Μάλιστα, ακόμη κι αν έχει κανείς μπει στα συγκεκριμένα sites μέσα από την ανώνυμη περιήγηση, δεν «σώζεται» από τα αδιάκριτα μάτια.

Συγκεκριμένα, τα δεδομένα στέλνονται στην Google, που ελέγχει το 74% αυτών των ιστοσελίδων, στην Oracle (που ελέγχει το 24%) και στο Facebook (10%).

Επιπλέον, ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται εκθετικά για τους χρήστες αν ληφθούν υπόψη δύο ακόμη «αδυναμίες»: Η πρώτη αφορά το γεγονός ότι μόνο το 17% αυτών των ιστοσελίδων προστατεύεται από κρυπτογράφηση, εκθέτοντας έτσι με μεγάλη ευκολία τα δεδομένα των χρηστών σε ενδεχόμενους εγκληματίες του κυβερνοχώρου.

Η δεύτερη αφορά ότι το 44,97% των domains που ελέχθησαν, αναφέρονται σε μια συγκεκριμένη σεξουαλική ταυτότητα ή γενικότερα σε συγκεκριμένα ερωτικά ενδιαφέροντα.

Οι λόγοι που τα προσωπικά δεδομένα πλοήγησης των χρηστών στο Διαδίκτυο έχουν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για αυτές τις εταιρείες είναι ευνόητοι.

Συλλέγοντας αυτά τα δεδομένα, μπορούν να μας «τοποθετήσουν» σε συγκεκριμένες κατηγορίες πελατών και στη συνέχεια να μας προβάλλουν όλο και πιο εξατομικευμένες διαφημίσεις.

«Η κατανάλωση πορνογραφικού υλικού αποτελεί έναν ιδιαίτερο τύπο αξιοποίησης δεδομένων, τα οποία οι χρήστες ασφαλώς και θα ήθελαν να κρατήσουν ιδιωτικά», αναφέρουν οι μελετητές, «πόσο μάλλον για εταιρείες στις οποίες η αποκάλυψη τέτοιων δεδομένων θα μπορούσε να αποτελέσει απειλή για την αυτονομία και την ασφάλεια των εργαζομένων».