Ξαφνικά θα αρχίσετε να νιώθετε μια αδικαιολόγητη δυσφορία. Λίγο πριν ή λίγο μετά την ηλικία των πενήντα ετών θα έχετε επίσης την αίσθηση ότι είστε λιγότερο παραγωγικοί, λιγότερο δημιουργικοί και λιγότερο προσαρμοστικοί και, κατ’ επέκταση, λιγότερο ευτυχισμένοι. Τα καλύτερά σας χρόνια ανήκουν στο παρελθόν και, φυσικά, αυτό οφείλεται στον γάμο σας, στη δουλειά σας, στα παιδιά σας, σε όλες τις φιλοδοξίες σας που δεν καταφέρατε να εκπληρώσετε. Με λόγια απλά, είστε αντιμέτωποι με την κρίση της μέσης ηλικίας. Ή μήπως όχι;

«Είναι αλήθεια, η μέση ηλικία είναι μια δύσκολη περίοδος. Αλλά τα περισσότερα από όσα οι άνθρωποι γνωρίζουν για την κρίση της μέσης ηλικίας – αρχίζοντας με την ιδέα ότι πρόκειται περί κρίσης – βασίζονται σε επιζήμιους μύθους και παρωχημένα στερεότυπα», επισημαίνει ο Τζόναθαν Ράουτς στον Guardian, υποστηρίζοντας πως «η αλήθεια είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα και πολύ πιο ενθαρρυντική».

Σύμφωνα με τον αμερικανό δημοσιογράφο και συγγραφέα του βιβλίου «The Happiness Curve: Why Life Gets Better After Midlife» («Η καμπύλη της ευτυχίας: Γιατί η γίνεται καλύτερη μετά τα μισά»), η μέση ηλικία είναι «μια περίοδος μετάβασης», σταδιακή, φυσιολογική και διαχειρίσιμη για τους περισσότερους ανθρώπους, «είναι, με άλλα λόγια, το αντίθετο μιας κρίσης». Η ιδέα της κρίσης της μέσης ηλικίας έγινε ευρέως γνωστή το 1965, μέσω ενός άρθρου του ψυχαναλυτή Έλιοτ Ζακ, και εντυπώθηκε αμέσως στις συνειδήσεις των μελών των σύγχρονων κοινωνιών. Κατά τα χρόνια που ακολούθησαν οι ψυχολόγοι δεν κατάφεραν να απομονώσουν και να εξετάσουν κανένα ανάλογο φαινόμενο αλλά η ιδέα της κρίσης των 50 συνέχισε να απασχολεί εξίσου σημαντικό τμήμα του παγκόσμιου (δυτικού) πληθυσμού.

Αλλά αποτελεί μια φενάκη γιατί έχει αποδειχτεί πως «βγάζοντας από την εξίσωση συνθήκες όπως το εισόδημα, η απασχόληση, η υγεία και ο γάμος, η ικανοποίηση για τη ζωή μειώνεται από την ηλικία των 20 έως την ηλικία των 50 ετών» ενώ αρχίζει να αυξάνεται στη συνέχεια. Γιατί η όποια κατάπτωση αισθάνονται οι άνθρωποι στα μισά του δρόμου σχετίζεται μερικώς με την «φυσιολογική μετάλλαξη των αξιών μας»: φτάνοντας στη μέση ηλικία σταματάμε να είμαστε ανταγωνιστικοί και φιλόδοξοι, επιδιώκοντας να αφοσιωθούμε στις σχέσεις και τις δραστηριότητες που έχουν μεγαλύτερη σημασία για εμάς. Γιατί όλοι όσοι δηλώνουν ότι υποφέρουν από την κρίση της μέσης ηλικίας συνήθως δεν είναι οι ανικανοποίητοι αλλά οι επιτυχημένοι της ζωής. Γιατί σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση ότι η νεότητα αποτελεί την καλύτερη περίοδο της ζωής ενός ανθρώπου, έρευνες αποδεικνύουν ότι για να φτάσει κάποιος στο απόγειο της συναισθηματικής ζωής του ενδέχεται να πρέπει να περιμένει έως την ηλικία των εξήντα ετών.