Τον περασμένο Σεπτέμβριο, παρουσίασε δέκα λόγους που τον έκαναν να θεωρεί πως το 2020 θα είναι το νέο 2008. Τώρα λέει ότι οι εννέα υφίστανται ήδη.

Ο Νουριέλ Ρουμπινί, είναι ένας από τους λίγους οικονομολόγους που προείδαν την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Επανέρχεται, προβλέποντας πως τον επόμενο χρόνο ενδέχεται να ξεσπάσει μια νέα, παγκόσμια, κρίση. Η δήλωσή του θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψην και ορθό είναι να προσέξουμε τα λεγόμενά του.

Τον Σεπτέμβριο του 2018 ο διάσημος (ιρανικής καταγωγής, γεννημένος στην Τουρκία και μεγαλωμένος στην Ιταλία) αμερικανός ακαδημαϊκός είχε απαριθμήσει, σε συνεργασία με τον συνεργάτη του Μπρουνέλο Ρόζα, δέκα λόγους που τον έκαναν να θεωρεί πως το 2020 θα είναι το νέο 2008.

Την προηγούμενη Παρασκευή 14 Ιουνίου, όμως, ο Ρουμπινί, σε άρθρο του στο Project Syndicate, υπογράμμισε πως εννιά από αυτούς τους λόγους (μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται, αναμφίβολα, οι εμπορικοί πόλεμοι του Τραμπ) εξακολουθούν να απειλούν την παγκόσμια οικονομία. Το μοναδικό που άλλαξε είναι το γεγονός πως η Federal Reserve, η ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ, αποφάσισε να αντιστρέψει την πολιτική αύξησης των επιτοκίων. Αυτό σίγουρα θα ευνοήσει την ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, ωστόσο, θα περιορίσει τη δυνατότητα ελιγμών στην περίπτωση ύφεσης ενώ θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο, υπογραμμίζει ο Ρουμπινί, πως στην περίπτωση παροχής κινήτρων (προσαρμογής) ή πακέτων διάσωσης, οι κυβερνήσεις των χωρών στις οποίες εξακολουθεί να κυριαρχεί ο λαϊκισμός όπως η Ιταλία (επισημαίνει ο ιταλικός Τύπος) θα αντιδράσουν έντονα.

Πέρα, όμως, από το (κάθε άλλο παρά απίθανο) ενδεχόμενο να ξεσπάσει μια νέα παγκόσμια (πετρελαϊκή, στην προκειμένη, περίπτωση) κρίση με αφορμή την επιδείνωση των σχέσεων ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και την Τεχεράνη, ο Ρουμπινί εστιάζει σε έναν άλλον, κατά πολύ πιο απειλητικό, κίνδυνο – στον εμπορικό (και τεχνολογικό) πόλεμο που έχει κηρύξει ο Τραμπ στο Πεκίνο.

Σύμφωνα με τον Ρουμπινί η αντιπαράθεση ανάμεσα στον Τράμπ και το Πεκίνο, θα μπορούσε να αποτελέσει τη θρυαλλίδα που θα προκαλέσει μια διαδικασία απο-παγκοσμιοποίησης.

Σε αυτήν την περίπτωση η (προβλεπόμενη από τον Ρουμπινί) αδυναμία των αγορών να ξεπεράσουν το σοκ, θα οδηγήσει σε μια νέα παγκόσμια κρίση, ανεξάρτητα από την όποια αντίδραση των κεντρικών τραπεζών. Παρόλο που αμφότεροι – και ο Ντόναλντ Τραμπ αλλά και ο Σι Τζινπίνγκ – γνωρίζουν πως μια νέα παγκόσμια κρίση σίγουρα δεν θα ωφελήσει τις χώρες τους, συνεχίζουν και οι δύο να συμπεριφέρονται ωσάν να είναι πεπεισμένοι πως η αντίπαλη πλευρά θα υποχωρήσει.

Πρώτα η Κίνα, δηλώνουν οι Κινέζοι, και πρώτα η Αμερική δηλώνουν οι Αμερικανοί.

Το ενδεχόμενο στο τέλος του μήνα, κατά τη σύνοδο κορυφής των G20 που πρόκειται να πραγματοποιηθεί στην Οζάκα της Ιαπωνίας (28-29 Ιουνίου), οι ιθύνοντες να έχουν εκλάβει τα όποια ανησυχητικά μηνύματα και να αντιδράσουν ανάλογα δεν αποκλείεται. Αλλά ακόμα και στην περίπτωση που συμφωνήσουν να καθίσουν – οι Αμερικανοί, στο ίδιο τραπέζι με τους Κινέζους – η επίτευξη μιας ευρύτερης, «περιεκτικής», συμφωνίας θα πρέπει να θεωρείται απίθανη, σύμφωνα με τον Ρουμπινί. Ο οποίος θεωρεί, πως όσο εντείνεται η τριβή ανάμεσα στον Τραμπ και τον Σι, τόσο περιορίζεται (περαιτέρω) το ενδεχόμενο να επέλθει ένας συμβιβασμός. Την ίδια ώρα, ωστόσο, στην ήδη εύθραυστη παγκόσμια οικονομία, καραδοκεί ο κίνδυνος μιας ύφεσης εξίσου παγκόσμιας, καταλήγει ο οξυδερκής διεθνής αναλυτής.