Στη σημερινή Κύπρο της καταστρατήγησης των εργασιακών δικαιωμάτων σε κάθε επίπεδο, αλλά και σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον «ελαστικοποιημένου» εργασιακού χρόνου (αύξηση ωρών εργασίας) και εντατικοποίησης της εργασίας (λιγότεροι εργαζόμενοι για την ίδια ή περισσότερη παραγωγή), ίσως δεν υπάρχουν περιθώρια για φαντασιοκοπίες περί μετασχηματισμού του οικονομικού συστήματος προς όφελος των εργαζομένων.

Ωστόσο υπάρχουν και οι ονειροπόλοι, και ένας από αυτούς φαίνεται ότι είναι ο νεαρός (30άρης) ιστορικός και συγγραφέας Ρούντγκερ Μπρέγκμαν.

«Ο καπιταλισμός έχει την απίστευτη ικανότητα να δημιουργεί εργασία την οποία δεν χρειάζεται κανείς» λέει ο ολλανδός ιστορικός σε μία συνέντευξή του στο Der Spiegel. Αυτήν την κρίση του ενισχύει μία έρευνα που διεξήχθη σε 47 χώρες και σύμφωνα με την οποία ένας στους τέσσερις εργαζόμενους αμφιβάλλει ότι η εργασία του έχει κάποια κοινωνική χρησιμότητα.

«Αν μελετήσουμε την έρευνα σχετικά με τη χρησιμότητα τoυ επαγγέλματος, θα διαπιστώσουμε ότι η σκεπτικιστική στάση των εργαζομένων αφορά επαγγέλματα όπως είναι οι δημόσιες σχέσεις, το μάρκετινγκ, η παροχή συμβουλών κ.ο.κ.» λέει ο Μπρέγκμαν στο γερμανικό περιοδικό.

Πρόκειται για εργαζομένους ηλικίας 40 ή 50 ετών, ταλαιπωρημένους από τη λεγόμενη κρίση της μέσης ηλικίας, που έτσι εγκαταλείπουν τη δουλειά τους και αρχίζουν να… ζωγραφίζουν. Ο Μπρέγκμαν προτείνει μία λύση για αυτούς: μείωση του χρόνου εργασίας σε 15 ώρες την εβδομάδα, με μείωση του μισθού τους τους, δηλαδή με μικρότερη καταναλωτική δύναμη.

Η σκέψη του Μπρέγκμαν βασίζεται στην πίστη του ότι μόνο η ιδεολογία μας σχετικά με την εργασία μάς κρατάει στη δουλειά: «Αυτή η ιδεολογία μάς έχει μετατρέψει σε καταναλωτές και μας ωθεί συνεχώς να αγοράζουμε αντικείμενα που δεν χρειαζόμαστε – δεν είναι καν ζήτημα παραγωγικότητας» λέει, επειδή, «όπως και ο αυτοκινητοβιομήχανος Χένρι Φορντ είχε καταλάβει πριν από έναν αιώνα μειώνοντας τις βάρδιες στις μονάδες παραγωγής των εργοστασίων του, η υπερβολική εργασία είναι επιζήμια για το τελικό αποτέλεσμα».