Ένα βραβευμένο κυπριακό ντοκιμαντέρ που δεν πρέπει να χάσεις
Το «I don't like the wind, I like the sun...» θα προβληθεί από τη Digital την Τετάρτη, 14 Απριλίου και σε επανάληψη την Παρασκευή, 16 Απριλίου
Μία μοναδική ευκαιρία να δούμε το πρόσφατο βραβευμένο ντοκιμαντέρ της Τώνιας Μισιαλή θα έχουμε την εβδομάδα που τρέχει, αφού παρόλο που ταξιδεύει ακόμη σε φεστιβάλ, το εξαιρετικό «I don't like the wind, I like the sun...» θα προβληθεί σε αποκλειστική μετάδοση από τη Digital, την Τετάρτη, 14 Απριλίου στις 21.00 καθώς και την Παρασκευή, 16 Απριλίου στις 21:30.
Στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους, το ντοκιμαντέρ της χαρισματικής Κύπριας δημιουργού Τώνιας Μισιαλή τιμήθηκε με το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας Ντίνου Κατσουρίδη και σίγουρα όχι τυχαία.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της βράβευσης, «μέσα από προσεγμένες επιλογές πλάνων και ένα δυναμικό καδράρισμα, ο θεατής οδηγείται στον κόσμο μιας πολύ δεμένης ομάδας ατόμων που αλλιώς θα θεωρούνταν περιθωριοποιημένοι. Σκιαγραφώντας με ευαισθησία τα μοναδικά χαρακτηριστικά αυτών των νευρολογικά ξεχωριστών ατόμων, ο θεατής αισθάνεται την οικειότητα της παρουσίας τους και τη συντροφικότητά τους» .
I don't like the wind, I like the sun (2020) | Short Documentary | Official Trailer from tonia.mishiali on Vimeo.
Σε ένα κοινό σπίτι, μια ομάδα ατόμων ζουν την καθημερινότητά τους. Ξυπνούν και πηγαίνουν στη δουλειά. Το απόγευμα μαγειρεύουν και κάνουν τις δουλειές του σπιτιού, ζωγραφίζουν, τραγουδούν και βγαίνουν για καφέ. Κάθε τόσο, κερδίζουν χρυσά μετάλλια στους Ειδικούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Το σημαντικότερο όμως πράγμα γι’ αυτούς είναι να γίνουν αποδεκτοί στην κοινωνία και να αποκτήσουν την αίσθηση της οικογένειας.
Το ντοκιμαντέρ συνθέτουν καθημερινές και διακριτικές στιγμές στη ζωή έντεκα ατόμων με νοητική στέρηση, που καθορίζουν πώς το επίτευγμα της ανεξαρτησίας, της κοινωνικής ένταξης και της απασχόλησης τροφοδοτεί την αίσθηση της ευτυχίας και φωτίζει τις ζωές τους.
Μια ομάδα εθελοντών διαχειρίζονται τις Ενταγμένες Οικιστικές Μονάδες (ΕΟΜ), όπου διαμένουν τα άτομα αυτά, και κάνουν απίστευτη δουλειά. Προσφέρουν στέγη, προστασία και φροντίδα στους ενοίκους που έχουν ανεξαρτητοποιηθεί σε βαθμό που μπορούν να ζουν με μικρή επίβλεψη, με στόχο την ένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο. Οι ένοικοι εργάζονται σε διάφορες επιχειρήσεις, λαμβάνουν μέρος σε μαθήματα τέχνης αλλά και στους Ειδικούς Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ο οργανισμός αυτός με εμπιστεύτηκε να καταγράψω ένα κομμάτι από την καθημερινότητα των ανθρώπων αυτών. Θέλω να πιστεύω ότι το έκανα με απλότητα και ελπίζω να ζεστάνει την καρδιά του κάθε θεατή, υπενθυμίζοντάς τον ότι η εκτίμηση της ζωής ξεκινά από τα πιο μικρά πράγματα. Και αυτό είναι που έχει σημασία, επισημαίνει η δημιουργός του ντοκιμαντέρ.
Αξίζει να σημειωθεί πως λόγω περιορισμένου προϋπολογισμού, το ντοκιμαντέρ βιντεογραφήθηκε με πολύ μικρό συνεργείο, μέσα σε 4 μόνο μέρες.