Η Google ανακοίνωσε τη Δευτέρα ότι βάζει τέλος στην πολιτική του «πρώτου δωρεάν κλικ», που ο Ρόμπερτ Τόμπσον της News Corp αποκαλεί – λίγο άβολα είναι η αλήθεια – πολιτική του «δεύτερου θανατηφόρου κλικ».

Το πρώτο κλικ αναφέρεται σε μια επιμονή της Google που κρατούσε μέχρι σήμερα. Συγκεκριμένα, η εταιρεία επέμενε ότι **οι εκδότες περιεχομένου που ήθελαν οι ιστορίες τους να κατατάσσονται ψηλά ψηλά στα αποτελέσματα αναζήτησης της Google News, έπρεπε να έχουν δωρεάν περιεχόμενο (μέχρι 3 δωρεάν άρθρα τη μέρα) για τους αναγνώστες πριν εμφανιστεί το pay wall που σε καλεί να εγγραφείς ως συνδρομητής.**

Η πολιτική αυτή ισοδυναμεί με μια συμφωνία με τον διάβολο για τους ποιοτικούς εκδότες – και ο διάβολος δεν είναι άλλος από την εταιρεία. Αποδεχόμενοι τους όρους της Google, οι εκδότες εξασφάλιζαν ένα κοινό για τους εαυτούς τους αλλά υπέσκαπταν την προσπάθειά τους να βάζουν χρεώσεις για τη δουλειά τους.

Μεγάλες ιστοσελίδες έχτισαν εταιρικές οντότητες οι οποίες στη συνέχεια πουλήθηκαν για εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια κλέβοντας τη δουλειά πιο ταλαντούχων δημοσιογράφων και στη συνέχεια παίζοντας τα ψηφιακά παιχνίδια της Google καλύτερα απ’ τον καθένα. Κάποια παλαιότερα μέσα κρατάνε ακόμα· η **The Wall Street Journal και οι The New York Times** είναι δύο παραδείγματα που δείχνουν ότι τα ειδησεογραφικά μέσα με συνδρομή ακμάζουν στην εποχή της Google.

Ο γίγαντας της αναζήτησης, πάντως, επιδεικνύει μεταμέλεια, λέγοντας ότι δεν θα απαιτεί πλέον να είναι δωρεάν το πρώτο κλικ ενώ παράλληλα θα βοηθάει με τις δικές της υπηρεσίες τους εκδότες να πωλούν συνδρομές.

Η Google ελπίζει να βρεθεί στη μέση μεταξύ των εκδοτών και των πελατών τους, και περιμένει ένα κομμάτι της πίτας για τον κόπο της. Αν βέβαια η Google εννοούσε πραγματικά ότι θέλει να βοηθήσει τον ειδησεογραφικό κλάδο, θα μπορούσε να ξεφορτωθεί εντελώς την προμήθεια και να προγραμματίσει τον αλγόριθμο αναζήτησης με τρόπο που να λειτουργεί υπέρ των συνδρομών – βάσει της θεωρίας ότι ένας εκδότης που ζητά χρήματα πρέπει να είναι υπερήφανος γι’ αυτό που προσφέρει κι άρα το πιθανότερο είναι ότι προσφέρει κάτι καλό.

Σε κάποια στελέχη απ’ τον χώρο της τεχνολογίας αρέσει να αλληλοσυγχαίρονται που υποστηρίζουν τη δημοσιογραφία, εξαιτίας της σημασίας τους για τη δημοκρατία. Και πράγματι, το να βοηθήσεις τους εκδότες να πληρώνουν για τη δημοσιογραφία είναι μια καλή αφετηρία. Τώρα είναι η σειρά του Facebook.