Κατά πάσα πιθανότητα έχει συμβεί ξανά και είμαι σίγουρη πως αυτή δεν ήταν η τελευταία φορά. Το La La Land είναι μια ταινία στην οποία κανείς δεν πίστεψε. Μια ταινία που όλοι πίστευαν πως θα είναι αποτυχία. Μια ταινία που απέρριψαν πολλοί, πολλάκις. Κι όμως η επιμονή και η πίστη, οχι μόνο την έκαναν πραγματικότητα αλλά και μια ταινία σταθμό. Μια ταινία που εμείς αγαπήσαμε και οι λόγοι είναι πολλοί!

Η ταινία του Ντάμιεν Σαζέλ με το ρεκόρ των 14 υποψηφιοτήτων παραλίγο να μην γίνει ποτέ ή τέλος πάντων να μην γίνει έτσι. Τα στούντιο πίστευαν ότι η ταινία δεν θα περπατούσε στα ταμεία εάν ο πρωταγωνιστής ήταν τζαζίστας και επέμεναν να είναι ρόκερ. Τελικά ο Ντάμιεν Σαζέλ επέμενε πιο πολύ. Κι ευτυχώς.

Ο Γολγοθάς του πάντως είχε ξεκινήσει τουλάχιστον έξι χρόνια πριν. Το στόρι του La La Land ήταν το φοιτητικό όνειρο του Σαζέλ και του συνθέτη Τζάστιν Χάρβιτς από τότε που σπούδαζαν μαζί στο Χάρβαρντ. Αυτό το στόρι ήταν και το θέμα της διπλωματικής τους εργασίας και αυτό το στόρι έγινε μιούζικαλ μικρού μήκους και το 2009 μια χαμηλού προϋπολογισμού ταινία μεγάλου μήκους με τίτλο Guy and Madeline on Park Bench.

Οταν ο Ντάμιεν Σαζέλ μετακόμισε στο Λος Αντζελες, προσάρμοσε το σενάριο στη νέα του πατρίδα. Αλλά του ήταν αδύνατο να βρει χρηματοδότη για την ταινία. «Μου είπαν ότι η ιδέα μου ήταν εντελώς αντιεμπορική» είχε διηγηθεί ο ίδιος σε μια συνέντευξη στο Hollywood Reporter. «Υποτίθεται ότι η ταινία δεν βασιζόταν πουθενά, ότι δεν υπήρχαν γνωστά τραγούδια για να τραβήξουν το κοινό κι ότι στο τέλος-τέλος ήταν ένα τζαζ μιούζικαλ». Τελικά βρέθηκε ένα στούντιο που προσέφερε ένα εκατομμύριο δολάρια αλλά υπό δυο όρους: ο ένας ήταν να αντικατασταθεί ο τζαζίστας από έναν ροκά. Κι ο δεύτερος να κοπεί η αρχική σκηνή του χορού στον πηγμένο από την κίνηση αυτοκινητόδρομο του LA.

Ο Σαζέλ δεν δέχθηκε να αλλάξει το σενάριό του, το έβαλε στο συρτάρι και γύρισε το Whisplash (στα ελληνικά ο τίτλος ήταν «Χωρίς μέτρο»). Η επιτυχία αυτής της ταινίας, γράφει το Quartz, του άνοιξε επιτέλους την πόρτα για να κάνει το μιούζικαλ των φοιτητικών του ονείρων ακριβώς έτσι όπως το ήθελε. Και ίσως πάρουν σάρκα και οστά και άλλα καλλιτεχνικά όνειρα – όπως αυτά που πραγματοποίησαν ο Ράιαν Γκόσλινγκ και η Εμα Στόουν του La La Land. Γιατί, (link, βρίσκονται στα σκαριά καμιά εικοσαριά νέα μιούζικαλ.