Ναζί με σβάστικες και heil Hitler να διαδηλώνουν στο κέντρο του Λονδίνου εναντίον Εβραίων και μαύρων όταν δεν πυρπολούν ανενόχλητοι Συναγωγές και δέρνουν μετανάστες; Δεν μιλάμε για κάποια δυστοπία εναλλακτικής ιστορίας τύπου The Man in the High Castle (επίσης άχαστο) αλλά για τη Βρετανία του 1962 όπου το ναζιστικό Βρετανικό Εθνοσοσιαλιστικό Κίνημα εκμεταλλευόμενο τον νόμο περί ελευθερίας της έκφρασης περιέφερε τα μισητά σύμβολα και τη ρητορική μίσους με την ανοχή των Αρχών και την υποστήριξη σεβαστής μερίδας του πληθυσμού. Και σας κάνει εντύπωση που ψήφιζαν Χρυσή Αυγή στο Δίστομο και τα Καλάβρυτα; Εκεί τουλάχιστον το έκαναν 70 χρόνια μετά τη λήξη του Β’ ΠΠ… όχι μόλις 15

μετά τη συμβολή της Βρετανίας στην ήττα του φασισμού να ανεμίζουν σβάστικες και να  ακούγονται περήφανα Sieg Heil στο κέντρο του Λονδίνου! Αυτή η ζοφερή περίοδος της βρετανικής κοινωνίας (που προσομοιάζει με τα όσα ντροπιαστικά ζήσαμε στην Ελλάδα με τη Χρυσή Αυγή) αποτελεί το setting της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας σειράς τεσσάρων επεισοδίων του BBC που τοποθετεί στο ιστορικό πλαίσιο μία ιστορία καθαρής μυθοπλασίας. Η νεαρή Εβραία Vivien Epstein (Agnes O’Casey) αφήνει το Μάντσεστερ για να ξεφύγει από το προξενιό που της κανονίζουν οι γονείς της και αποφασίζει να πάει να βρει τον αγαπημένο της στο Λονδίνο χωρίς να ξέρει ότι αυτός είναι μέλος της (υπαρκτής) εβραϊκής αντι-φασιστικής οργάνωσης 62 Group (όπου συμμετέχει και ο θείος της) και έχει διεισδύσει στα άδυτα του Κινήματος ως πρωτοκλασάτο μέλος. Στην προσπάθειά της να τον βρει γοητεύει άθελά της τον αρχηγό των νεοναζί (ο Rory Kinnear στην καλύτερη ενσάρκωση του Χρήστου Πολίτη από τα πολεμικά έπη του Τζέιμς Πάρις) και βρίσκεται κι αυτή, άπειρη και αθώα Εβραιοπούλα από χωριό, μυστική στο Κίνημα να τεντώνει το χεράκι και να φωνάζει perish Judah έξω από Συναγωγές.

Εντάξει η πλοκή είναι ψιλο-προβλέψιμη και κάποιες καταστάσεις τραβηγμένες απ’ τα μαλλιά όμως θα σας κρατήσει στην άκρη του καναπέ. Επιπρόσθετα το ιστορικό πλαίσιο είναι σοκαριστικό, το καστ απολαυστικό (πάντα καλοδεχούμενοι ο Eddie Marsan και η Rita Tushingham) με ανατριχιαστικά πειστικές ερμηνείες, η αναπαράσταση του swingin’ London των 60s άψογη ενισχυμένη κι από πλάνα αρχείου (δείτε και το Last Night in Soho που παίζεται αυτή την εβδομάδα στις κυπριακές αίθουσες για να εντρυφήσετε στη συγκεκριμένη εποχή) και το μήνυμα απλό αλλά εφιαλτικά διαχρονικό: οι φασίστες είναι τέρατα αλλά χειρότερες είναι οι κοινωνίες που τους αποδέχονται σιωπηρά και τους κανονικοποιούν

Πρώτη δημοσίευση: Limassol Today