματικοποιήση των έργων ως “τεχνολογικά” ή να γίνουν μέρος μιας ολοκληρωτικά new media έκθεσης. 

Αμφισβητώντας τις υπάρχουσες ιεραρχίες της “υψηλής” τέχνης και της «χαλαρής» χειροτεχνίας όπως επίσης και την παρατήρηση ότι η εργαλοποιημένη αποκέντρωση της εξουσίας δημιουργεί νέες συνθήκες για το φύλο σε καλλιτεχνικούς σχηματισμούς και ιδέες, μας εγείρουν μια σειρά ερωτημάτων όπως τα ακόλουθα: Τα εργαλεία της τρέχουσας μετα τεχνολογικής ζωής αντιπροσωπεύουν εξίσου τις γυναίκες στις Τέχνες; Ο ρόλος του φύλου στο διαδίκτυο επί του παρόντος “ουδετεροποιείται” και η προσοχή επικεντρώνεται στους ολοένα ασαφείς ρόλους των δημιουργών και χρηστών της πληροφορίας;

Ή μήπως το φύλο είναι πολωμένο στο διαδίκτυο και δημιουργούνται άλλες μορφές σεξισμού; Υπάρχει τελικά μια cyber-φεμινιστική αισθητική;  

Αυτά είναι ερωτήματα της παράδοξης πραγματικότητας της εποχής μας που καλούνται να ερμηνεύσουν οι καλλιτέχνιδες της έκθεσης δημιουργώντας ένα υπερ-περιβάλλον.

Από επιφάνειες αστεροειδών σαν να έχουν βγει απο φίλτρα glitch, κοιτώντας πιο πέρα πλατώ με ολογράμματα καρδιών πλαισιωμένα από τεχνητούς φοίνικες και φωτεινές επιγραφές με εύγλωττα συνθηματικά. Σκηνές από πολεμικές τέχνες και ορφικά τελετουργικά live stories ή κατεβασμένα κινούμενα gif σε ατελείωτο loop. Ζωγραφισμένες εικόνες με σύγχρονες Συβύλλες υπνωτισμένες υπό το ημι-φως οθονών ομοιώματα μιας πλήρως αυτοματοποιημένης κρυπτό-αιθέρο-αλγοριθμικής οικονομίας.

Αισθησιακές νεραϊδένιες φιγούρες και αβατάρ μέσα σε υπερ-μουσικές πανδαισίες που ανταλλάσουν βλέμματα με γυμνά αγόρια αφημένα και ξαπλωμένα.. ίσως ξεκουράζονται και απολαμβάνουν τους εαυτούς τους σε dating apps με λιγότερες ευθύνες μέσα σ' ένα νέο υπερ-φεμινιστικό παρόν. 

Άγγελος Πλέσσας 

1. Ραΐσσα Αγγελή 

2. Λυδία Αντωνίου ** 

3. Αμαλία Βεκρή 

4. Δέσποινα Δαμασκου 

5. Eύη Καλογηροπούλου 

6. Ευαγγελία Λεδακη ** 

7. Ολγα Μηλιαρέση-Φωκα 

8. Ελένη Μπαγακη 

9. Μαρίνα Ξενοφώντος 

10. Εύα Παπαμαργαρίτη 

11. Λένα Πλατωνος με Μαργαρίτα Οβαδία 

12. Παολα Ρεβενιώτη 13. Βαλίνια Σβορώνου 14. Μαρία Σπίβακ 

15. Chrysanne Σταθακος 16. Σοφία Στέβη 

17. Ίρις Τουλιατου 

18. Μαρία Τουμαζου 

19. Δέσποινα Χαριτωνίδη ** κείμενα