«Είμαστε όλοι παιδιά της Ταϊλάνδης, παγιδευμένοι μέσα σε μια σπηλιά που λέγεται Τραμπ. Με τη διαφορά ότι για εμάς δεν υπάρχουν διασώστες δύτες», υποστηρίζει ο γνωστός βρετανοαμερικανός ακαδημαϊκός Νάιαλ Φέργκιουσον, αποδεικνύοντας πως όταν οι ιστορικοί αφιερώνουν λίγο από τον χρόνο τους ώστε να προσφέρουν στους αναγνώστες ένα σύντομο σχόλιο πάνω στην επικαιρότητα, το αποτέλεσμα είναι σίγουρα διαφωτιστικό. Στο εν λόγω κείμενό του που δημοσιεύτηκε στους Sunday Times, ο Φέργκιουσον γράφει για τους πολλούς επικριτές του Ντόναλντ Τραμπ.

Αναφέροντας πως έχει πολλούς φίλους οι οποίοι μισούν τον Ντόναλντ, προσδιορίζει πως «η πλειονότητα αυτών είναι φιλελεύθεροι διανοούμενοι που τον μισούν, όπως οι γονείς και οι παππούδες τους μισούσαν τον Νίξον». Πρόκειται, όμως, για ένα μίσος που μετριάζεται από το γεγονός ότι, προς το παρόν, ο Τραμπ δεν βομβαρδίζει κανέναν και ούτε σκοπεύει να εισβάλει σε κάποιο κράτος. Αλλά αυτοί που πραγματικά μισούν τον πρόεδρο τους είναι οι αποκαλούμενοι «Never Trumpers» των Ρεπουμπλικανών. «Πολλοί από αυτούς ήταν ή είναι νεο-συντηρητικοί, οπότε ο πασιφισμός δεν αποτελεί ένα από τα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι εάν ο Τραμπ κήρυττε τον πόλεμο -κατά προτίμηση στη Ρωσία, αλλά θα συμβιβάζονταν και με το Ιράν ή η Συρία- θα του συγχωρούσαν τα πάντα».

Οι Δημοκρατικοί μισούν τον Τραμπ επειδή τον θεωρούν «σεξιστή, ρατσιστή, λωποδύτη και καραγκιόζη» ενώ οι «Never-Trumpers» λόγω της εξωτερικής του πολιτικής, καθώς εκείνοι «τάσσονται υπέρ του ελεύθερου εμπορίου ενώ εκείνος υπέρ του προστατευτισμού, εκείνοι επιδιώκουν τη διάδοση της δημοκρατίας ενώ εκείνος θαυμάζει τους αυταρχικούς ηγέτες». Κανένα από τα δύο στρατόπεδα που αντιτίθεται στις βουλές του αμερικανού προέδρου δεν μπορεί να αποδεχτεί τα συναισθήματα που τρέφει για τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Ειδικά μετά την πρόσφατη συνάντηση των δύο ηγετών, την προηγούμενη εβδομάδα, στο Ελσίνκι, με τον Τραμπ να διαψεύδει κάποια από τα λεγόμενά του, διαψεύδοντας στη συνέχεια εκ νέου, τις όποιες αρχικές διαψεύσεις του.

«Το να μην έχεις ντροπή σημαίνει πως δεν σε απασχολεί το να λες άσχημα πράγματα και μετά να τα αναιρείς και στη συνέχεια να τα αναιρείς ξανά. Είναι μια από τις δοκιμασμένες τεχνικές του Τραμπ με στόχο να διατηρήσει υπό τον απόλυτο έλεγχό του το παγκόσμιο μιντιακό δίκτυο», σημειώνει ο Φέργκιουσον. Μισώντας, ωστόσο, τον Τραμπ, πολλοί στην Αμερική δεν αντιλαμβάνονται πως ο Ντόναλντ μεταλλάσσει τη χώρα. «Το ανώτατο δικαστήριο μετατοπίζεται όλο και δεξιότερα, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα αποπειράται να παγώσει μια καλπάζουσα οικονομία, το Πεντάγωνο αναδιαρθρώνεται συθέμελα». Αλλά εμείς είμαστε εγκλωβισμένοι στη σπηλιά του Τραμπ.