Φωτογραφίες Γιάννης Ζούρης

Μιλώντας στην AVANT GARDE για την πρώτη του ταινία, με την ονομασία Scratch, που θα προβληθεί στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους στο Θέατρο Ριάλτο για πρώτη φορά την Πέμπτη, ο Πάρις Ερωτοκρίτου αναφέρει: «Η δημιουργική αφετηρία της ταινίας υπήρξε η ενστικτώδης αντίδραση μου στα πρώτα στάδια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, όταν ακόμα ζούσα εκεί. Μετά ζήσαμε τη δική μας οικονομική κατάρρευση.

Αυτά τα γεγονότα μαζί με την εξοργιστική στάση μιας παλαιότερης γενιάς η οποία αρνείται πεισματικά να αφήσει τα ηνία παρόλο που -για εμένα– απέτυχε, ήρθαν να επηρεάσουν αλλά και να διαμορφώσουν την αλληγορική αυτή ταινία. Είναι αλληγορική γιατί δεν ήθελα να σχολιάσω μεμονωμένα περιστατικά, όσο μια ευρύτερη αίσθηση των πραγμάτων, δυστυχώς κοινή για πολλούς από εμάς που ζουν στην Κύπρο. Παρόλο που πέρασαν χρόνια από την αρχική σύλληψη της ταινίας, το θέμα που πραγματεύεται παραμένει δυστυχώς επίκαιρο.

Βέβαια η ταινία είναι ανοιχτή σε ερμηνείες, οπότε πιστεύω πως ο κάθε θεατής μπορεί να αποκομίσει τα δικά του συμπεράσματα και να κάνει, ελπίζω, τους δικούς του συσχετισμούς».

Τα γυρίσματα έγιναν στη Λευκωσία τον περασμένο Οκτώβριο και διήρκησαν τέσσερις «ωραίες, αγχωτικές και δημιουργικές μέρες». 

«Προκόπης Αγαθοκλεους, Σπύρος Σταυρινίδης, Λένια Σορόκκου, Ντίνος Λύρας, Πάμπος Χαραλάμπους, Αντώνης Λαπηθιώτης. Είναι τιμή μου που συνεργάστηκα με αυτούς τους άξιους και έμπειρους ηθοποιούς οι οποίοι έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό στα γυρίσματα. Είμαι επίσης ευγνώμων και για τους άλλους δύο ερασιτέχνες ηθοποιούς που παίζουν στην ταινία, την Etheldreda Ngenk και τον Γιάννη Γιαννάκη καθώς και σε όσους συμεττείχαν (ηθοποιούς και μη) σε πολλά από τα πλάνα της ταινίας. Είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετώ κινηματογραφική ταινία και γι’ αυτό υπάρχει τόσος ενθουσιασμός όσο κι αγωνία. Ξέρω όμως ότι η απόπειρα είναι ειλικρινής, κι αυτό με καθησυχάζει» συμπληρώνει ο Ερωτοκρίτου.

Σύνοψη: Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι ετοιμάζεται για το κυριακάτικό του εορταστικό γεύμα την ημέρα μιας «εθνικής επετείου». Ένας απεγνωσμένος νεαρός άντρας μετρά τις τελευταίες του οικονομίες.  Μια ξένη λαχειοπώλης διανύει μια σχεδόν εγκαταλελειμένη πόλη πουλώντας ‘τύχη’, σε ένα κράτος το οποίo αρνείται να παραδεχτεί την κατάρρευσή του και την καταστροφή που περιτριγυρίζει τους λιγοστούς του κατοίκους. 

Η ταινία αφορά την οικονομική και κατ’ επέκταση ψυχολογική σύνθλιψη μιας νεότερης γενιάς από μια παλαιότερη, η οποία φαίνεται να ζει ακόμα σ' ένα προ πολλού ξεχασμένο, ‘ένδοξο’ παρελθόν. Πρόκειται για μια αλληγορική ταινία, η οποία διαδραματίζεται σ’ ένα αστικό τοπίο το οποίο έχει εγκαταλειφθεί από τους περισσότερους κατοίκους του και το οποίο κατοικείται πλέον από ανθρώπους-απομεινάρια μιας μακρινής, ακμάζουσας εποχής. Ακόμα και στα πρόθυρα της κατάρρευσης, το σύστημα επιμένει να προτάσσει μια κανονικότητα αρνούμενο να δει την καταστροφή γύρω του.