Σε οικονομικό επίπεδο, υποστηρίζει ο Μάρτιν Σάντμπου, οι αποφάσεις που πρόκειται να ληφθούν στη Σύνοδο Κορυφής, σε δύο εβδομάδες, δεν θα επιφέρουν σημαντικές αλλαγές. Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Γιατί, σύμφωνα με τον επικεφαλής οικονομικό συντάκτη των Financial Times, για να επέλθει και να εδραιωθεί η οικονομική σταθερότητα στην Ευρωζώνη, δεν απαιτούνται νέοι θεσμοί αλλά νέες, αποδοτικές πολιτικές, για την εφαρμογή των οποίων επαρκούν τα υφιστάμενα θεσμικά όργανα, ειδικά μετά τις διορθώσεις που αναμένεται να συμφωνηθούν. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η σύνοδος δεν είναι εξαιρετικά σημαντική, «ακριβώς γιατί η κύρια πρόκληση του ευρώ δεν είναι οικονομική αλλά πολιτική».

Για την επίτευξη του εν λόγω σκοπού, την εξεύρεση, δηλαδή, μιας πολιτικής λύσης στα ζητήματα που απασχολούν την ευρωζώνη, θα ήταν μάταιο να αποπειραθούν οι «μαξιμαλιστές» της Ευρωζώνης (που επιθυμούν το μοίρασμα των κινδύνων και την κοινή αντιμετώπιση των προβλημάτων) να δηλώσουν πως «από τη στιγμή που οι Γερμανοί θα εναντιωθούν στην εφαρμογή πολιτικών σταθεροποίησης σε μια μελλοντική κρίση, χρειαζόμαστε ένα θεσμικό όργανο που θα διασφαλίζει αυτομάτως τη σταθεροποίηση δίχως την ανάγκη έγκρισης από το Βερολίνο».

Γιατί αυτό στην πράξη θα αποτελούσε μια «απόπειρα διευθέτησης των πραγμάτων δίχως την πολιτική», μέσω της δημιουργίας μηχανισμών που θα εφαρμόζονται ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές αποφάσεις. Άλλωστε αυτός είναι και ο κύριος λόγος που επικρίνονται από τους εταίρους τους οι Γερμανοί, φανατικοί υποστηρικτές των κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας που περιορίζουν την επικράτεια της πολιτικής. Αντιθέτως κοινή επιδίωξη των Ευρωπαίων θα πρέπει να είναι η διεύρυνση αυτής της επικράτειας με στόχο τη σύνθεση μιας υπερεθνικής πολιτικής που δεν θα είναι απλά ένα συνονθύλευμα των εθνικών πολιτικών των κρατών μελών. Αυτό απαιτεί, φυσικά, να αντιληφθούν οι Ευρωπαίοι ποιο είναι το κοινό τους συμφέρον.

Η πραγματική πρόκληση, επισημαίνει ο Σάντμπου έγκειται στο να ξεπεραστούν οι διχόνοιες που προκάλεσε η κρίση και παράλληλα να επιτευχθεί μια σύγκλιση των εθνικών αφηγημάτων των χωρών της ΕΕ. Αυτό που πρέπει να ξεπεραστεί, με λίγα λόγια, είναι η διάσπαση σε δύο στρατόπεδα -με τους δανειστές από τη μία πλευρά και τους οφειλέτες από την άλλη- των Ευρωπαίων, πολιτικών και πολιτών. Αλλά ο αναλυτής της έγκριτης βρετανικής εφημερίδας εμφανίζεται συγκρατημένα αισιόδοξος καθώς θεωρεί πως τόσο ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν όσο και ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χάικο Μάας σκέφτονται με όρους πολιτικούς τη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης. Για αυτό μας προσκαλεί «στο τέλος του μήνα αντί για τις συγκεκριμένες θεσμικές λύσεις που θα συμφωνηθούν, να προσέξουμε περισσότερο κάποια αλλαγή στην αντίληψη των ηγετών όσον αφορά αυτά που μπορούν να καταφέρουν μαζί». Σε πολιτικό επίπεδο.